Η αφύπνιση προοδευτικών δυνάμεων και το μήνυμα για Ελλάδα

Tελικά ίσως οι πολιτικές εξελίξεις στην Δύση να μην αποτελούν ένα μονόλογο της ριζοσπαστικής δεξιάς. Τελικά ίσως να υπάρχει χώρος στο μέλλον για κάτι πιο «πρόγκρε» (προοδευτικό). Αυτό τουλάχιστον είναι το μήνυμα των προσφάτων εκλογικών αναμετρήσεων στην Νέα Υόρκη, Ιρλανδία και Ολλανδία στις οποίες επικράτησαν πρόγκρε υποψήφιοι και πολιτικές δυνάμεις.

Το γεγονός αυτό οπωσδήποτε αφορά και συγγενείς πολιτικές δυνάμεις στον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου οι αριστερές δυνάμεις προσπαθούν -ματαίως προς το παρών- να διαμορφώσουν ένα πειστικό αφήγημα που θα τις φέρει στην εξουσία.

Τρεις ήταν οι κοινοί πολιτικοί άξονες στους οποίους κινήθηκαν οι δυνάμεις πού κέρδισαν τις εκλογικές αναμετρήσεις στις προαναφερθείσες χώρες/πόλεις.

Πρώτον επικεντρώθηκαν στην καθημερινότητα, στα μύρια όσα προβλήματα αντιμετωπίζει ο πολίτης στον χώρο στον οποίο ζει (ακρίβεια, εγκληματικότητα κ.λπ.). Απέφυγαν όσο μπορούσαν ιδεολογικές και ηθικολογικές συζητήσεις προτιμώντας απλά να συζητούν προτάσεις/λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη.

Δεύτερον επέλεξαν ως κύριο πρόβλημα το στεγαστικό, την αδυναμία εξεύρεσης στέγης και των συνάδουσα αύξηση στις τιμές/ενοίκια των ακινήτων. Ήταν μία απόλυτα επιτυχημένη επιλογή. Στη Νεα Υόρκη η μέση τιμή του ενοικίου ενός διαμερίσματος είναι 3 χιλιάδες δολάρια. Στην ΕΕ από το 2010 μέχρι σήμερα η τιμή πώλησης των ακινήτων αυξήθηκε κατά μέσο όρο 55% και το ενοίκιο 27%. Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο το 51% των Ευρωπαίων θεωρούν το στεγαστικό ένα πρόβλημα «άμεσο και επείγον».

Όπως είπε ο ηγέτης του κόμματος D66 Ρομπ Γέτεν που κέρδισε τις εκλογές στην Ολλανδία: «Όλα τα γουρούνια σε αυτή την χώρα έχουν σκεπή πάνω από τα κεφάλια τους όμως ένας νέος δεν μπορεί να έχει πρόσβαση ούτε σε μία αποθήκη για σφουγγαρόπανα!».

Ταυτόχρονα δεν έμειναν απλώς σε διαπιστώσεις, αλλά πρότειναν και λύσεις στο θέμα αυτό. Έτσι ο νεοεκλεγείς δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ζόραν Μαμντάνι πρότεινε την επιβολή ενοικιοστασίου ενώ από την πλευρά του το ολλανδικό D66 πρότεινε την δημιουργία καμιάς δεκαριάς νέων πόλεων πού θα στεγάσουν ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού.

Τρίτον επιλέγοντας το θέμα της στέγης οι «πρόγκρε» δεν δίστασαν να αναδείξουν ένα θέμα -χρησιμοποιώντας διαφορετική επιχειρηματολογία φυσικά-  το οποίο μέχρι πρόσφατα βρισκόταν στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της ριζοσπαστικής δεξιάς. Η οποία χρησιμοποιούσε την έλλειψη στέγης για να κερδίσει ψήφους υποστηρίζοντας ότι η μαζική μετανάστευση οδηγεί σε έλλειψη κατοικίας για τους ντόπιους.

Στις εκλογές του 2020 ο Ολλανδός ηγέτης του υπερδεξιού Κόμμα Ελευθερίας Γκερτ Βίλντερς είχε θέση το θέμα της υποτιθέμενης σχέσης μεταξύ μετανάστευσης και έλλειψης στέγης στο επίκεντρο της επιτυχημένης προεκλογικής του εκστρατείας. Το στεγαστικό είναι επίσης ο κύριος λόγος για τον οποίο στην Ισπανία οι νέοι μετακινούνται μαζικά προς το υπερδεξιό κόμμα VOX.

Η αριστερά και στην Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί από τις προαναφερθείσες επιτυχημένες εκλογικές αναμετρήσεις συγγενών πολιτικών δυνάμεων. Άλλωστε τα προβλήματα όπως η έλλειψη στέγης είναι κοινά και πιεστικά.

Θεωρητικά στις επόμενες εκλογές η αριστερά στην Ελλάδα έχει μεγάλες πιθανότητες για μια αξιοπρεπή παρουσία αν επικεντρωθεί στα καθημερινά προβλήματα και ιδίως τη στέγαση -πρόβλημα το οποίο δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό η παρούσα κυβέρνηση. Όμως θα πρέπει να εγκαταλείψει την ηθικολογική καταγγελία και να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις.

Ακόμα και αν ορισμένα από αυτά τα θέματα έχουν αναδειχθεί από την ακροδεξιά. Ιδίως τότε.