EUROFIGHTER: Όχι, δεν τα πουλάει ο Βρετανός Κιρ Στάρμερ μόνος του. Τόσο το ίδιο το αεροσκάφος όσο και τα οπλικά συστήματα που το συνοδεύουν παράγονται από κονσόρτσιουμ ευρωπαϊκών χωρών, στο οποίο συμμετέχουν Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία.
Με άλλα λόγια, οι πέντε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις, μεταξύ αυτών και η Γαλλία, την οποία «χρυσώσαμε» με τις φρεγάτες Belharra.
Το ιδιοκτησιακό τοπίο της κοινοπραξίας είναι βέβαια αρκετά θολό, ώστε να μπορεί κάθε μια απ' αυτές τις χώρες, με εξαίρεση τους Γερμανούς που είναι πάντα… μπρούτοι σε τέτοια θέματα, να λέει «εμείς δεν θέλαμε να τα δώσουμε στους Τούρκους, μας πίεζαν οι άλλοι».
Η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι στις πωλήσεις όπλων σπανίως χωρούν θέματα ηθικής, δημοκρατίας κ.λπ. Το γεγονός ότι η Γερμανία και η Βρετανία πουλάνε σύγχρονα αεροσκάφη στην Τουρκία, παρά τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, τα λέει όλα.
Μέσα από τέτοιες κινήσεις εξοπλισμού της Αγκυρας (που προτίθεται να αγοράσει και άλλα 24 Eurofighter από το Κατάρ και το Ομάν), είναι πιθανό ότι τα επόμενα χρόνια θα ξεφτίσει εντελώς και ο μύθος που χτίστηκε περί ελληνικού «ποιοτικού πλεονεκτήματος» απέναντι στους Τούρκους, επειδή πήραμε τα Rafale, τα F-35 και τις Belharra, ιδίως μάλιστα αν ξαναμπούν οι γείτονες στο πρόγραμμα των F-35 και προχωρήσουν το εγχώριο KAAN.
Πλεονέκτημα με αξία διαχρονική, όπως φάνηκε και στην Ουκρανία, έχουν οι χώρες που διαθέτουν δική τους παραγωγή όπλων και όχι οι απλοί αγοραστές ακριβών οπλικών συστημάτων.
ΕΥΡΩΠΗ-ΤΟΥΡΚΙΑ: Είναι σαφές πλέον σε όσους ασχολούνται με τις διεθνείς σχέσεις ότι η Ευρώπη έχει αποφασίσει στρατηγικά τη συμμαχία της με την Τουρκία, διότι θεωρεί ότι καλύπτει καίρια κενά στην άμυνά της, σε επίπεδο «πρόθυμων στρατευμάτων» (που δεν διατίθενται στις περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες), αλλά και σε επίπεδο δυνατοτήτων αμυντικής βιομηχανίας.
Το ότι η στρατηγική αυτή είναι λανθασμένη αποδεικνύεται και από τη στάση της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία, για την Ουκρανία. Όταν έρθει η ώρα, η Τουρκία θα κάνει αυτό που κάνει πάντα: προωθεί την ενίσχυση της θέσης της ως περιφερειακής δύναμης.
Παρ' όλα αυτά, ο Ευρωπαίοι προχωρούν ακάθεκτοι.
Γι' αυτό και έχουν μεγάλη σημασία για την Ελλάδα οι κινήσεις που γίνονται όσον αφορά την κατάργηση του βέτο. Πρόκειται για κινήσεις πολυεπίπεδες, με αφετηρία το «ξεδόντιασμα» της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, πιθανώς στο άμεσο μέλλον και της Τσεχίας (όπου αλλάζει η κυβέρνηση) στο ουκρανικό ζήτημα.
Δεν θα μείνουν όμως εκεί, αν αρχίσουν να προχωρούν. Όπως φάνηκε και από την τελευταία ομιλία του Μάριο Ντράγκι, η ΕΕ ενδέχεται να μετατραπεί σε παρακολούθημα μιας «συμμαχίας των προθύμων», καθιστώντας ανεπίκαιρη την παραδοσιακή ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας μας σε σχέση με τη γείτονα.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά…
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Μπορεί με τη θερμή τους χειραψία χθες στη Θεσσαλονίκη οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Νίκος Δένδιας να θέλησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τη δύσκολη περασμένη εβδομάδα και την τροπολογία για το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, ωστόσο προκάλεσε εντύπωση και συζητήθηκε έντονα μια αναφορά του υπουργού Εθνικής Αμυνας ενόψει της χθεσινής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
Τι είπε ο Κερκυραίος; Ότι αν η Ελλάδα δεν διαθέτει επαρκή εθνική δύναμη αποτροπής, «την αναμένει φινλανδοποίηση και διαρκής υπόκυψη στις βουλήσεις των ισχυρών», καθώς -όπως είπε- «οι καιροί που έρχονται είναι αδυσώπητοι».
Θυμίζουμε ότι ο παραπάνω όρος έμεινε στην ιστορία από τη σχέση Φινλανδίας και Σοβιετικής Ένωσης, όταν η πρώτη ήταν δέσμια των συμφερόντων της δεύτερης. Ουσιαστικά πρόκειται για τον εξαναγκασμό μιας μικρότερης χώρας να αποδέχεται τους κανόνες εξωτερικής πολιτικής που επιβάλλει μια ισχυρότερη γειτονική της χώρα.
Διατηρώντας τυπικά και μόνο την ανεξαρτησία της.
ΤΕΜΠΗ: Οτι οι συγγενείς των θυμάτων δεν καλοβλέπουν τη δημιουργία κόμματος από τη Μαρία Καρυστιανού είναι πάνω-κάτω γνωστό. Εκτιμούν ότι μια τέτοια κίνηση θα επιβεβαιώσει, σ' έναν βαθμό, την προπαγάνδα ότι πίσω από τον αγώνα τους να βγει η αλήθεια για την τραγωδία και να αποδοθεί δικαιοσύνη κρύβονται διαφορετικά κίνητρα και βλέψεις.
Ενας από τους πιο δραστήριους γονείς, ο Παύλος Ασλανίδης, που έχασε τον γιο του στα Τέμπη, είπε τα παραπάνω όχι μόνο δημοσίως αλλά και κοφτά: «Βλέπω αρνητικά τη δημιουργία κόμματος από τη Μαρία, είναι έξυπνη και πιστεύω ότι δεν θα το κάνει».
Και όχι μόνο: Ερωτηθείς («Στο κόκκινο») για τα γενναιόδωρα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στο «κόμμα Καρυστιανού», απάντησε: «Εγώ δεν τα πιστεύω, τα θεωρώ προβοκάτσια για να εκθέσουν τη Μαρία και να την ωθήσουν να κάνει το βήμα».
Η κατακλείδα ήταν εξίσου σαφής: «Εμείς οι συγγενείς έχουμε έναν στόχο, να αποκαλύψουμε την αλήθεια και να βάλουμε φυλακή αυτούς που πρέπει. Μετά ας κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει».
Μήνυμα εστάλη…
ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ: Πεπεισμένος ότι η επένδυση στην ΑΙ είναι η σωστή κίνηση εμφανίστηκε o κολοσσός των hedge funds Coatue.
Σε μελέτη του που έγινε… viral σε επενδυτικούς κύκλους το Σαββατοκύριακο, το fund του Philippe Laffont, με υπό διαχείριση κεφάλαια ύψους 54 δισ. δολαρίων, σημειώνει ότι διερεύνησε πάνω από 30 φούσκες στις αγορές τα τελευταία 40ο χρόνια και τις κατηγοριοποίησε με βάση πάνω από 30 χαρακτηριστικά, όπως η υιοθέτηση, η μόχλευση και η συγκέντρωση.
Στην έρευνα σημειώνει ότι όντως οι κολοσσοί της ΑΙ είναι υπερβολικά μεγάλοι, οι κεφαλαιακές δαπάνες είναι υψηλότερες από τη φούσκα των dot.com, η υιοθέτηση επιβραδύνεται και η χρηματοδότηση των παρόχων εγείρει ερωτήματα.
Όμως, η έκθεση διασκεδάζει τις ανησυχίες για φούσκα: Η υιοθέτηση της ΑΙ μέχρι στιγμής είναι ταχύτερη απ' αυτή του Ιnternet ή των υπολογιστών. Οι κεφαλαιακές δαπάνες, ενώ αυξάνονται, χρηματοδοτούνται από λειτουργικές ταμειακές ροές. Η συγκέντρωση της αγοράς δεν συνιστά απαραιτήτως κακή ένδειξη, αν και οι πολλαπλασιαστές Ρ/Ε δεν πλησιάζουν τα επίπεδα στα οποία κινούνταν στη φούσκα των dot.com.
Η έκθεση καταλήγει δίνοντας πιθανότητα 66% στο σενάριο η τεχνητή νοημοσύνη να αυξήσει τελικώς την παραγωγικότητα και το ΑΕΠ με περιορισμό του πληθωρισμού, κάτι που θα οδηγήσει σε υψηλότερες επιδόσεις για τις τεχνολογικές μετοχές.
Το… κακό σενάριο του 33% προβλέπει «σκάσιμο της φούσκας», που θα προκαλούσε κατάρρευση των χρηματιστηρίων και ύφεση στις οικονομίες.
ALPHA BANK: «Είναι σαν να την έχει πάρει». Ετσι απάντησαν στη στήλη αρμόδιες πηγές στο ερώτημα αν η UniCredit έχει πάρει την έγκριση από τις εποπτικές αρχές για αύξηση του ορίου (όποτε κριθεί σκόπιμο) της μετοχικής συμμετοχής στην Alpha Bank στο 33%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο CEO της UniCredit, Andrea Orcel, έχει δηλώσει δημόσια ότι στόχος της ιταλικής τράπεζας είναι να αυξήσει το ποσοστό στην Alpha Βank στο όριο του 33%.
EUROBANK: Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες τρεις συστημικές, η τράπεζα δεν προχώρησε σε κοινή ενημέρωση αναλυτών για τις τάσεις τρίτου τριμήνου.
Τα τμήματα ανάλυσης πήραν μια γεύση της τάσης και προχώρησαν στις δικές τους εκτιμήσεις. Η αγορά αναμένει σταθεροποίηση των καθαρών εσόδων από τόκους σε τριμηνιαία βάση, είναι όμως πιθανό να επιτευχθεί ελαφρώς καλύτερη επίδοση λόγω της ισχυρής πιστωτικής επέκτασης του τελευταίου τριμήνου 2024. Τα εν λόγω δάνεια στην πλειονότητά τους εκτοκίστηκαν πρώτη φορά στο τρίτο τρίμηνο.
Τα καθαρά έσοδα από προμήθειες εκτιμάται ότι θα εμφανίσουν ελαφρά κάμψη σε τριμηνιαία βάση, κινούμενα όμως με διψήφιο ρυθμό ανόδου (της τάξης του 15%) σε σχέση με το περσινό τρίτο τρίμηνο.
Τέλος, οι αναλυτές βλέπουν ψηλά (συγκριτικά με ΕΤΕ, Πειραιώς, Alpha) το Cost of Risk (περίπου 60 μ.β.), ακολουθώντας όμως τη σχετική κατεύθυνση που έχει παράσχει η τράπεζα.
EUROBANK II: Στο επίκεντρο θα βρεθούν, όπως είναι αναμενόμενο, η συμφωνία εξαγοράς του 80% της Eurolife, οι συνέργειες από τη συγχώνευση Eurobank Cyprus-Ελληνική και οι προοπτικές που ανοίγονται στη βουλγαρική αγορά, λόγω της εισόδου της χώρας στη ευρωζώνη.
Τα παραπάνω σχόλια θα δώσουν μια πρώτη γεύση του πώς θα κινηθεί ο όμιλος Eurobank την επόμενη χρονιά.
EUROBANK ΙΙΙ: Δεν τίθεται θέμα placement από τη Fairfax εξαιτίας ακύρωσης των ιδίων μετοχών που μάζεψε η τράπεζα στο πλαίσιο του προγράμματος επαναγοράς, διευκρινίζουν πηγές.
Ο λόγος είναι ότι, όπως είχε ανακοινωθεί, η Fairfax κάνει κανονικά tender το μερίδιο που της αναλογούσε και βρίσκεται ήδη κάτω από το προβλεπόμενο όριο σε ό,τι αφορά το ποσοστό της στην ελληνική τράπεζα.