Με αφορμή το ενδεχόμενο συμμετοχής της HelleniQ Energy στον διεθνή διαγωνισμό για τις έρευνες σε υδρογονάνθρακες στα νέα θαλάσσια μπλοκς «Νότια της Πελοποννήσου», «Κρήτη Ι» και «Κρήτη ΙΙ», που άφησε ανοιχτό ο Ανδρέας Σιάμισιης, το σχόλιο μας.
Μπορεί ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου να είπε το αυτονόητο, πλην όμως πόσο προφανείς μπορεί να είναι πλέον αναφορές, ασκήσεις επί χάρτου για επενδυτικούς σχεδιασμούς, μεγαλεπήβολα προγράμματα κ.ά όταν υπάρχει δυσκολία να υλοποιηθούν στο πεδίο.
Αυτό γιατί; μα επειδή το πάθημα (για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη έκφραση) του project Great Sea Interconnector είναι στην πιο κρίσιμη καμπή του, σύμφωνα με όσα αποκάλυπτε εχθές ο Γιώργος Φιντικάκης. Επιπρόσθετα, όταν φτάνει στο σημείο η αβελτηρία της κυβέρνησης θα χρεωθεί στους Έλληνες καταναλωτές, μέσω των λογαριασμών του ρεύματος ως χρέωση χρήσης συστήματος, αν όχι από τον Ιούλιο, πιθανότατα από τον Αύγουστο. Πόσο είναι «φέσι»; 250 εκατ. με το 37% να επιβαρύνει την ελληνική πλευρά (τους καταναλωτές) δλδ 92,5 εκατ. ευρώ. Ο.Κ,
Ερχόμεθα στο θέμα των όσων είπε εχθές ο Ανδρέας Σιάμισιης για την Κρήτη. Μετά την επίσημη ανακοίνωση της Λιβύης με την οποία καταγγέλλει την Ελλάδα για παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων ούτε αυτό είναι, πλέον, αυτονόητο.
Για να μην αναφερθώ στις φαντασιώσεις της Αθήνας για ενεργό συμμετοχή σε φαραωνικά σχέδια όπως το IMEC (σ.σ ακόμη δεν έχει συνδεθεί σιδηροδρομικά ο ΟΛΘ με το κεντρικό δίκτυο προς Ειδομένη, δηλαδή γραμμή 2 χλμ...).
Το πολιτικό, το διπλωματικό είναι το ένα επίδικο -θεωρώ βέβαιο ότι ο ΧΑΜ θα ασχοληθεί δεόντως και με τα συνήθη δήγματα του). Το επιχειρηματικό/επενδυτικό είναι το δεύτερο -που αφορά περισσότερο τον ΕΚΗ- και στις συγκεκριμένες περιπτώσεις η μία άσκηση επί χάρτου μετά την άλλη μένουν ή θα μείνουν στο χαρτί.
Ειδικότερα δε για την περίπτωση της Λιβύης, όταν η κυβέρνηση υιοθετούσε την θετική οικονομική ατζέντα με την (όχι ενιαία) χώρα, δεν προνόησε να διασφαλίσει, έστω μία δέσμευση ένα αντάλλαγμα. Και αν όχι για το έωλο (;) μνημόνιο της Τρίπολης με την Αγκυρα, ούτε για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, καν για το (θεωρητικά ευκολότερο) που αφορά στα χρέη της Λιβύης προς δεκάδες ελληνικές εταιρείες (κατασκευαστικές, φαρμακευτικές, εμπορικές, τσιμεντοβιομηχανίες ) ή μήπως... παραγράφηκαν ως αξιώσεις με την πτώση Καντάφι.
Και όχι μόνον, ο (κατά δήλωση του)... φιλέλληνας ΥΠΕΞ σκόπευε να προτείνει στην Κομισιόν και στους 26 εταίρους στην Ε.Ε. την άρση των αυστηρότατων απαγορεύσεων που έχουν επιβληθεί στη λιβυκή πολιτική αεροπορία για πτήσεις στον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο.