Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η έκτακτη εξαγγελία διάθεσης κονδυλίων της ΕΕ ύψους 15 δισ. ευρώ για το μεταναστευτικό, χθες από την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στον απόηχο της πολύνεκρης τραγωδίας που σημειώθηκε στα ανοικτά της Πύλου, είναι ευλόγως μία θεάρεστη εξέλιξη.
Δεν παύει, όμως, να αναδεικνύει, πρώτον, τις ενοχές των Βρυξελλών ως προς την απουσία μίας συγκροτημένης και ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι των μεταναστευτικών ροών, από το 2015 έως και σήμερα, και δεύτερον, τη συνεχιζόμενη δυσαρμονία που χαρακτηρίζει την ΕΕ επί του μεταναστευτικού, παρά την κατ’ αρχήν συμφωνία στην οποία κατέληξε πρόσφατα επ’ αυτού.
Επί σειρά ετών η ΕΕ δεν έχει μπορέσει να αντιδράσει ούτε έναντι των αιτίων δημιουργίας αυτού του μεταναστευτικού κύματος, είτε τούτο αφορά συρράξεις είτε οικονομικούς λόγους, ούτε στους τρόπους αντιμετώπισης αυτών των ανθρώπων όταν χτυπούν την πόρτα της, ούτε και σε ό,τι αφορά στοιχειώδη ζητήματα παροχής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών της.
Έτσι, όταν η φιλτάτη κατά τα λοιπά Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν εξαγγέλλει τη χορήγηση ποσού 15 δισ. ευρώ για την ενίσχυση των μεταναστευτικών πολιτικών, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς σε ποιες πολιτικές αναφέρεται.
Όταν ο γερμανικός Τύπος εξακολουθεί να διερωτάται κατά πόσον η συμφωνία στην οποία κατέληξαν πρόσφατα οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ αποτελεί «επιτυχία ή καταστροφή» και τουλάχιστον τμήμα του πολιτικού κόσμου της κυριότερης ευρωπαϊκής χώρας συνεχίζει να αντιδρά επ’ αυτής αλλά και όταν οι συνήθεις φωνές αντίδρασης στο ζήτημα αυτό εξακολουθούν να ηχούν ισχυρές, τότε όντως τίθενται ερωτήματα ως προς ποια πολιτική αναφέρεται η πρόεδρος της Κομισιόν.
Ακόμη χειρότερα, όταν σημαντικό μερίδιο της ευθύνης για την όποια εξέλιξη επί του μεταναστευτικού όχι μόνον εναποτίθεται στους ώμους των κρατών πρώτης υποδοχής αλλά αυτά αφήνονται στο έλεος των όποιων προβλημάτων δημιουργούνται, τόσο ως προς τους ίδιους τους πρόσφυγες/μετανάστες όσο και ως προς τους κατοίκους αυτών των κρατών, τότε είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος για «ευρωπαϊκή πολιτική» επί του μεταναστευτικού, όπως βεβαίως και για «αλληλεγγύη».
Αποτελεί δε μία ιδιαίτερη μορφή ύβρεως η έκτακτη εξαγγελία κονδυλίων 15 δισ. ευρώ, ακριβώς μετά από μία τόσο δραματική τραγωδία, με την ελπίδα τούτη να επενεργήσει ως αντιστάθμισμα στις ευθύνες που βαρύνουν την ΕΕ.
Δηλώνει η κα Φον ντερ Λάιεν ότι τα χρήματα θα χρησιμοποιηθούν, μεταξύ άλλων, για την ενίσχυση των συνεργασιών με τρίτες χώρες, την παροχή βοήθειας στους πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή και την αντίδραση σε ανθρωπιστικές κρίσεις. Προφανώς είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως, όσο έλυσαν το πρόβλημα των ροών μετανάστευσης οι πακτωλοί κονδυλίων που χορήγησε κατά το παρελθόν η ΕΕ στην Τουρκία ή αλλού, άλλο τόσο αναμένεται ότι θα το λύσουν και αυτά τα κεφάλαια.
Όσο η ΕΕ αδυνατεί να χαλιναγωγήσει, με όποιον τρόπο διαθέτει, τα αίτια δημιουργίας αυτών των ροών, είτε είναι οικονομικά είτε αφορούν σε συρράξεις, τόσο αυτές θα συνεχίζουν να χτυπούν την πόρτα της. Όσο, δε, η ΕΕ αδυνατεί να συμφωνήσει ως προς το πώς θα συμπεριφερθεί τόσο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες όσο και στα κράτη-μέλη της που πρώτα υποδέχονται αυτούς τους ανθρώπους, τόσο θα αναδεικνύει τα όντως τραγικά ελλείμματά της.