«Εγώ δεν θα έπαιρνα τέτοιο ρίσκο», απάντησε χθες ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Φινλανδίας Erkki Liikanen, σε ερώτηση αν υπάρχουν περιθώρια για την Ελλάδα να «λοξοδρομήσει» λίγο έναντι των δεσμεύσεων που ανέλαβε στο πλαίσιο του νέου μνημονίου, δεδομένων και των εκλογών που μεσολάβησαν, μειώνοντας τα χρονικά περιθώρια έως την πρώτη αξιολόγηση.
Διπλωματικός κατά τα λοιπά, μιλώντας σε κλειστή εκδήλωση που οργάνωσε το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη», ενώπιον εκλεκτού ακροατηρίου πολιτικών, τραπεζιτών, επιχειρηματιών αλλά και εκπροσώπων φορέων, ο κ. Liikanen δεν δίστασε να σημειώσει ότι δεν πρέπει να χαθεί η όποια «εμπιστοσύνη» κτίστηκε με την Ελλάδα το τελευταίο διάστημα.
Προειδοποίησε δε ότι τυχόν υπαναχωρήσεις από την ελληνική πλευρά θα προκαλούσαν πολύ μεγάλες δυσκολίες στο κοινοβούλιο της Φινλανδίας και στην κυβέρνηση συνεργασίας που υφίσταται στη χώρα του, με εταίρο τους ευρωσκεπτικιστές «Αληθινούς Φινλανδούς».
Εν ολίγοις, για όσους δεν το έχουν καταλάβει μέχρι τώρα, τα περιθώρια για «παρασπονδίες» στην εφαρμογή του τρίτου προγράμματος, εκ μέρους της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με πρώτη την κυβέρνηση βεβαίως, είναι μάλλον… ανύπαρκτα.
Κατά τα λοιπά, ο κεντρικός τραπεζίτης (που γνωρίζεται από παλιά και έχει συνεργαστεί επί μακρόν με την πρόεδρο του Δικτύου κα Αννα Διαμαντοπούλου) εμφανίστηκε συγκρατημένα αισιόδοξος για την αναπτυξιακή πορεία της Ευρωζώνης, ενώ απέδωσε τα οικονομικά προβλήματα της χώρας του στην καθοδική πορεία της Nokia, στην πίεση στη βιομηχανία χαρτιού, που αποτελεί μία από τις βασικές πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του, αλλά και στην καθοδική πορεία της ρωσικής οικονομίας, που αποτελεί έναν από τους βασικότερους εμπορικούς εταίρους της Φινλανδίας.
Όπως αναμενόταν, λόγω της θέσεώς του ως μέλους του συμβουλίου της ΕΚΤ, ο κ. Liikanen υπεραμύνθηκε των επιλογών που έχουν γίνει εκ μέρους της, αλλά και γενικότερα των αποφάσεων που έχουν ληφθεί στα χρόνια της κρίσης, ακόμη και της εμμονής στον στόχο του πληθωρισμού «πέριξ του 2%».
Σημείωσε ότι η προώθηση της τραπεζικής-χρηματοοικονομικής ενοποίησης και η εγκαθίδρυση ουσιαστικής εγγύησης των καταθέσεων έως 100.000 ευρώ, μέσω ενός κοινού συστήματος εγγύησης καταθέσεων, θα αποτελέσουν πολύ σοβαρό πυλώνα για τη σταθεροποίηση της ευρωζώνης έναντι μελλοντικών κρίσεων, αλλά και παράγοντα πιο ισόρροπης ανάπτυξης.
Δυστυχώς, για το θέμα που μας καίει, ήτοι την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αρνήθηκε ευγενικά να πάρει θέση, επικαλούμενος το ότι πρόκειται για πολύ «ευαίσθητο» και επίκαιρο θέμα που θα απασχολήσει συλλογικά την ευρωζώνη.