Νισάφι με τους μπαχαλάκηδες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είμαστε, αλήθεια, στο έλεος του κάθε μπαχαλάκια; Του καθενός που κρίνει σκόπιμο, επικαλούμενος το όποιο ιδεολόγημα, να καταστρέφει ιδιωτική και δημόσια περιουσία;

Είμαστε, πράγματι;

Για ακόμη μία φορά, την προηγούμενη Τετάρτη, όπως τόσες κατά το παρελθόν, στο τέλος της καθόλα ειρηνικής διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν φορείς και πολίτες ενάντια στο κύμα ακρίβειας το οποίο πλήττει τη χώρα, το εμπορικό κέντρο της Αθήνας παραδόθηκε στη βία και την καταστροφή.

Στον πλέον κεντρικό και εμπορικό δρόμο της πόλης, «οι καταστηματάρχες της Ερμού βρέθηκαν στο έλεος ελάχιστων περιθωριακών στοιχείων, που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και κάτω από τα έκπληκτα και τρομοκρατημένα βλέμματα τουριστών και καταναλωτών, προέβησαν σε πράξεις βανδαλισμού, σπάζοντας βιτρίνες και τρομοκρατώντας υπαλλήλους και πελάτες», όπως καταγγέλλει ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών.

Πρόκειται για την πολλοστή φορά που η Αθήνα παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Την εικόνα της άκρατης βίας και της καταστροφής περιουσιακών στοιχείων, με ζημία είτε του κάθε ιδιοκτήτη είτε του κάθε συνεπή φορολογούμενου πολίτη. Είναι μία εικόνα κατάλυσης της τάξης και του νόμου, την οποία το κέντρο της πόλης βιώνει εδώ και δεκαετίες.

Αν και αυτή τη φορά, η άμεση παρέμβαση της Αστυνομίας και οι 11 προσαγωγές που ακολούθησαν έβαλαν φρένο στην καταστροφή και αποφύγαμε μεγαλύτερη ζημιά, πρόκειται για σκηνές που ταλαιπωρούν τη ζωή των κατοίκων της πόλης και ιδίως όσων εργάζονται στο εμπορικό κέντρο εδώ και δεκαετίες.

Ο Σταύρος Καφούνης, πρόεδρος του ΕΣΑ, επικοινώνησε με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Τ. Θεοδωρικάκο, και του επεσήμανε ότι «οι παραγωγικές δυνάμεις υποστηρίζουν και απαιτούν την προστασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας επιχειρήσεων και πολιτών».

Είναι ένα αίτημα που υποστηρίζει ο κάθε εχέφρων και νομοταγής πολίτης. 

Πρόκειται για ένα αίτημα στοιχειώδες, αν όχι θεμελιώδες για τον Δυτικό πολιτισμό, τον οποίο τόσο συχνά επικαλούμαστε. Εάν δεν μπορούμε να κατοχυρώσουμε τουλάχιστον αυτό, στις ημέρες μας, τότε προς τι ο κόπος;

Για την ακρίβεια, υπό το φως των πρόσφατων επεισοδίων, ο Εμπορικός Σύλλογος ζητά δύο τινά: Πρώτον, να επιδεικνύεται μηδενική ανοχή σε αντίστοιχα φαινόμενα βίας και δεύτερον, να  προβλεφθεί ειδική διαδικασία αποζημίωσης των πληγέντων, με την εφαρμογή νομοθεσίας που ήδη υφίσταται ως προς αυτό από το «μαύρο» 2009, όταν και πάλι είχε παραδοθεί η Αθήνα στο χάος.

Είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει. Μαζί με αυτό, δε, η πολιτεία οφείλει να καταστήσει σαφές προς τον κάθε επίδοξο μπαχαλάκια ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα επίχειρα των επιλογών του και ότι θα αναγκαστεί, πέραν όσων προβλέπει ο νόμος, να επωμισθεί και το κόστος αποκατάστασης των ζημιών που προξένησε. Γιατί πρέπει, ξανά και ξανά, να βάζει το χέρι στην τσέπη ο κάθε συνεπής φορολογούμενος για αυτές τις ζημιές; Ας το βάλουν, επιτέλους, και όσοι τις προξενούν ή οι γονείς και κηδεμόνες τους, εφόσον οι ίδιοι είναι ανήλικοι. Εντέλει, κάποια στιγμή πρέπει να πληρώσουν, ακόμη και αν τούτο θεωρείται σήμερα σκληρό ή υπερβολικό ως μέτρο.

Ας μην ξεχνάμε, υπάρχει πάντα και η παράμετρος της υποχρεωτικής κοινωνικής εργασίας, ενός θεσμού ιδιαίτερα διαδεδομένου και στο εξωτερικό, είτε για λόγους συμμόρφωσης των παραβατών είτε αποκατάστασης ζημίας προς το κοινωνικό σύνολο.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, είτε απαιτείται αυστηροποίηση των ποινών, είτε υποχρεωτική ανάληψη του κόστους αποκατάστασης ζημιών από τους υπαιτίους, είτε η υιοθέτηση άλλων μέτρων, όπως η υποχρεωτική κοινωνική εργασία, η παρούσα κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στην άμεση υλοποίησή τους.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη εξελέγη στη βάση μίας προεκλογικής ατζέντας νόμου και τάξης. Τουλάχιστον, τώρα, ας την εφαρμόσει. Οι εκλογές είναι πλέον κοντά.