Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ υπό Κυριάκο Μητσοτάκη και -θεωρητικά- δύο χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές, τα πράγματα δεν είναι δυνατόν να ήσαν πιο ξεκάθαρα.
Η αντιπολίτευση είναι παντελώς απούσα. Εάν εξαιρέσουμε την περίσσεια υποκριτικής και φυσικά τις κορώνες λαϊκισμού, που προσφέρονται ως υποκατάστατα κριτικής, απουσιάζει παντελώς μία συνεκτική, βιώσιμη και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Από τα αριστερά, αλλά βεβαίως και από τα δεξιά της ΝΔ.
Πρόκειται για ένα έλλειμμα άριστα καταγεγραμμένο όχι μόνον στο πεδίο της δημόσιας σφαίρας αλλά και διαμέσου σειράς μετρήσεων της κοινής γνώμης, όπου ακόμη και το δεύτερο, από πλευράς ισχύος στην πρόθεση ψήφου, κόμμα, επί του παρόντος το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το πρώτο, ΝΔ.
Υφίσταται, όμως, δίχως αμφιβολία και ένα μεγάλο έλλειμμα διακυβέρνησης. Στην δύση αυτών των έξη ετών που κράτησε τα ηνία της χώρας στα χέρια του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πέραν των δημοσιονομικών, τα οποία ομολογουμένως βαίνουν καλά, η χώρα έχει κάνει απειροελάχιστα βήματα για την κάλυψη των μεγάλων ελλειμμάτων που διαχρονικά αντιμετωπίζει. Οι δε μεγάλες μεταρρυθμίσεις που απαιτεί ο τόπος και η οικονομία βρίσκουν πάντα ανάχωμα στο λεγόμενο πολιτικό κόστος.
Η αγορά παραμένει πλήρης στρεβλώσεων και αγκυλώσεων, με αποτέλεσμα να πάσχει ο ανταγωνισμός και ο πληθωρισμός να παραμένει ισχυρός, σε αντίθεση με την Ευρωζώνη όπου αποκλιμακώνεται.
Στην δικαιοσύνη, παρά τα όποια βήματα επιχειρούνται, οι καθυστερήσεις στην απονομή της ακόμη κυριαρχούν και βαρύνουν στο επενδυτικό προφίλ της χώρας. Στην Υγεία τα ελλείμματα είναι τραγικά, όπως είναι και στην Παιδεία, με την έμφαση πλέον, καλώς ή κακώς, να δίδεται στην ιδιωτική, ενώ για τη δημόσια εξακολουθούν να υφίστανται, ελέω και της απουσίας βούλησης και των ίδιων των πανεπιστημιακών, οι χρόνιες παθογένειες.
Κορυφαία είναι δε ακόμη η συμβολή της γραφειοκρατίας και της χαμηλής αποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής στα δεινά που έχουν να αντιμετωπίσουν όσοι διανοούνται είτε να εκποιήσουν ένα ακίνητο, είτε – πολύ περισσότερο – να επενδύσουν σε αυτόν τον τόπο.
Κυριότερα όλων, όμως, αυτό το έλλειμμα διακυβέρνησης εμφανίζεται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, όπου η χώρα μας βαδίζει από τη μία ήττα στην επόμενη.
Κατευναστική και συγκαταβατική έναντι της γείτονος Τουρκίας, πλέον η Ελλάδα εμφανίζεται ανήμπορη να ασκήσει έστω και τα πλέον στοιχειώδη των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όπως είναι η διεξαγωγή ερευνών για την πόντιση ενός -ευρωπαϊκού σημειωτέον – καλωδίου, εκτός των χωρικών της υδάτων. Στο πεδίο των εντυπώσεων, δε, το ένα χαστούκι διαδέχεται το άλλο, όπως έχει ήδη καταγραφεί από το Euro2day.gr.
Η εγκατάλειψη των όποιων συμμαχιών είχε καλλιεργήσει η χώρα, επί υπουργίας Ν. Δένδια στην Λιβύη τις ώθησε στις αγκάλες της Τουρκίας, η οποία πλέον ξεδιπλώνει σε όλο του το μεγαλείο τον άκρατο αναθεωρητισμό της, έναντι της χώρας μας. Από τη Θράκη έως την Γαύδο.
Όλα αυτά, δε, ενώ στον άμεσο περίγυρό μας εξελίσσονται κοσμογονικές γεωστρατηγικές εξελίξεις, η ύπαρξη των οποίων μπορεί να αποτελέσει έναυσμα αντιστοίχων και στην άμεση γειτονιά μας. Ούτως ή άλλως, η Μέση Ανατολή είναι αυτή τη στιγμή το θέατρο των επιχειρήσεων και τα σενάρια για την έκβαση των πραγμάτων εμπλέκουν αμέσως ή εμμέσως και τη χώρα μας.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, όμως, φίλτατοι, οδεύουμε, όπως λέει και ο λαός μας, “ξυπόλυτοι στα αγκάθια”. Η χώρα απαιτεί διέξοδο και εναλλακτικές, οι οποίες, όμως, σήμερα απουσιάζουν από το πολιτικό της προσκήνιο.