Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Όταν η λογική το επιτάσσει, όπως στην περίπτωση των ΕΛΤΑ, που γράφουν ζημιές σε ετήσια βάση και πλέον έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια, είναι απαραίτητο να γίνονται διορθωτικές κινήσεις, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της συρρίκνωσης της επιχείρησης. Ιδίως, όταν ο “λογαριασμός” πέφτει στους ώμους του κάθε συνεπή φορολογούμενου πολίτη.
Όλα, όμως, πρέπει να έχουν τον τρόπο τους και ιδιαίτερα όταν το διακύβευμα αφορά την εξυπηρέτηση και την καθημερινότητα αυτού του πολίτη. Διότι συνιστά διπλή αδικία, αφενός να επωμίζεται τον λογαριασμό, αφετέρου να στερείται των συγκεκριμένων υπηρεσιών, ενώ θα μπορούσε αυτό να έχει αποφευχθεί.
Ας δούμε την περίπτωση των εφοριών. Στην περίπτωση των ΕΛΤΑ, στις αρχές Νοεμβρίου, εξαγγέλθηκε το κλείσιμο 204 καταστημάτων ανά την επικράτεια και έγινε, περίπου το… “έλα να δεις”. Διαμαρτυρίες, “θόρυβος” και βεβαίως παραιτήσεις.
Μερικά χρόνια νωρίτερα, την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, άρχισαν να κλείνουν και να συγχωνεύονται οι εφορίες, μειώνοντας τον συνολικό τους αριθμό κατά… 300. Θυμάστε να άνοιξε μύτη; Όλα κύλησαν μία χαρά.
Γιατί όμως; Διότι, πολύ απλά, κάποιοι άνθρωποι που ήσαν τότε στα “πράγματα” κατάλαβαν ότι το λουκέτο δεν είναι ο μόνος στόχος. Κυριότερα, είναι η ορθολογικοποίηση της δουλειάς, του εργασιακού αντικειμένου, ώστε αφενός να μην διακυβεύεται η εξυπηρέτηση των πολιτών, αφετέρου, να επιτυγχάνεται καλύτερο αποτέλεσμα για την ίδια την επιχείρηση, εν προκειμένω την εφορία.
Όπως μας εκμυστηρεύτηκαν, λοιπόν, τι έκαναν οι φίλτατοι; Κάθισαν στην ουρά της Εφορίας, μαζί με όλον τον λοιπό κόσμο και ρωτούσαν τον καθένα ως προς τους λόγους που ήσαν αναγκασμένοι να είναι εκεί. Διότι ουδείς εχέφρων ξυπνά το πρωί για να πάει να στηθεί στην ουρά της εφορίας, αναίτια.
Έτσι, λοιπόν, έβλεπαν ότι άλλος ήταν εκεί για να πάρει παράβολα, άλλος για να πληρώσει κάποια οφειλή, άλλος για να δηλώσει γάμο ή διαζύγιο ή γέννα ή θάνατο, άλλος για … αλλαγή ταυτότητας ή διεύθυνσης και εν πάση περιπτώσει για δεκάδες ή και εκατοντάδες διαφορετικές αιτίες, για τις οποίες έπρεπε ο πολίτης και ο κάθε επαγγελματίες ή εκπρόσωπος επιχείρησης, να μεταβεί ο ίδιος στην εφορία ώστε να τις διεκπεραιώσει.
Τι έκαναν, λοιπόν; Είτε κατάργησαν την υποχρέωση αυτοπρόσωπης παρουσίας, καθώς υποχρέωσαν πλέον τη μία δημόσια υπηρεσία να “μιλάει” με τις υπόλοιπες ώστε να πληροφορείται άμεσα τις εξελίξεις από τα δημοτολόγια και να μην χρειάζεται ο πολίτης να κάνει τον “ταχυδρόμο” αυτής της αλληλογραφίας, είτε έδωσαν την δυνατότητα ψηφιακής εξυπηρέτησης των πολιτών – φορολογουμένων, από την άνεση του ηλεκτρονικού τους υπολογιστή ή του τηλεφώνου τους.
Τι κατάφεραν έτσι; Πρώτον, γλύτωσαν τους πολίτες από χαμένες ώρες, σε ορθοστασία και ταλαιπωρία. Δεύτερον εξάλειψαν – σε σημαντικό βαθμό – τις ουρές στις εφορίες ώστε να αποδεσμευτούν υπάλληλοι για περισσότερο εποικοδομητικές εργασίες, όπως οι έλεγχοι για την πάταξη της φοροδιαφυγής και τρίτον, μπόρεσαν να περιορίσουν τον αριθμό των εφοριών, κατά περισσότερο από 300, σε όλη τη χώρα. Win-win, που θα έλεγε και μία ψυχή από... τα παλιά.
Έβαλαν, όμως, κάτω τα πράγματα και το σκέφτηκαν, πριν ξεφουρνίσουν ότι “κλείνουμε 204 καταστήματα” εν μία νυκτί, δείχνοντας έτσι ότι δεν σκέπτονται μόνον πώς θα τερματιστεί η οικονομική αιμορραγία αλλά και ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξυπηρετούνται από αυτά τα φυσικά καταστήματα.
Είπαμε, όμως, το κάθε πράγμα θέλει τον τρόπο του. Αρκεί να θυμόμαστε ποιες είναι οι προτεραιότητες. Και στην περίπτωση των ΕΛΤΑ θα όφειλε να είναι ο πολίτης.