Τα τελευταία δύο χρόνια oι επενδύσεις ESG κάνουν θραύση στον οικονομικό και εταιρικό κόσμο. Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, αρχίζει να αναπτύσσεται ένα κύμα αντίδρασης κατά του ESG και τούτο δημιουργεί μεγάλους πονοκεφάλους σε ορισμένους από τους πιο ισχυρούς εταιρικούς ηγέτες.
Τι είναι λοιπόν αυτό που δεν αρέσει στο ESG;
Οι πιο έντονες αντιδράσεις προέρχονται από τις ΗΠΑ και από διαφορετικά σημεία του ιδεολογικού φάσματος. Ο αμφιλεγόμενος δεξιός τηλεοπτικός παρουσιαστής Τάκερ Κάρλσον αναφέρεται διαρκώς στο ESG στη δημοφιλή εκπομπή του στο Fox News, όπου το έχει αποκαλέσει «καταστροφική δύναμη που πιέζει τις κυβερνήσεις να σαμποτάρουν τις δικές τους οικονομίες». Και αυτό αντανακλά ένα πολύ ευρύτερο κίνημα ενάντια στο ESG στο δεξιό μέρος του ιδεολογικού φάσματος των ΗΠΑ.
Ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον Ντε Σάντις, για παράδειγμα, έχει εμπλακεί σε διαμάχη με τη Disney σχετικά με την κριτική που έχει ασκήσει η εταιρεία σε νομοσχέδιο για την απαγόρευση της διδασκαλίας για τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα φύλου στα δημόσια δημοτικά σχολεία της πολιτείας.
Το Τέξας έχει απαγορεύσει στις κυβερνητικές υπηρεσίες να συναλλάσσονται με χρηματοπιστωτικές εταιρείες που κατηγορεί ότι μποϊκοτάρουν τις βιομηχανίες όπλων και ορυκτών καυσίμων. Και μια σειρά από άλλες «κόκκινες» πολιτείες έχουν ακολουθήσει το παράδειγμά τους, διακόπτοντας τις επίσημες συναλλαγές με χρηματοπιστωτικές εταιρείες λόγω εφαρμογής ESG ατζέντας.
Αυτό που υποστηρίζουν είναι ότι δίνοντας υπερβολική έμφαση σε περιβαλλοντικές και κοινωνικές ανησυχίες οι εταιρείες κινδυνεύουν να παραμελήσουν το καταπιστευματικό τους καθήκον να μεγιστοποιήσουν τις αποδόσεις για τους πελάτες και τους μετόχους τους.
Αλλά δεν είναι μόνο οι συντηρητικοί πολιτικοί που επικρίνουν την ατζέντα του ESG. Ο Ταρίκ Φάνσι είναι πρώην επικεφαλής βιώσιμων επενδύσεων στη BlackRock, τη μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης ενεργητικού στον κόσμο. Ισχυρίζεται ότι οι κορυφαίες χρηματοπιστωτικές εταιρείες δημιουργούν υπερβολικές προσδοκίες για το τι μπορεί να επιτευχθεί με την εθελοντική εταιρική δράση και με τον τρόπο αυτό υπονομεύουν στην πραγματικότητα τις προσπάθειες για σοβαρά κυβερνητικά μέτρα που θα μπορούσαν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά.