Οι αγρότες και τα σπασμένα του πελατειακού κράτους

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν οι πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα ακρίβειας εξαιτίας των αγροτικών κινητοποιήσεων, εάν ταλαιπωρούνται στις εθνικές οδούς και εάν οι κυριότεροι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας προειδοποιούν για τα προβλήματα που βλέπουν να έρχονται στην οικονομική δραστηριότητα αυτού του τόπου, η ευθύνη για «όλο αυτό» δεν πέφτει μόνον στις πλάτες των αγροτών, μολονότι αυτοί βρίσκονται στα μπλόκα.

Κυριότερα, αφορά τόσο στην παρούσα όσο και σε κάθε κυβέρνηση της χώρας που «φρόντισε» να βάλει στην άκρη την ορθολογικοποίηση της λειτουργίας του πρωτογενούς τομέα και να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο των επιδομάτων και των χαριστικών πολιτικών, στο πλαίσιο του διαβόητου «πελατειακού κράτους».

Ειδικά φορολογικά καθεστώτα, ειδικές τιμές στα καύσιμα και στο ρεύμα αλλά και κάθε λογής επιδοτήσεις καλύπτουν εδώ και χρόνια τον ελλειμματικό τρόπο λειτουργίας των αγροτών, των γεωργών, των κτηνοτρόφων και των αλιέων, αν και οι τελευταίοι εμφανίζονται ως οι πλέον αδικημένοι όλων.

Δίχως συνεταιριστική κουλτούρα, δίχως ορθή διαχείριση καλλιεργειών, με προεκλογικές διαγραφές χρεών, αλλά και με χαριστικές πρακτικές έναντι ημετέρων με στόχο την εξασφάλιση ψήφων, όμως, δεν είναι απορίας άξιον που ο πρωτογενής τομέας σχοινοβατεί στα όρια της επιβίωσης σήμερα.

Στις εθνικές οδούς δεν βρίσκονται σήμερα μόνον οι «ημέτεροι» και όσοι ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς τα προηγούμενα χρόνια από τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Βρίσκονται και εκείνοι που επέλεγαν να δηλώσουν με ειλικρίνεια τα ζώα τους, τις καλλιέργειές τους και τα χωράφια τους. Όμως, όλοι μαζί αποτελούσαν και αποτελούν τον έναν πόλο σε αυτό το διαβόητο πελατειακό κράτος, ο άλλος πόλος του οποίου είναι ο πολιτικός κόσμος της χώρας και δη κυρίως τα κόμματα εξουσίας.

Εάν η ΑΑΔΕ αποτελεί πανάκεια για την εξυγίανση του συστήματος απονομής αγροτικών επιδοτήσεων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και εάν για ακριβώς αυτόν τον λόγο αντιτίθενται από το αγροτικό κίνημα στην υπαγωγή αυτού του οργανισμού στην ανεξάρτητη αρχή, τότε αντίστοιχες κινήσεις για το σύνολο της λειτουργίας του αγροτικού τομέα όφειλαν να έχουν θεσμοθετηθεί εδώ και χρόνια.

Όμως ούτε η μία πλευρά το επεδίωξε, ούτε η άλλη, αφού οι στοχεύσεις ήσαν διαφορετικές και άλλου χαρακτήρα. Οι «ετήσιες» κινητοποιήσεις των αγροτών, εξάλλου, ακόμη και πριν έρθει στην επιφάνεια το τσουνάμι αδιαφάνειας του ΟΠΕΚΕΠΕ, στέκουν προς επίρρωση αυτού του γεγονότος.

Ζητούν οι αγρότες, δίνουν οι πολιτικοί. Ξαναζητούν οι αγρότες και ξαναδίνουν οι πολιτικοί και ούτως καθ’ εξής… Έτσι, όμως, ας μην περιμένουμε ούτε λογικές τιμές στα αγροτικά προϊόντα, ούτε πρόοδο στον αγροτικό τομέα, ούτε την υιοθέτηση τεχνολογικά προηγμένων λύσεων για την άρδευση ή συνολικά για την αγροτική παραγωγή. Είναι εκτός αντικειμένου και πολύ απλά «δεν αφορούν».

Ας έχουν μετατρέψει τις ερήμους σε εύφορα χωράφια στο Ισραήλ με την στάγδην άρδευση, εδώ και δεκαετίες. Ας μαζεύουν την ελιά με ειδικές μηχανές στην Ιταλία και ας φωνάζουν οι δικοί μας για απουσία εργατικών χεριών. Ας εφαρμόζουν κάθε λογής πρωτοποριακές μεθόδους σε άλλες χώρες. Εδώ δεν «περνάνε» αυτά. Ο «κόσμος» έχει μάθει στις επιδοτήσεις και στις χαριστικές πρακτικές και βάσει αυτών πορεύεται. Τόσο οι αγρότες, όσο και οι πολιτικοί, της αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένης, καθώς όποτε έρχεται το ζήτημα στην επικαιρότητα υπερακοντίζει στις απαιτήσεις της υπέρ των αγροτών.

Ας μην γελιόμαστε λοιπόν. Αυτήν τη φορά, με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, μπορεί να έφτασε ο κόμπος στο χτένι, όμως είναι παλιά αυτή η κολόνια και ουδείς ενδιαφέρεται να την αλλάξει.