Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η ιστορία των χαμηλών πτήσεων της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις ξεκίνησε με την ακρίβεια και τα προβλήματα της καθημερινότητας και εντάθηκε με την τραγωδία των Τεμπών. Παρά την πολιτική ανυπαρξία της αντιπολίτευσης και δη εκείνης εξ αριστερών, η ΝΔ δεν κατόρθωνε να “σηκώσει κεφάλι” και εκτιμήθηκε, ορθώς, ότι ήταν ώρα για μία “επανεκκίνηση”, με αφορμή τον ανασχηματισμό.
Αυτή η ευκαιρία, όμως, ήρθε και χάθηκε σχεδόν εν μία νυκτί, ελέω τόσο του Αρίστου Δοξιάδη, ο οποίος πλέον διεκδικεί βραβείο ταχύτερης παραίτησης από υπουργικό θώκο και του Νίκου Τσάφου, νέου υφυπουργού Ενέργειας, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού κόσμου, εξαιτίας παλαιότερων θέσεών του για την Κύπρο και τα εθνικά ζητήματα. Κομβικό δε σε “όλο αυτό” το γεγονός ότι ανέλαβε καθήκοντα σε έναν νευραλγικό τομέα, ο οποίος άπτεται και των γεωπολιτικών και άρα εθνικών, συμφερόντων της χώρας.
Πλέον, η κυβέρνηση εμφανίζεται να αντιμάχεται τον… εαυτόν της, με επίκεντρο τις αυξήσεις στους ενστόλους, περί τις οποίες ερίζουν υπουργοί και βουλευτές, προκαλώντας, την μήνη του Μεγάρου Μαξίμου και σχεδόν συνεχείς παρεμβάσεις για την εκτόνωση της κατάστασης.
Δεν το λες και πολιτικό come-back όλο αυτό, στον απόηχο μάλιστα ενός ανασχηματισμού ο οποίος τουλάχιστον στο πεδίο των πολιτικών εντυπώσεων, πήγε … στράφι.
Η “παρτίδα” επιχειρείται να σωθεί, πλέον, διαμέσου Chevron και ερευνών για υδρογονάνθρακες, καθώς και της καλής πορείας του προϋπολογισμού αλλά και μέσω των ευσήμων που λαμβάνει η οικονομία της χώρας μας από διεθνείς οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.
Εξαιρετικά όλα αυτά, ίσως αναφωνήσει εν χορώ το Πανελλήνιο αλλά το πράγμα … δεν βγαίνει, για τις οικογένειες και τα νοικοκυριά, οι οποίες αφενός συνεχίζουν να γυρίζουν την πλάτη στην ΝΔ αφετέρου λοξοκοιτούν τόσο δεξιότερά της, προς πολιτικούς σχηματισμούς σχεδόν αγνώστους έως πρότινος, όσο και αριστερότερά της, κυρίως προς την Ζωή (η Ζωή είναι μία).
Πρόκειται, ωστόσο, για φρούδες ελπίδες. Το αφήγημα του “στην οικονομία τα πάμε καλά”, προσκρούει στην καθημερινότητα εκατομμυρίων νοικοκυριών, τα οποία δεν βλέπουν ουσιαστική βελτίωση στα εισοδήματά τους και συνεχίζουν να εκτιμούν ότι αυτό το “πάμε καλά” δεν διαχέεται μεταξύ των πολιτών.
Ακόμη χειρότερα, όταν φτάνει η ώρα “κάτι να γίνει” για “ειδικά” τμήματα της κοινωνίας, όπως είναι οι ένστολοι των Ενόπλων Δυνάμεων, αφυπνίζονται άπαντες διεκδικώντας μερίδιο της δόξης αφενός για τους λοιπούς ένστολους, όπως βλέπουμε από την Παρασκευή και μετά, αφετέρου για τους λοιπούς εργαζομένους, οι οποίοι θεωρούν τις αυξήσεις που δόθηκαν ως… ψιχία.
Τι είναι ο κάβουρας, όμως, τι είναι το… ζουμί του; Η κυβέρνηση εμφανίζεται σε έναν αέναο φαύλο κύκλο φθοράς, ο οποίος πλέον τροφοδοτεί σενάρια περί διπλών εκλογών σε περίπτωση απουσίας αυτοδυναμίας για τη ΝΔ (όνειρο άπιαστο υπό τις παρούσες συνθήκες) αλλά και περί συνεργασιών της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. Σενάρια τα οποία τροφοδοτούν με τη σειρά τους άλλα σενάρια για τα ηγετικά κλιμάκια και εν πολλοίς, εντείνουν τον φαύλο κύκλο.
Κοντολογίς, απαιτούνται λύσεις και δη χειροπιαστές και άμεσες. Εάν δεν υπάρξει ένα νέο, σαφές, πειστικό και βιώσιμο αφήγημα εκ μέρους της κυβερνώσας παράταξης, το οποίο θα αρχίσει άμεσα να αποδίδει τα… “συμπεφωνημένα” στους πολίτες αυτής της χώρας, ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί, οδηγώντας τη ΝΔ ακόμη χαμηλότερα και -κατά πάσα βεβαιότητα- τη χώρα σε νέες περιπέτειες.