Η οδύσσεια ενός κινητού

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο Σπ. Μπιμπίλας, ηθοποιός και πολιτικός, πέρασε πρόσφατα μία περιπέτεια, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος, η οποία θα μπορούσε να είχε συμβεί στον καθένα. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητό του, το οποίο είχε παρκάρει σε δρόμο της Αγίας Παρασκευής, έτυχε να του πέσει το κινητό του τηλέφωνο σε φρεάτιο ομβρίων υδάτων.

Όπως περιγράφει σε ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, τον κατέλαβε πανικός καθώς «το κινητό έχει μέσα αρχεία, mail, είναι εργαλείο δουλειάς για μένα».

Στην προσπάθειά του να ανακτήσει τη συσκευή, πήγε σε αστυνομικό τμήμα, όπου του δηλώθηκε αναρμοδιότητα, στη συνέχεια από την Πυροσβεστική τού δηλώθηκε ότι μόνον εάν είχε πέσει μέσα στο φρεάτιο άνθρωπος ή ζώο θα έρχονταν για απεγκλωβισμό, ενώ στον τοπικό Δήμο δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με κάποιον τηλεφωνικά, καθότι… Σάββατο.

Τέλος, στην ΕΥΔΑΠ, με την οποία ήρθε σε επικοινωνία, του δηλώθηκε από το αρμόδιο τμήμα ότι αν και το φρεάτιο ανήκει στην εταιρεία, η βαριά μεταλλική σχάρα ανήκει στον δήμο, οπότε θα έπρεπε να περιμένει μέχρι τη Δευτέρα… Εντέλει, και αφού εξήγησε, όπως λέει, τη βουλευτική του ιδιότητα, καταφθάνουν υπάλληλοι της ΕΥΔAΠ οι οποίοι μπόρεσαν να «απεγκλωβίσουν» το κινητό του από το φρεάτιο.

Ως επιμύθιο της όλης ιστορίας, ο κ. Μπιμπίλας επισημαίνει ότι αν και ευχαρίστησε τους υπαλλήλους της ΕYΔΑΠ, διερωτήθηκε εάν δεν ήταν βουλευτής, τι θα είχε συμβεί; Είχε, με άλλα λόγια, τη μία εκ των δύο βασικών αποριών που συνδέονται με τη συγκεκριμένη υπόθεση. «Αν δεν ήμουν εγώ, αλλά ένας “απλός πολίτης”, τι θα είχε συμβεί;».

Η άλλη απορία, η οποία είναι, ευλόγως, η κυριότερη, αφορά στο πώς εξακολουθεί να πορεύεται η χώρα μας, με νοοτροπίες που θέλουν, σε περίπτωση οποιουδήποτε προβλήματος, να γίνεται πρώτα επίκληση αναρμοδιότητας και μόνο στη συνέχεια, όταν οι καταστάσεις οδηγούν εξ ανάγκης προς αυτή την κατεύθυνση, να «επιστρατεύεται μία λύση».

Κατά την αφήγηση του κ. Μπιμπίλα, ο υπάλληλος της ΕΥΔAΠ του δήλωσε -αρχικά- ότι η βαριά σιδερένια σχάρα ανήκε στον δήμο και ότι πρέπει να περιμένει μέχρι τη Δευτέρα, ώστε να λυθεί το πρόβλημα…

Πρόκειται για μία νοοτροπία η οποία θυμίζει αντίστοιχες επικλήσεις υπαλλήλων «συναρμόδιων» υπαλλήλων, από την Περιφέρεια, έως τον Δήμο και την ΕYΔΑΠ ή άλλες υπηρεσίες, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες είτε είναι φραγμένα τα φρεάτια και πλημμυρίζουν ολόκληρες περιοχές, είτε το οδόστρωμα έχει τρύπες και λακκούβες που ουδείς επισκευάζει, είτε δημόσιοι πράσινοι χώροι παραμένουν πλήρεις νεκρής καύσιμης ύλης το καλοκαίρι κ.ο.κ.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για μία νοοτροπία αναρμοδιότητας, ή αλλιώς το λεγόμενο «μπαλάκι» ευθυνών, που συχνά φυτρώνει στις υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ακριβώς αυτή η νοοτροπία είναι που οδηγεί αυτή τη χώρα και τους πολίτες της ενώπιον πρωτοφανών καταστάσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εύκολα, εάν -πέρα από τα στενά οριζόμενα στη δουλειά του καθενός υπαλλήλου- επικρατούσε και η κοινή λογική και, πιθανά, μία ελαφρά δόση προνοητικότητας.

Εάν τα φρεάτια είναι βουλωμένα, θα πνιγούμε τον χειμώνα; Η απάντηση είναι ναι. Εάν τα περιαστικά δάση και το κάθε λογής πράσινο παραμείνει αφρόντιστο και γεμάτο νεκρή καύσιμη ύλη, θα καούμε το καλοκαίρι; Η απάντηση είναι και πάλι, ναι.

Αυτά τα «ναι», όμως, που τα λέμε όλοι μεταξύ μας καθώς αφορούν ζητήματα κοινής λογικής και ελάχιστης ευσυνειδησίας, πώς γίνεται και δεν τα καταλαβαίνουν ακόμη οι «αρμόδιοι» και αρχίζουν να τα αντιλαμβάνονται μόνον όταν επικαλεστεί κανείς την «ιδιότητά του»;