Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η υπόθεση του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, πέραν της τραγικής της διάστασης, του ανθρώπινου δράματος το οποίο ξετυλίχθηκε για τις οικογένειες των θυμάτων, είχε ευλόγως και έναν ευρύτερο, σαφή, αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία.
Στον τρόπο με τον οποίο αυτή αξιολογεί το πολιτικό προσωπικό και τους θεσμούς του τόπου, υπό το φως τραγωδιών αυτού του μεγέθους. Στα μάτια αυτής της κοινωνίας, λοιπόν, θεσμοί και προσωπικό ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελλιπείς. Τόσο εκ των πράξεών τους, όσο και εκ των λεγομένων τους.
Υπό το φως και αυτής της διάστασης, η υπόθεση των Τεμπών βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής του τόπου, επί μακρύ χρονικό διάστημα. “Αξιοποιήθηκε”, με άλλα λόγια και για σκοπούς που ξεφεύγουν από τα στενά όρια της διερεύνησης της για την ανάδειξη των πραγματικών περιστατικών και την συνεπακόλουθη απόδοση ευθυνών, όπου αυτές προκύπτουν ή λήψης μέτρων για την αποτροπή τυχόν επανάληψης αντίστοιχων δυστυχημάτων. Σε μία διαδικασία αυτού του είδους, κατά κανόνα, παρατηρούνται και ακρότητες, με στόχο την εξυπηρέτηση πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, που και σε αυτήν την περίπτωση δεν απουσίασαν.
Χθες, ωστόσο, στο πλαίσιο αυτής της υπόθεσης ακούστηκαν και νηφάλιες φωνές. Φωνές λογικής.
Πρώτα από όλα, από τα χείλη της Ευρωπαίας Εισαγγελέως, Λάουρα Κοβέσι, η οποία, δίχως να κομίζει γλαύκας είς Αθήνας, υποστήριξε, αναφερόμενη στην συγκεκριμένη υπόθεση, ότι «το οικονομικό έγκλημα και η διαφθορά μπορεί να σκοτώσουν – τα Τέμπη είναι ένα από αυτά τα παραδείγματα».
Όπως πρόσθεσε: «όταν μιλάμε για τη διαφθορά, δεν είναι μόνο καθήκον των εισαγγελέων να τη λύσουν. Δεν θα εξαφανιστεί χωρίς πρόληψη. Επηρεάζει τις ζωές όλων μας, γιατί υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στη διαφθορά και τη φτώχεια».
Πρόκειται για επισημάνσεις οι οποίες αφενός, δεν χρήζουν περαιτέρω διευκρινήσεων, αφετέρου μαρτυρούν πολλά τόσο για την ποιότητα θεσμών και πολιτικού προσωπικού στη χώρα μας, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο αυτή -εξακολουθητικά – αντιμετωπίζεται από τους λοιπούς κοινοτικούς μας εταίρους.
Πέραν όσων μας είπε η κα. Κοβέσι, όμως, χθες, ακούστηκαν ακόμη δυο φωνές, οι οποίες αν και ερμηνεύτηκαν -κατά τα ειωθότα σε αυτόν τον τόπο- και ως πολιτικές παρεμβάσεις, είχαν ως κυρίαρχο στοιχείο τους την ανθρώπινη διάσταση. Την διάσταση η οποία βρίσκεται υπεράνω θεσμών και προσώπων και αφορά στο προσωπικό δράμα ενός γονιού που έχει χάσει το παιδί του, όπως ο Π. Ρούτσι, ο οποίος ζητά την εκταφή του υιού του.
"Δεν διανοούμαι, ειλικρινά σας λέω, πώς μπορεί να απαγορευτεί το δικαίωμα ενός πατέρα να διερευνήσει οτιδήποτε αυτός κρίνει, με όποιον τρόπο κρίνει, τον θάνατο του παιδιού του» είπε χθες ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, σε μία τοποθέτηση η οποία αν και ερμηνεύτηκε από ορισμένους στο πλαίσιο των εσωκομματικών διεργασιών που εξελίσσονται στην κυβερνώσα παράταξη, δεν παύει να είναι κυρίως ανθρώπινη.
Όπως αντίστοιχα, ήταν και η παρέμβαση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Μαρκόπουλου, ο οποίος τόνισε ότι «το δυστύχημα στα Τέμπη είναι μια τραγωδία που συγκλονίζει όλους τους Έλληνες», προσθέτοντας: «Ως κυβέρνηση δεν μπορούμε παρά να σταθούμε μόνο με σεβασμό και κατανόηση στην έκκληση του Πάνου Ρούτσι».
Στην τύρβη της πολιτικής ζωής του τόπου, ειδικά για την υπόθεση των Τεμπών, όσα ακούστηκαν, λοιπόν χθες, αποτελούν όαση νηφαλιότητας και ανθρωπιάς, την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε.