Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η Αθήνα ρώτησε αλλά απάντηση δεν πήρε. Έως τώρα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται να αναμένει στωικά την απάντηση του Τούρκου προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν, στο ερώτημα που του υπέβαλε δημοσίως την προηγούμενη Δευτέρα, κατά πόσον αποτελεί τμήμα της επίσημης πολιτικής της Τουρκίας ο περίφημος «χάρτης Μπαχτσελί».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε το συγκεκριμένο ερώτημα διερωτώμενος κατά πόσον όσα ισχυρίζεται ο κυβερνητικός εταίρος Ερντογάν συνιστούν το αποτέλεσμα «εμπύρετου ονείρου εξτρεμιστών» ή την επίσημη πολιτική της Τουρκίας. Με άλλα λόγια, όπως το έθεσε, εάν είναι «ακόμη μία πρόκληση ή ο πραγματικός στόχος;».
Από την όποια απάντηση υπάρξει σε αυτά τα ερωτήματα, θεωρητικώς, θα κριθεί και η ελληνική στάση έναντι του συγκεκριμένου ζητήματος και βεβαίως της γείτονος χώρας.
Την ίδια ώρα, ο υπουργός των Εξωτερικών Ν. Δένδιας εμφανίζεται, χθες, ενώπιον της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής να ταλαντεύεται μεταξύ μίας μάλλον σκωπτικής διάθεσης και απόλυτου ρεαλισμού, ως προς τις ακραίες προκλήσεις Μπαχτσελί.
«Θα καταλήξω να θεωρώ κομπλιμέντο προς εμένα πως δεν αμφισβητείται η ελληνικότητα της Κέρκυρας και των Παξών!» δήλωσε, αφενός, ο Επτανήσιος πολιτικός, για να υποστηρίξει αφετέρου ότι «η τουρκική προκλητικότητα κάθε ημέρα λαμβάνει νέες διαστάσεις, με πράγματα που πριν λίγα χρόνια θα θεωρούντο γραφικά ή αδιανόητα, να αποτελούν κομμάτι της ημερήσιας διάταξης της συμπεριφοράς της γείτονος χώρας».
Πρόκειται για μία ιδιαίτερα ακριβή περιγραφή. Όσα προ ολίγων ετών θα θεωρούνταν ευθέως ως αδιανόητα, αποτελούν σήμερα τμήμα της ημερήσιας διάταξης της συμπεριφοράς των γειτόνων μας. Ακριβώς για αυτό τον λόγο, δε, οφείλουμε να μην τα υποτιμούμε.
Ανεξαρτήτως της στάσης που θα τηρήσει ο κ. Ερντογάν, εν μέσω της άτυπης προεκλογικής περιόδου που διανύει η Τουρκία, ως προς τα λεγόμενα του κυβερνητικού του εταίρου, η Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει σε μία -δίχως προηγούμενο- διεθνή εκστρατεία ενημέρωσης, σχετικά με όσα συμβαίνουν σε αυτή τη μεριά της υδρογείου.
Αυτό το οποίο φαντάζει ως μία νεφελώδης αντιπαράθεση μεταξύ γειτονικών κρατών ως προς την κυριαρχία μίας ή δύο βραχονησίδων στα μυαλά συμμάχων αλλά και τρίτων κρατών, πρέπει να τεθεί στις πλήρεις του διαστάσεις, καθιστώντας σαφή την απειλή που θέτει τόσο για τη σταθερότητα της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ όσο και της ευρύτερης περιοχής, η οποία ήδη φιλοξενεί εμπόλεμες συρράξεις, με αντίστοιχα χαρακτηριστικά.
Εάν ο κ. Ερντογάν κρίνει σκόπιμο να βρεθεί στο πλευρό του εταίρου του, ακόμη καλύτερα. Η στάση του μπορεί να αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί της ελληνικής διπλωματίας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όμως, οι περιστάσεις πρέπει να αξιοποιηθούν.
Μολονότι στις ΗΠΑ οι πραγματικές διαστάσεις του τουρκικού αναθεωρητισμού και επεκτατισμού εμφανίζονται πως έχουν εμπεδωθεί μεταξύ των εκπροσώπων του αμερικανικού εκλογικού σώματος, το ίδιο δεν μπορεί να λεχθεί ούτε για το State Department ούτε και για τη «δική μας» Ευρώπη.
Αν και η Γερμανία κατέστησε σαφή τη θέση της έναντι του ζητήματος, δια στόματος του εδώ πρέσβη της Ερνστ Ράιχελ, χαρακτηρίζοντας ως απαράδεκτη οποιαδήποτε αμφισβήτηση της ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Ελλάδας, άλλες «σύμμαχες χώρες» σιωπούν έως αυτή τη στιγμή.
Αντίστοιχα, αν και στην Ελλάδα η ανάλογη τοποθέτηση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ ότι «η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας δεν αμφισβητούνται» έγινε δεκτή με παιάνες, επί της ουσίας παρέπεμπε στο γνωστό «να τα βρείτε»…
Υπό το φως όλων αυτών, λοιπόν, ας σπεύσουμε, όσο υπάρχει ακόμη καιρός. Τουλάχιστον ας αποκλείσουμε έτσι τα… «δεν ήξερα».