Το «βασίλειο» της Δυτικής Αθήνας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πρόγραμμα αστυνόμευσης των συγκοινωνιών της Δυτικής Αθήνας με την τοποθέτηση 130 αστυνομικών σε λεωφορεία του ΟΑΣΑ και τρένα του προαστιακού, που ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, είναι σαφώς ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Εμπεδώνεται έτσι αίσθημα ασφάλειας ή τουλάχιστον αυτό αυξάνεται, για όσους χρησιμοποιούν τον προαστιακό ή τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ στη Δ. Αθήνα και τουλάχιστον ως προς αυτό η πρωτοβουλία πιστώνεται ως θετική.

Συνιστά συνάμα, όμως, αυτή η κίνηση και μία ομολογία ήττας εκ μέρους της πολιτείας. Αποδέχεται επισήμως το κράτος ότι η Δυτική Αθήνα αποτελεί ένα είδος διαφορετικής επικράτειας, δίκην κράτους εν κράτει, η παρουσία και η διαβίωση στο οποίο απαιτεί επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας, από ό,τι η λοιπή ελληνική επικράτεια. Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, τότε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αστυνόμευσης γεννά αυτομάτως ερωτήματα ως προς τη συνολικότερη στάση της πολιτείας έναντι της συγκεκριμένης περιοχής.

Αν και ο κ. Χρυσοχοΐδης αναφέρθηκε ευθέως χθες στα ζητήματα παραβατικότητας που εμφανίζει η Δυτική Αθήνα, επιλέγοντας μάλιστα να τα χαρακτηρίσει ως «ιδιαιτερότητες», δεν εξήγησε τους λόγους για τους οποίους η συγκεκριμένη πρωτοβουλία περιορίζεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς της περιοχής και δεν επεκτείνεται σε άλλες πτυχές της ζωής στον συγκεκριμένο τόπο.

Επέλεξε, δηλαδή, να δει το δένδρο και όχι το δάσος. Εάν, ο φίλτατος κ. Χρυσοχοΐδης εκτιμά ότι απαιτείται επιπρόσθετη αστυνόμευση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι μάλλον εύλογο ότι τούτη θα χρειάζεται και όταν ο πολίτης εξέλθει του λεωφορείου ή του τρένου που χρησιμοποιεί στη Δυτική Αθήνα. Για αυτό το μείζον ζήτημα απουσίας αστυνόμευσης, γιατί σίγησε χθες ο φίλτατος υπουργός;

Όταν είναι γνωστό ότι στη Δυτική Αθήνα απαιτείται ειδική αστυνομική επιχείρηση, μέσω των ΕΚΑΜ ή άλλων ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας, ώστε να μπορέσει να διεξαχθεί έστω και η πλέον στοιχειώδης έρευνα για όπλα και ναρκωτικά ή άλλες παράνομες δραστηριότητες, γιατί επιλέγει να «κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό» του ο κ. Χρυσοχοΐδης;

Με αυτή του τη στάση, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη απλώς επιβεβαιώνει την απουσία βούλησης της πολιτείας να αντιμετωπίσει δραστικά το πρόβλημα της παραβατικότητας στη Δυτική Αθήνα, εξαιτίας του πολιτικού κόστους στην περιοχή (όπου εκλέγεται και ο ίδιος ο υπουργός) ή κάποιου άλλου ανομολόγητου φόβου.

Δι’ αυτού του τρόπου, όμως, «επιτυγχάνει» δύο τινά: πρώτον, επιβεβαιώνει την ήδη γενικευμένη πεποίθηση τόσο των πολιτών όσο και εκείνων που επιδίδονται σε κάθε λογής παράνομες δραστηριότητες στην περιοχή ότι η Δυτική Αθήνα είναι πλέον ένα αυτόνομο και ανεξάρτητο «βασίλειο», στο οποίο κουμάντο δεν κάνει το κράτος αλλά οι παρανομούντες.

Δεύτερον, επιφορτίζοντας τον ΟΑΣΑ με την υποχρέωση της πρόσληψης ισάριθμων Ειδικών Φρουρών, οι οποίοι θα κληθούν να αντικαταστήσουν τους αστυνομικούς, όταν αναλάβουν καθήκοντα, επιβαρύνει το επιβατικό κοινό της λοιπής Αθήνας, με το κόστος αστυνόμευσης των συγκοινωνιών στη Δυτική Αθήνα, δηλαδή στην περιοχή την οποία η πολιτεία αδυνατεί να αστυνομεύσει.

Με άλλα λόγια, οι πολίτες και δη όσοι χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες εμφανίζονται έτσι διπλά επιβαρυμένοι. Όχι μόνον επωμίζονται το κόστος της δικής τους μετακίνησης, αλλά θα αναγκαστούν να αναλάβουν, διότι προφανώς τούτο θα μεταφερθεί στην τιμή του κομίστρου, και την αδυναμία της πολιτείας να αστυνομεύσει τη Δυτική Αθήνα.

Εάν αυτό δεν είναι «ομολογία ήττας», τότε τι είναι;