Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Όπως είπε κάποτε μία ψυχή, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εάν η κυβέρνηση εκτιμά ότι δεν δύναται να ανταπεξέλθει στις παρούσες, όντως βεβαρημένες, περιστάσεις, τότε οφείλει είτε να αναδιοργανωθεί, μέσω ανασχηματισμού ή οποιουδήποτε άλλου πρόσφορου τρόπου, είτε να οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές.
Τουλάχιστον, έτσι, θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και για την ίδια, ώστε να γνωρίζει, από τα έδρανα που τότε θα βρίσκεται με γνώμονα την κάλπη, τον βαθμό εμπιστοσύνης που τρέφει απέναντί της το εκλογικό σώμα.
Αν και η παρούσα κυβέρνηση έχει ανοικτό ορίζοντα διετίας, έως το 2027 οπότε εκπνέει η θητεία της και έργο βαρύ να διεκπεραιώσει, ελέω τόσο των ποικίλλων αναγκών του τόπου, όσο και των ευκαιριών που προσφέρονται στη χώρα μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, εμφανίζεται να έχει βάλει «τα μολύβια κάτω».
Η περίφημη «μεταρρυθμιστική κόπωση» από την οποία κατηγορείται ότι υποφέρει εδώ και καιρό και η οποία οδήγησε και στον τελευταίο της ανασχηματισμό, στις 14 Ιουνίου πέρυσι, έχει κορυφωθεί το τελευταίο διάστημα, υπό το βάρος που έθεσε στο πολιτικό σύστημα η τραγωδία των Τεμπών και η λαϊκή έκφρασή του, μέσω των συγκεντρώσεων της 26ης Ιανουαρίου.
Δύο χρόνια μετά από αυτή την πολύνεκρη τραγωδία, η κυβέρνηση εμφανίστηκε να αφυπνίζεται ενώπιον της λαϊκής κατακραυγής για τους χειρισμούς της καθ’ όλο αυτό το διάστημα και να «καταθέτει τα όπλα», δίδοντας, τουλάχιστον, την εντύπωση ότι δεν παράγει το προσήκον έργο. Μία εντύπωση, βεβαίως, την οποία είχαν επιβεβαιώσει πολύ νωρίτερα και τα μάλλον πτωχά, πλην απτά, αποτελέσματα των προσπαθειών της.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο καλλιεργείται, διαμέσου των γνωστών οδών διαρροών εκ του Μεγάρου Μαξίμου, η προσδοκία ενός ανασχηματισμού, ο οποίος στη βάση της εκάστοτε συγκυρίας είναι είτε επικείμενος, είτε τοποθετείται αργότερα χρονικά, ως η αναγκαία «λύση» για την τρέχουσα προβληματική κατάσταση.
Μόλις 8 μήνες μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης, ωστόσο, ο οποίος σημειώθηκε μόλις 12 μήνες μετά τον σχηματισμό της, τι θα προσφέρει στον τόπο ακόμη μία «επανεκκίνηση», εάν δεν συνοδεύεται και από το αναγκαίο σχέδιο και τη βούληση εφαρμογής του;
Θα φέρει σε θέση ισχύος πρόσωπα τα οποία θα είναι ικανά να φέρουν εις πέρας το αναγκαίο έργο ή απλά θα επιφέρει μία επίφαση ανανέωσης, που στην πραγματικότητα θα οδηγήσει σε νέες καθυστερήσεις υλοποίησης του όποιου έργου, εξαιτίας του διαστήματος προσαρμογής το οποίο θα απαιτηθεί έως ότου αυτά τα νέα πρόσωπα μάθουν τη νέα τους δουλειά;
Εντέλει, εάν όντως υπάρχουν αυτά τα νέα πρόσωπα, γιατί μας τα έκρυβε τόσο καιρό ο φίλτατος Κυριάκος Μητσοτάκης; Εάν δεν υπάρχουν και δούμε ξανά το έργο «μουσικές καρέκλες» εσωκομματικού χαρακτήρα, με τον μανδύα του ανασχηματισμού, τότε, φίλτατοι, τζάμπα ο κόπος. Είναι σαφώς προτιμότερο να οδηγηθεί ο τόπος σε εκλογές, μήπως και ανακατευτεί καλύτερα η τράπουλα…
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι έτσι, με τα «μολύβια κάτω» και με την ίδια να διανύει ιδιότυπες πολιτικές διακοπές, δεν πάει άλλο η δουλειά.
Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει είτε να «φτιάξει» την ομάδα του, είτε να επιλέξει μία καθαρή λύση για τον τόπο. Δεν χρειάζεται καν να περιμένει την πολυδιαφημισμένη πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ, η οποία ελάχιστα μπορεί να καταφέρει ενώπιον της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Η πρωτοβουλία της επανεκκίνησης ανήκει στον ίδιο.