Οι παγίδες του νέου τύπου κρατισμού

Ένα νέο κράτος, βρίσκεται ήδη υπό εκκόλαψη και κανείς δεν γνωρίζει ακόμα ποιες θα είναι οι διάφορες πτυχές του. Αυτό που είναι βέβαιο, οδεύουμε προς μια νέα εποχή κρατισμού, η οποία σίγουρα δεν θα έχει τα γνωστά αδρά πελατειακά στοιχεία του παρελθόντος, αλλά θα είναι υπό πλήρη και στενή επιτήρηση, στο όνομα «ευγενών και ηθικών αρχών»

Το νέο κράτος θα είναι απρόσωπο, ψηφιακό, αμείλικτο και αρκετά περίεργο. Πρωτίστως δε, η όποια αποτελεσματικότητα του, θα εξαρτάται από το χρήμα που θα μπορεί να βάζει στα ταμεία του.

Οι πανδημίες, η περίφημη κλιματική αλλαγή, οι ψηφιακοί πόλεμοι και η προσπάθεια των κυβερνήσεων να ελέγχουν κάθε ροή χρήματος, είναι τα θεμέλια ανάπτυξης ενός νέου κρατισμού. Ένας κρατισμός που θα έχει ήπια μορφή αυταρχισμού και θα υπάρχει προς εξυπηρέτηση του νυν «κοινού καλού».

Πίσω, όμως, από αυτήν την ευγενή πρόθεση, υπάρχει όμως ο πολύ άμεσος και σοβαρός κίνδυνος της σχεδόν πλήρους επιτήρησης και ελέγχου της ιδιωτικής ζωής, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατία.

Για παράδειγμα, ενώ πολύς λόγους γίνεται τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα και Ευρώπη για την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή θα πρέπει να δει κανείς ποια είναι η υφή των μέτρων που λαμβάνονται. Διότι πολύ απλά, αυτά που ήδη είναι έτοιμα να εφαρμοστούν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με την κατάργηση της κυκλοφορίας μετρητών και την είσπραξη φόρων, στην ουσία είναι μέλι στη φρυγανιά των όποιων επίδοξων δικτατόρων.

Αν κρίνω από περιπτώσεις κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, η επιβολή ενός αυταρχικού καθεστώτος στην Ελλάδα και όχι μόνον, γίνεται μια σχετικά εύκολη και ταχύτατη υπόθεση, με άλλοθι τη φορολογική δικαιοσύνη.

Στις σημερινές αποκαλούμενες φιλελεύθερες δημοκρατίες, ένας στρατηγός ή μια ομάδα συνταγματαρχών, δεν θα είναι ανάγκη να κατεβάσουν τεθωρακισμένα στους δρόμους για να καταργήσουν τη δημοκρατία. Θα μπορούν πάρα πολύ εύκολα να το κάνουν με κατάσχεση όλων των τραπεζικών λογαριασμών των πολιτών, πατώντας στην ουσία ένα κουμπί.

Ήδη, στη σημερινή Ελλάδα αυτό συμβαίνει με ένα εκατομμύριο Έλληνες, οι τραπεζικοί λογαριασμοί των οποίων κατασχέθηκαν χωρίς καμμιά απολύτως ειδοποίηση και όποια ποσά πηγαίνουν στους λογαριασμούς αυτούς ναι μεν κατάσχονται, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πως αφαιρούνται από το χρέος τους προς το δημόσιο!

Σήμερα, οι δυνατότητες που έχει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) να μπλοκάρει τραπεζικούς λογαριασμούς και να κάνει κατασχέσεις, εμπλουτίζεται με νέο οπλοστάσιο, το οποίο είναι βούτυρο στη φρυγανιά οποιωνδήποτε νέων «σωτήρων» της χώρας. Αυτή τη φορά δε, το οπλοστάσιο έχει και διεθνές πρόσημο.

Πρόγραμμα «eispraxis»

Υπό αυτή την έννοια, το περίφημο πρόγραμμα «eispraxis» είναι: «... Ηλεκτρονικό «μάτι» που θα παρακολουθεί τo «προφίλ» κάθε οφειλέτη της Εφορίας, θα «βλέπει» την περιουσιακή του κατάσταση και θα ανταλλάσσει στοιχεία και πληροφορίες με κράτη - μέλη της Ε.Ε. αλλά και με το Κτηματολόγιο και το ΓΕΜΗ.

Την ίδια ώρα, έχει εκπονηθεί ένα σύστημα που θα επιτρέπει την αυτόματη είσπραξη των χρεών, ενώ ενεργοποιούνται νέοι μέθοδοι και τεχνολογία στο πλαίσιο της αναγκαστικής είσπραξης οφειλών (δεσμεύσει, κατασχέσεις πλειστηριασμοί περιουσιακών στοιχείων οφειλετών).

Η ανάπτυξη και λειτουργία ενός Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος για την παρακολούθηση, διαχείριση και αυτοματοποίηση των διαδικασιών ληξιπρόθεσμων οφειλών περιλαμβάνεται στην επικαιροποιημένη Βίβλο Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025.

Το έργο αφορά την παρακολούθηση ληξιπρόθεσμων οφειλών φυσικών και νομικών προσώπων προς τους δημόσιους φορείς με έμφαση στη φορολογία. Σκοπός του είναι η ελληνική φορολογική και τελωνειακή διοίκηση να αναπτύξει αυτοματοποιημένο μηχανισμό για τη διαχείριση των οφειλών, ώστε να είναι σε θέση να εξασφαλίσει τη βέλτιστη συλλογή αυτών των επιδόσεων.

Από αυτά που προηγούνται, δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι στο όνομα της αύξησης των δημοσίων εσόδων, το κράτος γίνεται πλέον σημαντικός εταίρος της ιδιωτικής ζωής του πολίτη, ο οποίος επιπλέον δεν θα έχει να κάμει τόσο με ανθρώπους όσο με αλγόριθμους και άλλα υπό εκκόλαψη ψηφιακά εργαλεία.

Έχουμε έτσι μια μερική κρατικοποίηση της ιδιωτικής ζωής και κρατική συνδιαχείριση της ιδιωτικής οικονομίας, η οποία τις καλές προθέσεις αυτών που την επινόησαν θα μπορούσε εν ριπή οφθαλμού να τις μετατρέψει σε πραγματικό εφιάλτη για εκατομμύρια πολίτες, οποιοσδήποτε χιτλερίσκος η σταλινίσκος,

Πιθανότατα δε, αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι επίδοξοι σταλινίσκοι και χιτλερίσκοι τρίβουν τα χέρια τους. Κατά τα λοιπά, διεθνώς τα κράτη-μαφίες γνωρίζουν τις καλύτερες ημέρες τους και στον αναπτυγμένο κόσμο η τυφλή βία γίνεται μέρος της καθημερινής ζωής... στο όνομα της προόδου!

Και μη χειρότερα.