Μη ρίχνετε νερό στον μύλο του «κανένα»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένα κοινό συμπέρασμα από τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, αυτό αφορά στην αποξένωση μερίδας, και δη σημαντικής, του εκλογικού σώματος από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας.

Τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος υποχώρησαν κατά περίπου 3,5-4 ποσοστιαίες μονάδες, δίχως όμως να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση της πρόθεσης ψήφου υπέρ είτε του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Αντίθετα, υπήρξε αύξηση της δημοφιλίας των μικρότερων, από πλευράς κοινοβουλευτικής ισχύος, κομμάτων, καθώς και του «κανένα», έναντι των κύριων πολιτικών «μονομάχων» Μητσοτάκη και Τσίπρα.

Πρόκειται, δε, για μία τάση η οποία εξακολουθητικά τροφοδοτείται από τη στάση των κυριότερων συντελεστών της πολιτικής ζωής του τόπου, εάν κρίνουμε από όσα διαδραματίστηκαν χθες, τόσο στην «κονταρομαχία» κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σχετικά με τις διαπιστώσεις του Αλέξη Τσίπρα για το κέντρο σιδηροδρομικής τηλεδιοίκησης στη Λάρισα, όσο και από την πολύωρη συνεδρίαση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας στη Βουλή.

Το πανελλήνιο παρακολούθησε χθες έναν διάλογο του παραλόγου, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τη μία πλευρά, να επισκέπτεται ένα «γιαπί» στη Λάρισα ώστε να αποδείξει ότι δεν υφίσταται και βεβαίως δεν λειτουργεί κέντρο τηλεδιοίκησης εκεί. Η προσπάθειά του είχε ως στόχο να καταστεί σαφές ότι τα αίτια του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος δεν ήταν μόνον το τυχόν «ανθρώπινο λάθος» αλλά -κυριότερα- οι καθυστερήσεις στον εκσυγχρονισμό του δικτύου.

Την ίδια ώρα, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση, δια στόματος εκπροσώπου της, υποστήριζε ότι σε παρακείμενο χώρο λειτουργούσε το Σταθμαρχείο Λάρισας, όπου στεγάζεται το -υπαρκτό αλλά τοπικό- κέντρο χειρισμού, με εμβέλεια η οποία καλύπτει ελάχιστα χιλιόμετρα πριν και μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.

Από αυτό τον διάλογο, ο κάθε πολίτης σε τι συμπέρασμα καλείται να οδηγηθεί; Ότι γίνεται «παιχνίδι» με τις λέξεις, άραγε, και ότι η υποτιθέμενη διερεύνηση για την αναζήτηση των ευθυνών του πολύνεκρου δυστυχήματος έχει υποβιβαστεί σε πολιτικά τερτίπια, με στόχο τον προσπορισμό πολιτικού οφέλους ενόψει των εκλογών;

Αντίστοιχα, σε τι συμπέρασμα καλείται να οδηγηθεί από τη μαραθώνια, διάρκειας περίπου οκτώ ωρών, συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, όπου οι τέσσερις τελευταίοι υπουργοί Μεταφορών κατέθεσαν τις μαρτυρίες τους αναφορικά με την -πλέον διαβόητη- σύμβαση 717 περί τηλεδιοίκησης, ουσιαστικά «νίπτοντας τα χείρας» από κάθε ευθύνη, την οποία απέδιδαν σε πράξεις ή παραλείψεις των προηγούμενων κυβερνήσεων;

Όσο είναι δε ακόμη νωπή, για την ευρεία κοινή γνώμη, η οδύνη του τραγικού δυστυχήματος, αυτού του είδους οι διάλογοι διατηρούνται σε -γενικές γραμμές- ανεκτό επίπεδο κοσμιότητας. Ας μη σκεφτούμε τι ενδέχεται να συμβεί όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από αυτό το δυστύχημα.

Εάν οι κυριότερες πολιτικές παρατάξεις του τόπου συνεχίσουν να ακολουθούν αυτό το ολισθηρό μονοπάτι, περιορίζοντας, είτε χρονικά είτε από πλευράς ύλης, το έργο της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, είτε θέτοντας χαλινό στη διαδικασία διερεύνησης των αιτίων του ατυχήματος, είτε κάνοντας κάθε είδους ακροβατισμούς χάριν πολιτικού οφέλους, τότε ας μην εκπλαγούν για τη δημοφιλία του «κανένα» στις επικείμενες εκλογές,..

Μία ψυχή είχε πει κάποτε ότι «μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για ένα διάστημα, και ορισμένους για πάντα, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς τους πάντες, για πάντα». Ας μη δοκιμάσουμε τη σοφία των λεγομένων αυτών κατά τις επικείμενες εκλογές, όποτε κι αν στηθεί τελικά η κάλπη.