Τι θέλουμε να ακούσουμε από τις προγραμματικές δηλώσεις

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κατά τρόπο απολύτως συνεπή, στη διάρκεια των ετών της Μεταπολίτευσης, οι κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις κατά τις οποίες εκφωνούνται οι προγραμματικές δηλώσεις της εκάστοτε κυβέρνησης καταλήγουν σε αντιπαράθεση εφ’ όλης της ύλης μεταξύ των κυβερνητικών εδράνων και εκείνων της αντιπολίτευσης.

Πόσο, αλήθεια, το έχουμε ανάγκη όλο αυτό.

Μπορεί η πεμπτουσία της δημοκρατίας να βρίσκεται όντως στον κοινοβουλευτικό έλεγχο και στην κριτική που ασκούν οι διάφορες πτέρυγες της Βουλής σε όσους κρατούν τα ηνία της εξουσίας. Όμως, η καθημερινότητα των πολιτών κατά πόσον βελτιώνεται από αυτήν την -κατά τα λοιπά απολύτως απαραίτητη- διαδικασία;

Το σημερινό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, δικαίως, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως «παντοκρατορία Μητσοτάκη». Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά από το τέρμα και η μπάλα είναι στα πόδια του. Συνολικά, δε, η κυβέρνηση παίζει μπάλα μόνη της.

Η αξιωματική αντιπολίτευση «ψάχνεται» και -τουλάχιστον για ένα διάστημα- θα ψάχνεται έως ότου καταλήξει στη νέα της ηγεσία, ενώ η ελάσσονα αντιπολίτευση δεν διαθέτει ακόμη το εκλογικό διαμέτρημα που είναι απαραίτητο για να αναλάβει τον ρόλο της μείζονος.

Κοντολογίς, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου και τις εξελίξεις στην πλ. Κουμουνδούρου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί, σε πρωτόγνωρο βαθμό, να κάνει πράξη τις εξαγγελίες της για τη θεραπεία των προβλημάτων του τόπου, βασιζόμενη τόσο στη νωπή εκλογική της εντολή όσο και στην -επί της ουσίας- απουσία της αντιπολίτευσης. Ακριβώς αυτό, δε, οφείλει να πράξει.

Οι πολίτες αυτής της χώρας και ο επιχειρηματικός της κόσμος δεν περιμένουν να σταθούν μάρτυρες ακόμη μίας κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης στις προγραμματικές δηλώσεις.

Έχουν κάθε λόγο να απαιτούν, όμως, να μάθουν επακριβώς τους τρόπους με τους οποίους η παρούσα κυβέρνηση προτίθεται να βελτιώσει την καθημερινότητά τους και να αντιμετωπίσει χρόνιες παθογένειες. Κυριότερα, δε, έχουν κάθε λόγο να ζητούν να μάθουν τις προοπτικές που διανοίγονται για τη χώρα μας κατά τα προσεχή χρόνια. Σε ποια Ελλάδα, δηλαδή, θα κληθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά της κάθε ελληνικής οικογένειας.

Η Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια βρίσκεται, πράγματι, μπροστά από έναν πακτωλό κοινοτικών κονδυλίων, από το νέο ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, που είναι στη διάθεσή της, ώστε να ανασυγκροτήσει την οικονομία της και να μειώσει το χάσμα που τη χωρίζει σήμερα από τον μέσο κοινοτικό όρο. Ακόμη πιο σημαντικό, να μπορέσει να οικοδομήσει το μέλλον της.

Αυτό περιμένει η Ελλάδα να ακούσει από τη νέα της κυβέρνηση, κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων. Περιμένει, δηλαδή, από τη νέα κυβέρνηση να καταδείξει ότι έχει πράγματι εντοπίσει αυτή τη σπάνια συγκυρία στην οποία συνυπάρχουν πολιτική νομιμοποίηση και κονδύλια, που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον τόπο.

Κοντολογίς, περιμένει να ακούσει ότι η παρούσα κυβέρνηση, στην έναρξη της νέας της θητείας, είναι διατεθειμένη να «σπάσει αυγά», ώστε να θεραπεύσει παθογένειες που κρατούν επί χρόνια τον τόπο μας πίσω. Τώρα, όσο η εντολή της είναι φρέσκια και όσο οι πολιτικοί της αντίπαλοι βρίσκονται σε κάθε είδους αναζητήσεις.

Η παρούσα συγκυρία είναι σπάνια, αν και συμπίπτει με ένα ιδιαίτερα ρευστό διεθνές περιβάλλον, το οποίο θα μπορούσε, ενδεχομένως, να ανατρέψει τους παρόντες ευνοϊκούς συσχετισμούς.