Πώς η Κίνα αμφισβητεί τη «Βασιλεία του Δολαρίου»

Ο Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ επιταχύνει τις προσπάθειες για να ανταγωνιστεί το πιο ισχυρό νόμισμα στον κόσμο.

Η Κίνα προωθεί deal που συνδέονται με το γιουάν, καθώς προσπαθεί να παρακάμψει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να εργαλειοποιήσουν το δολάριο. Τους τελευταίους μήνες έχει υπογραφεί συμφωνίες για τη διενέργεια πληρωμών σε κινεζικό νόμισμα με τη Σαουδική Αραβία, τη Βραζιλία, ακόμη και με τη Γαλλία.

Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας - μια έντονη υπενθύμιση της κυριαρχίας του δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία - αποτέλεσε ισχυρό καταλύτη στην αναζήτηση μιας εναλλακτικής λύσης. Για το Πεκίνο, ο στόχος είναι να δημιουργήσει μια ευρύτερη συμμαχία χτίζοντας ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα που δεν χρειάζεται καθόλου το πράσινο νόμισμα, σύμφωνα με το Bloomberg. Μακροπρόθεσμα, αυτό καθιστά την Κίνα λιγότερο ευάλωτη στις προσπάθειες αποξένωσής της μέσω επενδυτικών περιορισμών ή κυρώσεων.

Αυτή η προσπάθεια αποτελεί ευπρόσδεκτη εξέλιξη για μικρότερα κράτη - συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 12 στην Ασία - που επίσης πειραματίζονται με την "αποδολαριοποίηση". Χώρες όπως το Μπαγκλαντές και το Λάος έχουν εντείνει τις διαπραγματεύσεις με την Κίνα για να ενισχύσουν επίσης από τη μεριά τους τη χρήση του γιουάν.

Προς το παρόν, ο "Βασιλιάς Δολάριο - King Dollar" απέχει πολύ από το να εκθρονιστεί. Οι πληρωμές σε γιουάν εξακολουθούν να αποτελούν ένα μικρό μέρος των παγκόσμιων συναλλαγών και το κινεζικό νόμισμα ελέγχεται αυστηρά από τις αρχές του Πεκίνου.

Αυτός ο περιορισμένος ρόλος έχει μειώσει τα στοιχήματα για να εισέλθουν και άλλες χώρες στη "ζώνη του γιουάν". Ωστόσο, αν και υπάρχει ανησυχία σχετικά με τις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ, μέχρι στιγμής αυτό δεν ισχύει τόσο όσον αφορά αυτήν την πτυχή του ανταγωνισμού τους, το νομισματικό επίπεδο.

Οπως και να έχει, πάντως, η δυναμική για αύξηση της εμβέλειας του γιουάν υπογραμμίζει την ευρύτερη προσπάθεια του Πεκίνου να δημιουργήσει μια εναλλακτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και αποτελεί σημαντική πρόκληση για τις ΗΠΑ.

Αυτό που έχει, ωστόσο, σημασία είναι, ότι την ίδια ώρα που Ουάσιγκτον και Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουν όλο και περισσότερο την Κίνα ως στρατηγικό αντίπαλο, μπορεί να μην είναι πλέον και τόσο απλό για άλλα κράτη στον πλανήτη να διαχωρίσουν το χρηματοοικονομικό και νομισματικό πεδίο από το γεωπολιτικό.