Νέο blackout, αλλά ίδιες οι ευθύνες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ανάληψη ευθύνης ατοπημάτων στη χώρα μας, όποιος κι αν κρατά τα ηνία της, είναι σπάνιο φαινόμενο.

Για πολλούς λόγους, ορισμένοι εκ των οποίων αφορούν στην ανθρώπινη φύση, αλλά και ίσως επειδή στην Ελλάδα ουδέποτε πραγματικά ξεκαθαρίσαμε ποιος είναι ο ακριβής ρόλος του κράτους, προσδίδοντάς του, κατά καιρούς, διαφορετικές ταυτότητες και ορισμούς, ανάλογα με την κρατούσα ιδεολογία. 

Ουδέποτε, για παράδειγμα, τραβήξαμε μία ξεκάθαρη γραμμή μεταξύ του εποπτικού και του λοιπού αντικειμένου του κράτους, καθώς, βιώσαμε καιρούς όπου το κράτος έκανε τον αερομεταφορέα, τον ταχυδρόμο, τον σιδηροδρομικό, τον τηλεφωνητή και τόσους άλλους ρόλους, ορισμένους εκ των οποίων εξακολουθεί να υποδύεται ακόμη και στις ημέρες μας. Επιτυχώς ή μη. Έτσι, συχνά υπήρχε σύγχυση μεταξύ του ρόλου του επόπτη και εκείνου του παρόχου των κάθε λογής υπηρεσιών.

Μας το θύμισε και αυτό, χθες, ο μέγας υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων Στέφανος Μάνος, ο οποίος τόσο με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα όσο και με δηλώσεις του στην (παλαιά αγαπημένη του) Καθημερινή, υποστήριξε ότι «δεν αρκεί η ιδιωτικοποίηση του Διαχειριστή, χρειάζονται αυστηροί κανόνες λειτουργίας, που θα εφαρμόζονται ευλαβικά».

Έτσι, λοιπόν, ενώπιον του απίστευτου πινγκ-πονγκ ευθυνών περί ρόλου και αρμοδιοτήτων που εξελίχθηκε χθες μεταξύ εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και του ΔΕΔΔΗΕ, αναφορικά με το ποιος φέρει την ευθύνη για τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό χιλιάδων ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων από το δίκτυο ηλεκτροδότησης, ίσως, θα ήταν καιρός να δούμε τα πράγματα ακριβώς όπως είναι. Και δεν είναι όμορφα.

Η στήλη δεν γνωρίζει επακριβώς τις προβλέψεις της κείμενης νομοθεσίας (και ενδεχομένως ούτε και εκείνοι που καλούνται να τις εφαρμόσουν) ως προς τις απαιτήσεις επενδύσεων και στελέχωσης μονάδων τόσο στους ΟΤΑ (ανεξαρτήτως βαθμού) όσο και στον ΔΕΔΔΗΕ, όμως, θα στοιχημάτιζε ότι δεν τηρούνται, ως θα όφειλαν. Διότι, αν τηρούνταν, οι πιθανότητες είναι πως δεν θα φθάναμε στα χάλια που όλοι βιώσαμε τις τελευταίες ημέρες.

Υπάρχουν εσωτερικοί έλεγχοι, υπάρχει κρατική εποπτεία, υπάρχει κάποιο είδος απολογιστικής αξιολόγησης και προσαρμογής μετά τη λαίλαπα; Άγνωστο. Αντίθετα, αυτό που είναι βέβαιο ότι υπάρχει είναι η αλληλο-επίρριψη ευθυνών, καθώς την παρακολουθήσαμε για ακόμη μία φορά, όπως τόσες κατά το παρελθόν. Είτε τα δίκτυα ήσαν δημόσια είτε ήσαν ιδιωτικά.

Από αυτό το επαναλαμβανόμενο έργο, όμως, δεν θα ξεφύγουμε, εάν δεν υπάρξει πραγματική άσκηση ελέγχου. Δηλαδή, εάν ο «συνήθης ύποπτος», το κράτος, δεν αποφασίσει να κάνει πραγματικά τη μόνη δουλειά που εξ ορισμού οφείλει να κάνει. Να εποπτεύει ότι όλα δουλεύουν όπως θα έπρεπε να δουλεύουν και ότι όσοι δεν τηρούν τους νόμους βρίσκονται αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους.

Εάν, δηλαδή, το καλοκαίρι οι ΟΤΑ καθαρίζουν την περιοχή ευθύνης τους από ξερά χόρτα και σκουπίδια, εάν φροντίζουν να έχουν τα απαραίτητα μέσα και προσωπικό για την εκτέλεση των καθηκόντων τους, εάν κάνουν τη μία ή την άλλη δουλειά που τους αναλογεί κ.ο.κ. Όπως αντίστοιχα, εάν οι ιδιώτες που ανέλαβαν τις πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ κάνουν όλα όσα δεσμεύτηκαν ότι θα κάνουν, ώστε να αναλάβουν αυτές τις εταιρείες.

Πριν η κουβέντα προχωρήσει στο τι θα μπορούσε να γίνει, με προφανές κόστος, όπως η υπογειοποίηση δικτύων, ώστε να απαλλαγεί η χώρα μας από τις σημερινές -τριτοκοσμικού χαρακτήρα- υποδομές της, θα ήταν χρήσιμο -απλώς- να κάνουν όλοι τη δουλειά που τους αναλογεί, αντί να αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Πρωτίστως, δε, το ίδιο το κράτος.