Θα είναι η Ταϊβάν η επόμενη Ουκρανία;

Αν ο Σι Τζινπίνγκ σκεφτόταν να κάνει κάποια κίνηση στην Ταϊβάν, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πιθανότατα θα το ξανασκεφτεί, υποστηρίζει ο σινολόγος Ντέιβιντ Σβάιγκ, ομότιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ. 

Όπως τονίζει, ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται ο πόλεμος που ξέσπασε στην Ευρώπη αποτελεί μια ηχηρή προειδοποίηση για τον Σι. Η χρήση ωμής στρατιωτικής ισχύος στον 21ο αιώνα ενέχει σημαντικό ρίσκο.

Oι Ουκρανοί έδειξαν ότι οι λαοί πολεμούν σκληρά όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο και το ίδιο θα ίσχυε για τους Ταϊβανέζους, οι οποίοι θεωρούν πολύτιμη τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία τους όπως και οι Ουκρανοί, υπογραμμίζει ο Σβάιγκ σε άρθρο του στο Politico. Ο ταϊβανέζικος λαός μπορεί να πολεμήσει πολύ πιο σκληρά από ότι αναμένεται αν είναι αντιμέτωπος με μια κοινή απειλή, προσθέτει.

Κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει ότι Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας θα έχει μεγαλύτερο κίνητρο από τις ρωσικές δυνάμεις, αλλά από την άλλη, σημειώνει ο Σβάιγκ, μια εισβολή από θαλάσσης θα είναι πολύ πιο δύσκολη από την τρέχουσα ρωσική χερσαία εισβολή. Και ενώ οι ΗΠΑ έχουν απορρίψει το αίτημα για δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Ουκρανία, θα ήταν σύμφωνα με τον Σβάιγκ πολύ πιο εύκολο τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη των αμερικανικών αεροπλανοφόρων στην ανατολική ακτή της Ταϊβάν να δημιουργήσουν ένα είδος «ζώνης απαγόρευσης πλεύσης».

Η ρωσική εισβολή έχει καταδείξει επίσης σύμφωνα με τον Σβάιγκ ότι φαινομενικά μετριοπαθείς ηγέτες μπορούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει αναδειθχεί σε ήρωα. Γιατί να μην περιμένει κανείς το ίδιο και από την πρόεδρο της Ταϊβάν, Τσάι Ινγκ-βεν, η οποία έχει ήδη κερδίσει τα εύσημα για την σκληρή της στάση απέναντι στην Κίνα; Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ότι θα συγκέντρωνε μεγάλη στήριξη από τη διεθνή κοινότητα αν βρισκόταν αντιμέτωπη με τον κινεζικό στρατό και την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος, επισημαίνει ο Σβάιγκ.

Ο ίδιος σημειώνει επίσης ότι και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν θα δυσκολευόταν να κινητοποιήσει τους συμμάχους και τους εταίρους του να στηρίξουν τις ΗΠΑ στην υπεράσπιση της Ταϊβάν. Στους συμμάχους θα συμπεριλαμβάνονταν μεταξύ άλλων το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και ίσως και η Ινδία. 

Επιπλέον, υποστηρίζει ο Σβάιγκ, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Κίνας. Θα ήταν επικίνδυνο για τον Σι να διακινδυνεύσει να χάσει αυτή τη σχέση, όπως και αυτή με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, να θέλει να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των Κινέζων. Η βαθιά ενσωμάτωση της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία και τα 1.068 δισ. δολάρια σε ομόλογα αμερικανικού δημοσίου που έχει αγοράσει το Πεκίνο  θα καθιστούσαν τις δυτικές κυρώσεις πιο επώδυνες στην εφαρμογή τους, αλλά δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αποκλειστούν, πριν ή μετά από εισβολή στην Ταϊβάν, εκτιμά ο Σβάιγκ.

Εν τω μεταξύ, με τον Πούτιν να σπέρνει τον όλεθρο στην Ουκρανία, μια επίθεση στην Ταϊβάν τώρα θα κινδύνευε να εμφανιστεί σαν να έχει συντονιστεί με τη Μόσχα, επισημαίνει ο Σβάιγκ. Μια τέτοια επίθεση θα θεωρηθεί ως μια προσπάθεια της σινο-ρωσικής απολυταρχικής συμμαχίας να υπονομεύσει τις δημοκρατικές δυνάμεις, ανατρέποντας τις πολύχρονες προσπάθειες του Πεκίνου να ασκήσει ήπια ισχύ, όπως η Πρωτοβουλία «Μια Ζώνη Ένας Δρόμος».

Το αν η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία θα αποτελέσει μια προειδοποιήσει για τον Σι ή θα την αγνοήσει είναι κάτι που μένει να φανεί, τονίζει ο Σβάιγκ. 

Υπογραμμίζει, ωστόσο, ότι αν επιλέξει να μιμηθεί την απόπειρα του Ρώσου ηγέτη να χτίσει μια αυτοκρατορία μέσω ενός πολέμου για την προσάρτηση της Ταϊβάν, πιθανότατα θα ανακαλύψει ότι ακόμα και οι απόλυτοι ηγέτες έχουν όρια στο τι μπορούν να επιτύχουν.