Ο Δένδιας και η νάρκη της Τρίπολης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι ακριβώς καλείται να αποκομίσει η ελληνική κοινή γνώμη αλλά και το διεθνές ακροατήριο από τη χθεσινή διπλωματική περιπέτεια του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια, στην Τρίπολη της Λιβύης;

Ότι το όλο περιστατικό οφείλεται σε ελλιπή προετοιμασία εκ μέρους της Ελλάδας ή ότι επιχειρήθηκε η παγίδευση της χώρας μας από μία κυβέρνηση γνωστή για τις φιλο-τουρκικές της θέσεις; Υποχείριο, κατά πολλούς, της Άγκυρας. Ποιο από αυτά τα δύο ενδεχόμενα βρίσκεται, δε, στα όρια του αποδεκτού;

Το γεγονός ότι ο κ. Δένδιας και το επιτελείο του κατόρθωσαν να αποφύγουν μία συνάντηση με την υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης της Τρίπολης Νάιλα Μανγκούς, έστω την ύστατη ώρα, καταγράφεται ασφαλώς στα θετικά της υπόθεσης. Η συγκεκριμένη Λίβυα πολιτικός έβαλε την υπογραφή της, εκπροσωπώντας την κυβέρνησή της βεβαίως, στην τελευταία τουρκο-λιβυκή συμφωνία περί έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην περιοχή που ορίζεται από το παράνομο μνημόνιο του 2019 μεταξύ των δύο πλευρών.

Το αναπόφευκτο φωτογραφικό ενσταντανέ που θα συνόδευε αυτήν τη συνάντηση θα συνιστούσε ευλόγως μία έμμεση πλην σαφή διπλωματική ήττα της χώρας μας. Μία ήττα απολύτως χρήσιμη, δε, στα χέρια των εξ Ανατολών γειτόνων μας.

Είναι όμως το μόνο θετικό όλης αυτής της ιστορίας. Όταν είναι γνωστό πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κυβέρνηση της Λιβύης κινείται στους ήχους του τουρκικού αμανέ, τι ακριβώς επιδιώκει η ελληνική διπλωματία βαδίζοντας στα χωράφια της, που όπως αποδείχθηκε, ήσαν τόσο καλά ναρκοθετημένα;

Αντίστοιχα, εφόσον κρίνεται ως σημαντική η συνάντηση του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας με τον πρόεδρο του προεδρικού συμβουλίου Μοχάμεντ Μένφι στην Τρίπολη, γιατί δεν λαμβάνονται όλα τα προσήκοντα μέτρα για την αποφυγή τυχόν διπλωματικών ατοπημάτων, όπως αυτό στο οποίο τελικώς επιχειρήθηκε να υποπέσει η χώρα μας;

Αν μη τι άλλο, όλη αυτή η υπόθεση αφήνει μία δυσάρεστη επίγευση σε ό,τι αφορά στη χώρα μας και στην ικανότητά της να φυλάγεται από κακοτοπιές. Διότι είναι σαφές ότι επέτρεψε να οδηγηθεί σε εδάφη, αν μη τι άλλο, αφιλόξενα.

Η παραβίαση της άτυπης συμφωνίας, την οποία επικαλέστηκε το ελληνικό ΥΠΕΞ κάνοντας λόγο για «φάουλ πλέι», δεν συνιστά επαρκή αιτιολόγηση της περιπέτειας στην οποία ενεπλάκη χθες ο υπουργός Εξωτερικών, στο πρόσωπο του οποίου εκπροσωπήθηκε η χώρα.

Ακόμη χειρότερα, το όλο περιστατικό, στα αυτιά και στα μάτια όσων δεν είναι ενήμεροι σε σχέση με όσα έχουν προηγηθεί την τελευταία τριετία αναφορικά με το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, θα μπορούσε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Ελλάδα ήταν εκείνη που δυστροπούσε χθες στο αεροδρόμιο της Τρίπολης. Τουλάχιστον αυτό μαρτυρά η σπουδή του λιβυκού υπουργείου Εξωτερικών να καλέσει τον Έλληνα επιτετραμμένο και αντιστοίχως να ανακαλέσει τον επιτετραμμένο της Λιβύης στην Αθήνα για διαβουλεύσεις.

Υπό το φως όλων αυτών και παρά την όποια επιτυχία είχαν τελικώς οι συναντήσεις του κ. Δένδια στη Βεγγάζη με τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), και στο Τομπρούκ με τον Ακίλα Σάλεχ, πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, το περιστατικό της Τρίπολης επισκίασε, τουλάχιστον από πολιτικής απόψεως, την επίσκεψη Δένδια στη Λιβύη.

Έδωσε τροφή στην αντιπολίτευση και στους επικριτές της κυβέρνησης και δημιούργησε αμφιβολίες στο διεθνές ακροατήριο ως προς τη στάση και τις προθέσεις της χώρας μας έναντι της συγκεκριμένης χώρας.