Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ακόμη κι αν δεν έλεγαν έστω μία κουβέντα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν δεν ασκούσαν μία ρανίδα κριτικής στην παρούσα κυβέρνηση κι αν απλά συνευρίσκονταν στην εκδήλωση παρουσίασης του καινούργιου βιβλίου του Σταύρου Λυγερού, το γεγονός θα αποτελούσε είδηση με βαρύνουσα πολιτική σημασία.
Διότι, κακά τα ψέματα, η συνεύρεση δύο πρώην πρωθυπουργών, εκ των οποίων ο εις φέρει το επώνυμο του ιδρυτή του κόμματος της ΝΔ και ο έτερος έχει διαγραφεί από αυτό, εμπεριέχει προφανή πολιτικό συμβολισμό και μηνύματα για όσους κρατούν σήμερα τα ηνία του κόμματος και ευθύνονται για αυτήν τη διαγραφή.
Πολύ περισσότερο, που οι Κ. Καραμανλής και Αντ. Σαμαράς επεφύλαξαν αμφότεροι χθες τα… χειρότερα για την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη και ειδικά ο Α. Σαμαράς συνολικά για την πολιτική της παρούσας κυβέρνησης, σε σειρά ζητημάτων, από το δημογραφικό έως το ενεργειακό και βεβαίως την εξωτερική πολιτική.
Ακόμη κι αν έμεινε αναπάντητο το ερώτημα που βρισκόταν στο μυαλό σχεδόν όλων όσοι κατέκλυσαν χθες το αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου και μεγάλο τμήμα του προαύλιου χώρου του, καταδεικνύοντας το ενδιαφέρον που προσέλκυσε η χθεσινή κοινή παρουσία των δύο πρώην πρωθυπουργών, εάν, δηλαδή, θα προχωρήσει στη δημιουργία ενός νέου κόμματος ο Αντ. Σαμαράς, το πλήγμα στην εικόνα Μητσοτάκη είναι σαφές. Όπως και το τραύμα στην ίδια τη ΝΔ.
Ο μεν Κ. Καραμανλής προειδοποίησε ότι η Ελλάδα μπορεί να περιέλθει σταδιακά σε μη αναστρέψιμη κατάσταση ομηρίας έναντι της Τουρκίας, υπό το φως της κατευναστικής στάσης που τηρεί απέναντί της η παρούσα κυβέρνηση. «Είναι εξωφρενικό να αναστέλλεται η ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών μας, καταμεσής του Αιγαίου. Και, μάλιστα σε θαλάσσιες περιοχές που είναι αδιανόητο να υπάρχουν διεκδικήσεις εκ μέρους της Τουρκίας! Πού; Μέσα στο Αιγαίο;», είπε με βαθιά επίγνωση του βάρους της καταγγελίας του ο Κ. Καραμανλής.
Έστρεψε δε ευθέως τα βέλη του κατά της πολιτικής των «ήρεμων νερών», λέγοντας ότι «δεν μπορεί και δεν πρέπει η Διακήρυξη των Αθηνών Περί Φιλίας και Καλής Γειτονίας και η λογική των «ήρεμων νερών» να εμποδίζουν την ανάδειξη του νεο-οθωμανικού, αναθεωρητικού και επιθετικού χαρακτήρα της Τουρκίας».
Λίγο αργότερα, ο Αντώνης Σαμαράς κατακεραύνωνε την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη αναφερόμενος στα ελληνοτουρκικά και λέγοντας ότι «δεν είναι ήρεμα νερά, είναι τρικυμία εν κρανίω» ενώ τα βέλη του επεκτείνονταν στο σύνολο της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής.
Αναφερόμενος στην άκρατη υιοθέτηση της «σωστής πλευράς της Ιστορίας» εκ μέρους της χώρας μας και στο γεγονός ότι η Ελλάδα επιμένει σε αυτόν τον δρόμο, όταν οι ΗΠΑ αλλά και έως έναν βαθμό και η ΕΕ εμφανίζονται να αποκλίνουν από αυτόν, είπε χαρακτηριστικά «... όλοι ξέραμε πως η Ελλάδα δεν μπορούσε να πάει κόντρα με όλους τους εταίρους της. Αλλά δεν χρειαζόταν να γίνει και "βασιλικότερη του βασιλέως"! Cheer leader, να ζητωκραυγάζει μπροστά μπροστά».
Η κριτική του, δε, επεκτάθηκε από την απραξία της χώρας μας έναντι της Λιβύης, με πιθανώς βαριές συνέπειες για την υπόθεση του τουρκο-λιβυκού μνημονίου, τη στάση που τηρεί η Ελλάδα έναντι των Σκοπίων που παραβιάζουν διαρκώς τη συμφωνία των Πρεσπών, την ταχύτητα με την οποία προσεγγίσαμε τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», η οποία έχει εκτοξεύσει το ενεργειακό κόστος για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, την απουσία αποφασιστικότερων πολιτικών για το δημογραφικό ή ακόμη και το μεταναστευτικό, καθώς η Ελλάδα, είπε, προετοιμάζεται να δημιουργήσει περί τα 16.000 κέντρα υποδοχής μεταναστών ανά την επικράτειά της.
Άφησε δε σαφώς ανοικτό το ενδεχόμενο ανάληψης πολιτικής πρωτοβουλίας από τον ίδιο, λέγοντας στο κλείσιμο της ομιλίας του: «Όχι, λοιπόν! Αυτή η χώρα δεν θα αφεθεί στη μοίρα της! Δεν θα παραιτηθεί από τα συμφέροντά της. Ούτε από τα δίκαιά της. Δεν θα γονατίσει. Δεν θα εγκαταλειφθεί».
Όλα αυτά από δυο ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται από τα «σπλάχνα» της παράταξης και λιγότερο από δύο χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές. Πόσο ενωμένη, άραγε, θα βαδίσει η ΝΔ έως τότε;