Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Στο ερώτημα κατά πόσον οι επικείμενες εκλογές μπορούν να καθορίσουν την επιβίωση ή μη του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ στον πολιτικό χάρτη της χώρας, οφείλουμε να απαντήσουμε αρνητικά.
Θα υπάρχει πάντα μία μερίδα του εκλογικού σώματος η οποία θα επιλέγει τα ψηφοδέλτια με τον πράσινο ήλιο, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Αντίστοιχα φαινόμενα απαντώνται εξάλλου και σε άλλα κόμματα, ένθεν και ένθεν του κεντρώου χώρου.
Αυτό που οφείλουμε, όμως, επίσης να διαπιστώσουμε, είναι ότι οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις, της απλής και της ενισχυμένης αναλογικής, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ να αναδειχθεί εκ νέου ως κόμμα εξουσίας, αν και οι πιθανότητες ως προς αυτό, σήμερα, εμφανίζονται μάλλον ισχνές.
Πέραν της δημοσκοπικής κόπωσης που ήδη εμφανίζει το συγκεκριμένο κόμμα, η οποία το τοποθετεί πλέον σε μονοψήφιο ποσοστό προτίμησης σε ό,τι αφορά στην πρόθεση ψήφου, έναντι ποσοστών στην περιοχή του 15% κατά την αρχική περίοδο μετά την ανάληψη των ηνίων του από τον κ. Ν. Ανδρουλάκη, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αντιμετωπίζει σήμερα ένα υπαρξιακού χαρακτήρα δίλημμα.
Προς ποια πλευρά της πολιτικής πλάστιγγας να κλίνει; Ένας ικανός αριθμός οπαδών του εμφανίζεται, από πλευράς εφαρμοστέας πολιτικής, πλησιέστερα στη ΝΔ και ένα -ενδεχομένως μικρότερο- ποσοστό εμφανίζεται να τείνει προς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Συνολικά, δε, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κινδυνεύει να συνθλιβεί μεταξύ των δύο βασικών διεκδικητών της εξουσίας, εκατέρωθέν του, στο πολιτικό φάσμα.
Σήμερα, στην τελική ευθεία προ των εκλογών, μπορούν να ανατραπούν αυτές οι εκτιμήσεις;
Διαθέτει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προγραμματικό λόγο, όραμα ή χαρισματική ηγεσία, ούτως ώστε να διατηρήσει ή και να αυξήσει τις δυνάμεις του; Αποτελεί, με άλλα λόγια, μία βιώσιμη εναλλακτική; Μπορεί να ευελπιστεί στην ανάδειξή του ως καθοριστικού παράγοντα σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης; Μάλλον αμφίβολο. Αν και κριτής ως προς αυτό είναι μόνον η κάλπη, μία ένδειξη της συνολικής του οπισθοδρόμησης προσφέρουν οι δημοσκοπήσεις.
Ακόμη, όμως, κι αν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κατορθώσει να εξασφαλίσει ένα ποσοστό, φερειπείν, της τάξης του 9% στην πρώτη κάλπη, ήτοι υψηλότερα εκείνου που είχε πιάσει επί των ημερών της αειμνήστου Φ. Γεννηματά, τι θα μπορέσει να διατηρήσει από αυτό στη δεύτερη κάλπη, εκεί όπου θα δοθεί η μάχη της εξουσίας μεταξύ των δύο βασικών διεκδικητών, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;
Τυχόν συμμετοχή του, δε, σε ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας την επόμενη ημέρα, τι θα σήμαινε για την περαιτέρω εκλογική του επιβίωση;
Ας μην προτρέχουμε, όμως. Η πρώτη εκλογική μάχη που θα δοθεί, βάσει της απλής αναλογικής, είναι σε μεγάλο βαθμό μία μάχη εντυπώσεων.
Ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εξασφαλίσει στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση ένα καλό ποσοστό στην προτίμηση του εκλογικού σώματος και βεβαίως τον αναλογούντα αριθμό βουλευτικών εδρών, στη δεύτερη αναμέτρηση, από την οποία -κατά πάσα βεβαιότητα- δεν μπορεί να διαφύγει ο τόπος, ο αριθμός των βουλευτικών εδρών που θα του απονεμηθούν θα είναι σημαντικά μικρότερος. Ο συνολικός αριθμός τους, δε, αναμένεται να έχει συρρικνωθεί περαιτέρω εξαιτίας και της πόλωσης που θα έχει επικρατήσει στο πολιτικό σκηνικό και της συσπείρωσης που αυτή θα έχει προκαλέσει σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις εμφανίζονται ως συμπληγάδες πέτρες για τον κεντρώο χώρο και τον κυριότερο εκπρόσωπό του σήμερα, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ακόμη κι από αυτές όμως είναι δυνατόν, ενίοτε, να διέλθουμε αλώβητοι ή... σχεδόν.