Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η Ελλάδα οφείλει ένα θερμό «ευχαριστώ» στον πρόεδρο της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν, η κυβέρνηση του οποίου θύμισε χθες, σε όποιον τυχόν είχε άλλη γνώμη, ότι η Άγκυρα διατηρεί στο ακέραιο την επιθετική και αναθεωρητική πολιτική της απέναντι στην πατρίδα μας.
Όχι ότι τούτο δεν ήταν γνωστό και σαφές από πολλού χρόνου, όσο κι αν ορισμένοι δήλωναν πρόθυμοι να δώσουν «ακόμη μία ευκαιρία» στη γείτονα, επικαλούμενοι τη «Διακήρυξη των Αθηνών» και την αναβίωση του πνεύματος συνεννόησης μεταξύ των δύο κρατών με τις συναντήσεις των ηγετών τους.
Πλέον, όμως, ποιος ο λόγος για συναντήσεις όπως αυτή που εμφανίζεται προετοιμασμένος να κάνει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Τούρκο ηγέτη, στην Άγκυρα, στα μέσα Μαΐου, αφού όμως ο κ. Ερντογάν θα έχει ήδη συναντήσει τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, στις 9 του ίδιου μήνα;
Ποιο το νόημα να συναντηθεί με τον ηγέτη μίας χώρας η οποία αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία της Ελλάδας, όχι σε κάποια γωνιά του Αιγαίου πλησίον των μικρασιατικών ακτών αλλά στην καρδιά του, από τις Κυκλάδες έως τα Δωδεκάνησα;
Η «διαμαρτυρία» του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών για την εξαγγελία στην οποία προχώρησε πρόσφατα ο Θ. Σκυλακάκης, σχετικά με τη δημιουργία δύο θαλάσσιων πάρκων, στο Ιόνιο και το Αιγαίο, συνιστά επιτομή αναθεωρητισμού εκ μέρους της γείτονος, όμοια της οποίας δεν έχουμε συναντήσει έως τώρα.
Θεωρεί ότι η Ελλάδα επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τη δημιουργία αυτού του πάρκου στο Αιγαίο (άραγε για το Ιόνιο πώς και δεν είπε τίποτε;) και έχει το θράσος να συνιστά «... στην Ελλάδα να μη χρησιμοποιήσει τα προβλήματα του Αιγαίου και τα ζητήματα που αφορούν το καθεστώς ορισμένων νησιών, νησίδων και βραχονησίδων των οποίων η κυριαρχία δεν έχει μεταβιβαστεί στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες».
Αντίστοιχα, στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχουν αντιληφθεί ότι τα βέλη της Τουρκίας αφορούν στην καρδιά του Αιγαίου; Τι ακριβώς είναι η περιοχή μεταξύ της Μήλου, της Πάρου και της Νισύρου, όπου μελετάται η εγκατάσταση αυτού του θαλάσσιου πάρκου, αν όχι η καρδιά του Αιγαίου;
Συνιστά απάντηση κυρίαρχου κράτους αυτή που απηύθυνε το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών στο τουρκικό, να μην «πολιτικοποιεί» ένα αμιγώς περιβαλλοντικό θέμα και ότι «η ελληνική Κυβέρνηση θα συνεχίσει να υποστηρίζει απαρέγκλιτα την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής αρχών». Πώς άραγε; Συνεχίζοντας τον διάλογο με τη γείτονα και υιοθετώντας μία οριακά απολογητική στάση απέναντί της όποτε εκστομίζει απειλές κατά της Ελλάδας;
Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θα ισχυριστεί το Υπουργείο Εξωτερικών στα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, που ανακοινώθηκε χθες ότι θα συγκληθεί σήμερα. Αυτό που είναι απολύτως σαφές ωστόσο είναι ότι η Τουρκία αφενός διατηρεί στο ακέραιο τις επεκτατικές της διαθέσεις κατά της Ελλάδος, αφετέρου οδεύει σε μία νέα σκλήρυνση της στάσης έναντι της χώρας μας, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι για αυτό και ανεξαρτήτως των όποιων εξελίξεων στην εκεί πολιτική σκηνή.
Όπως επίσης είναι σαφές ότι η παρούσα στάση της Ελλάδος μόνον ως κατευναστική μπορεί να θεωρηθεί καθώς ουδέν εξασφαλίζει, ενώ έδωσε ήδη στην Τουρκία την έξωθεν καλή μαρτυρία, ιδίως έναντι των ΗΠΑ, επιτρέποντάς της να επανεξοπλιστεί με νέα αεροσκάφη F-16 και με τον εκσυγχρονισμό του στόλου αεροσκαφών που ήδη διαθέτει.
Μπορεί η γείτονα να διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ να «επείγονται» να την ενισχύσουν υπό το φως της ρωσικής απειλής στην Ευρώπη, όμως οι πιθανότητες είναι ότι έτσι, απλά, ενισχύουν τον κυριότερο εχθρό της χώρας μας.
Ας μην τους βοηθήσουμε άλλο…