Η γλώσσα, το μυαλό και το παραπληγικό σαλιγκάρι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Από τα λόγια στην πράξη ενίοτε, αν όχι κατά κανόνα, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, εφόσον δηλαδή υπάρχει η βούληση και τα μέσα ώστε να γίνουν τα λόγια πράξη, μεσολαβεί μία περίοδος «ωρίμανσης».

Στην περίπτωσή μας, αυτό το σημείο «ωρίμανσης» διαπιστώθηκε χθες με δύο τρόπους.

Πρώτον, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης «τράβηξε το αυτί» σε υπουργούς του και τους είπε όχι μόνο «να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό μας και μετά να μιλάμε» αλλά -και ενδεχομένως κυριότερα, σε ό,τι αφορά στην οικονομία- να προωθηθούν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις και τα έργα που έχει ανάγκη ο τόπος.

Επρόκειτο, προφανώς, για ένα σήμα κινδύνου που εξέπεμπε ο κ. Μητσοτάκης προς την κυβέρνησή του, έχοντας παρατηρήσει ότι εσχάτως, υπό το φως και των αυτοδιοικητικών εκλογών, η έμφαση αφορούσε στην επικοινωνία και δη τις λιγότερο επωφελείς μορφές της και όχι στην προώθηση του κυβερνητικού έργου, των μεταρρυθμίσεων και των έργων από το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλους χρηματοδοτικούς πόρους.

Κατά τα φαινόμενα, όμως, στο ίδιο σημείο «ωρίμανσης» έχει ήδη φθάσει από πολλού χρόνου -και πλέον το δηλώνει ανοικτά- και η επιχειρηματική κοινότητα, που βλέπει… τις μέρες να περνούν και τα λόγια να μη γίνονται πράξη.

Έτσι, λοιπόν, ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο διαπιστώθηκε χθες αυτή η «ωρίμανση» ήταν οι παρατηρήσεις του κ. Απ. Βακάκη, στη διάρκεια της έκτακτης γενικής συνέλευσης που συγκάλεσε η Jumbo, ότι στην εγχώρια αγορά διατηρούνται προσδοκίες για προσέλκυση επενδύσεων που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα της οικονομίας και των πολιτικών που ακολουθούνται.

Για την ακρίβεια, τα λόγια που χρησιμοποίησε για να περιγράψει την κατάσταση ήταν ιδιαίτερα γλαφυρά: «Στην πραγματικότητα κινούμαστε με ρυθμούς ‘παραπληγικού σαλιγκαριού’», είπε προς το ακροατήριο των μετόχων της εταιρείας της οποίας προΐσταται.

Όλα τούτα συμβαίνουν, δε, όχι μόνο στον απόηχο των προσδοκιών που δημιουργήθηκαν ότι η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε ένα καλύτερο αύριο, μετά τις πολλαπλές κρίσεις που αυτή διήλθε, όσο κυριότερα εντός ενός κλίματος αυξανόμενης αβεβαιότητας, δεδομένων των συγκρούσεων, ένοπλων πλέον, που μαίνονται στην ευρύτερη γειτονιά μας.

Εάν όμως όλα τούτα δεν είναι ήδη ορατά από τα μέλη της παρούσας κυβέρνησης και απαιτείται ειδική μνεία εκ μέρους του επικεφαλής της, για την «αφύπνιση» των μελών της και την έναρξη δραστηριοποίησής τους προς την ορθή κατεύθυνση, τότε σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;

Ο Martin Wolf της κορυφαίας οικονομικής εφημερίδας FT εκτιμά ότι «τα τελευταία τέσσερα χρόνια έφεραν τρία τεράστια σοκ: την Covid, τη μετά-Covid διατάραξη των προμηθειών και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με την συνεπακόλουθη εκτίναξη των τιμών των βασικών εμπορευμάτων». Διερωτάται δε: «Τελείωσε πια αυτή η σειρά τεράστιων σοκ; Η φονική επίθεση στο Ισραήλ και η σύγκρουση στη Γάζα υποδηλώνουν ότι η απάντηση μπορεί να είναι "όχι"».

Έναντι όλων αυτών λοιπόν, τόσο των ευκαιριών που της προσφέρονται μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και των παχυλών κοινοτικών πόρων που το συνοδεύουν όσο και των καθόλα ορατών αβεβαιοτήτων που προβάλλουν, τι θα πράξει η χώρα μας;

Θα συνεχίσει να κινείται με ταχύτητες «παραπληγικού σαλιγκαριού» ή θα αποφασίσει να στρωθεί στη δουλειά και να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις; Η απάντηση... δική σας.