Αγαπητή Ούρσουλα, από λόγια χορτάσαμε!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι διαβεβαιώσεις που έδωσε χθες η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν περί ευρωπαϊκής ενότητας στην υποστήριξη της Κύπρου και περί μη αποδοχής της «λύσης» δύο κρατών στη Μεγαλόνησο, συνιστούν, ευλόγως, τη μόνη προσήκουσα οδό στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας. 

Δεν θα αποτελέσουν, όμως, τίποτε περισσότερο από εύηχη ρητορική, εάν δεν μετουσιωθούν σε πράξεις. Από αυτό το σημείο, δε, απέχουμε ακόμη πολύ, παρά τις αντιδράσεις που ήδη προκάλεσαν οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις της κας Ντερ Λάιεν, εκ μέρους της Τουρκίας.

Ούτε ομοφωνία, ούτε σύμπνοια, ούτε, βεβαίως, στήριξη χαρακτηρίζει την έως τώρα στάση της ΕΕ έναντι της Κύπρου και της Ελλάδος σε ό,τι αφορά στις ποικίλες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και στις προκλήσεις στις οποίες προχωρά η Τουρκία έναντι των δύο κρατών.

«Σφραγίδα» σε αυτή τη στάση συνιστά η άρνηση Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Μάλτας και Ουγγαρίας, στη Σύνοδο Κορυφής του προηγούμενου Δεκεμβρίου, στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία αναφορικά με τις παράνομες δραστηριότητές της στην Αν. Μεσόγειο και την Κύπρο.

Όπως αντίστοιχα, ακριβώς προς την ίδια κατεύθυνση, επέδρασε και η άρνηση των υπουργών Εξωτερικών των ιδίων κρατών-μελών της ΕΕ αλλά και της Βουλγαρίας, πέρυσι τον Αύγουστο, να συναινέσουν στην έκδοση καταδικαστικής δήλωσης κατά της Τουρκίας, η οποία περιείχε ρητή αναφορά σε κυρώσεις, ζητούσε άμεσο τερματισμό των ερευνών και καλωσόριζε τη συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο για τον καθορισμό ΑΟΖ.

Κορωνίδα, δε, της απουσίας ευρωπαϊκής ενότητας έναντι της Τουρκίας συνιστά η άρνηση, πρωτίστως της Γερμανίας και δευτερευόντως της Ισπανίας και άλλων κρατών-μελών, στην επιβολή εμπάργκο όπλων προς την Άγκυρα. Για την ακρίβεια, μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων που εκτελεί η Γερμανία για λογαριασμό της Τουρκίας αναφορικά με την προμήθεια υποβρυχίων τελευταίας τεχνολογίας, οδηγεί στην περαιτέρω ανατροπή του εξοπλιστικού ισοζυγίου μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας και άρα σε αποσταθεροποίηση το Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Έτσι, λοιπόν, όσο εύηχες κι αν είναι οι διαβεβαιώσεις της φιλτάτης κας Ντερ Λάιεν, χθες από τη Μεγαλόνησο, ότι «... δεν θα αποδεχθούμε ποτέ λύση δύο κρατών στην Κύπρο, είμαστε σταθεροί σε αυτό και άκρως ενωμένοι» καθώς και ότι «αυτό που μπορεί να αναμένει η Κύπρος -και είναι το πλέον πολύτιμο κομμάτι- είναι η ενότητα της ΕΕ και η γνώση ότι όλα, και τα 26 κράτη-μέλη της ΕΕ, στεκόμαστε στο πλευρό σας», συνιστούν επί της ουσίας τοποθετήσεις κενές περιεχομένου αν όχι εμπαιγμό, έναντι τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδος. 

Για την ακρίβεια, εάν συνυπολογιστεί ότι η Τουρκία ούτε καν αναγνωρίζει κρατική υπόσταση και κυριαρχία στη Δημοκρατία της Κύπρου, παραχωρώντας αυτές τις αναγνωρίσεις στο ψευδοκράτος των κατεχομένων, η τοποθέτηση της κας Ντερ Λάιεν εγγίζει πολύ περισσότερο τα όρια του εμπαιγμού.

Ο φόβος του μεταναστευτικού και το οικονομικό δέλεαρ αφενός των εξοπλισμών και αφετέρου των λοιπών εμπορικών συναλλαγών, οδηγούν μία σειρά ευρωπαϊκών κρατών, με πρώτη τη Γερμανία,  στην αγκαλιά της Τουρκίας και την ίδια την Ευρώπη σε δύο στρατόπεδα.

Αυτό είναι κάτι το οποίο γνωρίζει άριστα η πρώην ομοσπονδιακή υπουργός Άμυνας της Γερμανίας και νυν επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η άρνησή της δε να το αποδεχθεί δημοσίως, εμμένοντας στην -άνευ αντικρίσματος- ρητορική περί ευρωπαϊκής ενότητας, ούτε την ίδια τιμά ούτε τη θέση την οποία σήμερα κατέχει.