Πρόθυμοι αγοραστές, άφαντοι πωλητές στον ασφαλιστικό κλάδο!

Την ώρα που η συντριπτική πλειονότητα των παραγόντων της ασφαλιστικής αγοράς προβλέπει συγκέντρωση του κλάδου σε λιγότερα χέρια μέσα στην επόμενη διετία, κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει εταιρείες που σήμερα αναζητούν εναγωνίως αγοραστές.

Η αλήθεια είναι ότι η φιλολογία για μπαράζ συγχωνεύσεων και εξαγορών έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον μια τριετία, ενόψει της τότε προετοιμασίας για την προσαρμογή των εταιρειών στο εποπτικό πλαίσιο Solvency II. Το σκεπτικό ήταν ότι το νέο πλαίσιο θα απαιτούσε τόσο σύνθετες και δαπανηρές διαδικασίες, έτσι ώστε εθεωρείτο πως θα ήταν ασύμφορη η αυτόνομη παρουσία ασφαλιστικών εταιρειών μικρού μεγέθους.

Και σαν να έφτανε το Solvency II, το θεσμικό πλαίσιο καθίσταται από φέτος πολύ πιο πολύπλοκο και γραφειοκρατικό μέσω νέων Κοινοτικών Οδηγιών-Κανονισμών όπως τα PRIIP’s (διάθεση επενδυτικών προϊόντων), η IDD (κανόνες διαμεσολαβητών) και τα GDPR (προσωπικά δεδομένα).

«Είχα και πέρυσι προβλέψει εξαγορές και συγχωνεύσεις, αλλά ομολογώ πως βιάστηκα» δήλωσε πρόσφατα ο διευθύνων σύμβουλος της Eurolife Αλέξανδρος Σαρηγεωργίου, συμπληρώνοντας ωστόσο πως:

α) Κατά τη διετία 2018-2019 αναμένεται να δούμε τάσεις συγκέντρωσης τόσο στη ζωή, όσο και στους γενικούς κλάδους.

β) Η Eurolife είναι διατεθειμένη να εξετάσει περιπτώσεις εξαγορών και απορροφήσεων άλλων εταιρειών, υποστηρίζοντας ότι «πιστεύουμε τόσο στην οργανική ανάπτυξη, όσο και στην ανάπτυξη μέσω εξαγορών και απορροφήσεων. Ωστόσο, ο δεύτερος τρόπος απαιτεί δύο»…

Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του διευθύνοντος συμβούλου της Interamerican Γιάννη Καντώρου, ο οποίος προέβλεψε συγκέντρωση της ασφαλιστικής αγοράς κυρίως στους γενικούς κλάδους, αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο η εταιρεία του να προχωρήσει σε εξαγορές ή απορροφήσεις μικρότερων εταιρειών. «Εξετάζουμε τα πάντα και κοιτάζουμε αν υπάρχουν ευκαιρίες.

Μπορούμε να διαχειριστούμε μεγαλύτερο όγκο εργασιών με πολύ αποδοτικό τρόπο» ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Η συγκέντρωση της αγοράς δείχνει να είναι νομοτελειακή» σημειώνει ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Πίστης κ. Νίκος Χαλκιόπουλος, συμπληρώνοντας πως «δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, λόγω του μεγέθους των υποχρεώσεων, του εξειδικευμένου προσωπικού και του κόστους που συνεπάγεται η προσαρμογή στο νέο κανονιστικό πλαίσιο. Θεωρώ πως είναι δύσκολο να αντεπεξέλθει μια εταιρεία με παραγωγή χαμηλότερη των 50 εκατ. ευρώ και οι σημερινές εξήντα ασφαλιστικές εταιρείες ενδεχομένως να μειωθούν κάπου στις τριάντα μέσα στην επόμενη τριετία».

Από την άλλη πλευρά, ο διευθύνων σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Πίστης κ. Χρήστος Γεωργακόπουλος, διευκρίνισε πως η εταιρεία του δεν έχει σκοπό να προχωρήσει σε εξαγορές, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο απορρόφησης καλών χαρτοφυλακίων.

Το ζήτημα όμως της συγκέντρωσης του ασφαλιστικού κλάδου δεν αφορά μόνο την ελληνική αγορά, αλλά και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές, μεταξύ των οποίων και την κυπριακή. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση της γενικής διευθύντριας του τοπικού Συνδέσμου Ασφαλιστικών Εταιρειών Στέφης Δράκου (συνέντευξη στο περιοδικό Euroκέρδος) πως «πράγματι το περιβάλλον όπως αναπτύσσεται ευνοεί τις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές, οπότε δεν αποκλείουμε τέτοια φαινόμενα στη χώρα μας. Ο χρόνος θα δείξει».

Το ερώτημα ωστόσο είναι το αν τελικά η διαμορφούμενη κατάσταση θα αναγκάσει τις μικρομεσαίες ασφαλιστικές εταιρείες να ενταχθούν σε μεγαλύτερα σχήματα, ή αν για μια ακόμη φορά οι προβλέψεις των παραγόντων του κλάδου θα διαψευσθούν στην πράξη.

Υψηλόβαθμο στέλεχος μικρής ασφαλιστικής εταιρείας γενικών κλάδων απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του Euro2day.gr τόνισε πως «δεν τίθεται ζήτημα πώλησης της εταιρείας μας. Είμαστε κερδοφόροι, υπερκαλύπτουμε με άνεση τους κεφαλαιακούς δείκτες του Solvency II και μπορούμε να προσαρμοστούμε στις νέες νομοθεσίες».

Από την άλλη πλευρά όμως, κύκλοι της αγοράς αποδίδουν τη μέχρι σήμερα καθυστέρηση των deals στο γεγονός ότι κατά τα τελευταία χρόνια πολλές μικρές εταιρείες πήραν βαθιές οικονομικές ανάσες από τα υψηλά επενδυτικά τους κέρδη, βασισμένα στην άνοδο των τιμών των ελληνικών ομολόγων. Και έτσι αναρωτιούνται για το ποια θα είναι η στάση των βασικών τους μετόχων όταν οι αποδόσεις των εγχώριων κρατικών τίτλων παρουσιάσουν τάσης σταθεροποίησης.