Οι πυρκαγιές, οι ποινές και η ουσία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ούτε η αυστηροποίηση των ποινών για τους δασικούς εμπρησμούς μπορεί να θεωρηθεί ως πανάκεια, ούτε ο χρόνος εξαγγελίας της είναι “ανύποπτος”, δεδομένου ότι βρισκόμαστε στο μέσον της εφετινής αντιπυρικής περιόδου.

Ακόμη, όμως, κι αν έχουν έτσι τα πράγματα και ο στόχος των χθεσινών εξαγγελιών Φλωρίδη – Κικίλια ήταν κυρίως επικοινωνιακός, η ουσία του πράγματος παραμένει θετική. Το έγκλημα πρέπει να τιμωρείται και στην πατρίδα μας υπάρχει η γενική αίσθηση ότι παραμένει ατιμώρητο. 

Υπ’ αυτό το πρίσμα η προαναγγελία της αναθεώρησης και αυστηροποίησης του Ποινικού Κώδικα στην οποία προχώρησε χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γ. Φλωρίδης και η ειδικότερη στόχευση που υπήρξε, τόσο από τον ίδιο όσο και από τον υπουργό Κλιματικής Κρίσης, Β. Κικίλια, σε ό,τι αφορά στη λήψη μέτρων για την αποτροπή των εμπρησμών από δόλο όσο και εκείνων που αφορούν αμέλεια, συνιστά μία απολύτως θετική εξέλιξη.

Εάν ακόμη και σήμερα, που η κλιματική κρίση απειλεί με αφανισμό ζωές, περιουσίες και δασικό πλούτο σε πρωτόγνωρο βαθμό, παραμείνουμε αδρανείς και η Πολιτεία συνεχίσει να αντιμετωπίζει κατά τρόπο ανεκτικό το φαινόμενο των εμπρησμών, τότε απλά προκαλούμε την τύχη μας.

Κατά τον κ. Φλωρίδη αυτή η προσπάθεια γίνεται «για να τελειώνει όλη αυτή η αίσθηση που τυραννάει την ελληνική κοινωνία ότι τελικά στην Ελλάδα ό,τι και να κάνεις δεν έχει καμία συνέπεια. Από εδώ και πέρα θα υπάρχουν συνέπειες». Αν και τούτο μέλλει, προφανώς, να καταδειχθεί, ως “μήνυμα” εκ μέρους της Πολιτείας μάλλον άργησε.

Δεν είναι όλες οι πυρκαγιές αποτέλεσμα εμπρησμών και δη από δόλο. Όμως και η αμέλεια πρέπει να τιμωρείται. Την επόμενη φορά που κάποιος θα θεωρήσει ότι “δεν συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο” στην περίπτωση που εκτελέσει υπαίθριες εργασίες οποιουδήποτε είδους και προκαλέσει πυρκαγιά, οφείλει να βρεθεί αντιμέτωπος με τα επίχειρα των επιλογών του. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ιδιαίτερα υψηλά πρόστιμα. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει φυλάκιση.

Ο κ. Φλωρίδης διεμήνυσε ότι στο πλαίσιο της αναθεώρησης διατάξεων του Ποινικού Κώδικα «θα επιδιώξουμε να υποχωρήσει το αίσθημα ατιμωρησίας. Οι ποινές θα εκτίονται. Όποιος σκέφτεται μετά τις αλλαγές να παρανομήσει θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά».

Ακριβώς το ίδιο σκεπτικό, δε, αυτό της επιβολής και έκτισης των ποινών που προβλέπει ο νόμος – με τις περικοπές που επίσης προβλέπει – από όσους καταδικαστούν, οφείλει να υπάρχει και για κάθε άλλη εγκληματική πράξη σε αυτόν τον τόπο.

Η χώρα μας, όπως παραδέχονται εκπρόσωποι των διωκτικών αρχών, έχει καταστεί κέντρο διεθνούς ανομίας από πολλών ετών, καθώς αν και οι εγκληματίες συλλαμβάνονται, στη συνέχεια κατορθώνουν συχνά να διαφύγουν των συνεπειών του νόμου εξαιτίας του ελαστικού τρόπου με τον οποίον αντιμετωπίζονται από το δικαστικό σύστημα. Πρόκειται φυσικά, για έναν φαύλο κύκλο, που εντείνει το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών και οδηγεί στην επικράτηση του εγκλήματος. Εάν αποτέλεσμα της επικείμενης αυστηροποίησης του Ποινικού Κώδικα θα είναι η διάρρηξη αυτού του κύκλου, τότε ευλόγως θα είναι προς την σωστή κατεύθυνση.

Μία ανεκτική κοινωνία είναι μία σοφή κοινωνία. Αμφιβολία περί αυτού δεν υπάρχει. Όταν όμως αυτή η ανεκτικότητα οδηγεί στην κατάρριψη των πλέον θεμελιωδών αρχών επί των οποίων αυτή εδράζεται, τότε ουδεμία σοφία μπορεί να εντοπιστεί.