Είναι ασφαλές να πούμε πως η αμερικανική οικονομία αποδυναμώθηκε το δ’ τρίμηνο. Ο καλύτερος δείκτης αυτού, απουσία επίκαιρων επίσημων στοιχείων, είναι τα ιδιωτικά στοιχεία για την απασχόληση. Ο ρυθμός ανάπτυξης των θέσεων εργασίας υποχωρεί όλο τον χρόνο, αλλά σύμφωνα με τις ιδιωτικές εταιρείες συλλογής δεδομένων ADP και Revelio, τους τελευταίους λίγους μήνες αυτό έχει αντιστραφεί.
Συνυπολογίζοντας τη δημόσια απασχόληση, η εικόνα πιθανόν είναι χειρότερη. Οι περίπου 150.000 ομοσπονδιακοί εργαζόμενοι που δέχθηκαν την εθελούσια έξοδο από το Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας έφυγαν από τα κυβερνητικά μισθολόγια την 1η Οκτωβρίου.
Αυτό είναι κακό, αλλά ξέρουμε πως είναι τόσο κακό. Όπως έχει σημειώσει και παλαιότερα αυτό το newsletter, η αγορά εργασίας δεν μπορεί να βρίσκεται σε ταχεία πτώση αν οι αρχικές αιτήσεις για ασφάλιση ανεργίας είναι σταθερές, όπως και είναι -τείνοντας να κινούνται πλαγίως σε περίπου 220.000 μηνιαίως. Οι συνεχιζόμενες αιτήσεις είναι επίσης σταθερές από τον Μάιο. Και αν οι επιχειρήσεις φοβούνταν για την οικονομία, δεν θα περιμένατε η τάση των επιχειρηματικών ερευνών να είναι απαθώς πλάγια, όπως και είναι. Ορίστε οι δείκτες ISM για τις νέες παραγγελίες στη μεταποίηση και τις υπηρεσίες, που θεωρητικά αποτελούν κορυφαίο δείκτη για την δραστηριότητα:
Δεύτερον, όπως έχουμε συζητήσει πρόσφατα, οι καταναλωτικές δαπάνες είναι πιο ισχνές αλλά εξακολουθούν να είναι θετικές σε πραγματικούς όρους, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν η αγορά εργασίας βρίσκονταν σε πραγματικό πτωτικό σπιράλ. Και πάλι, τα επίκαιρα δεδομένα είναι δύσκολο να βρεθούν αλλά, για παράδειγμα τα στοιχεία για τις δαπάνες πιστωτικών και χρεωστικών καρτών της Bank of America μέχρι τον Οκτώβριο δείχνουν ένα σταθεροποιητικό προς ανοδικό μοτίβο:
Άρα, όπως δείχνουν οι ιδιωτικές εκθέσεις για την απασχόληση, η οικονομία μαλάκωσε λίγο το δ’ τρίμηνο· αλλά, όπως δείχνουν οι δείκτες καταναλωτικών δαπανών και οι επιχειρηματικές έρευνες, δεν καταρρέει ούτε πέφτει σε ύφεση σε πραγματικούς όρους. Μπορείτε να συνεχίζετε να προσθέτετε και άλλους δείκτες και ανεπίσημα στοιχεία, αλλά σε αυτή τη φάση, μόνο αυτά μπορούμε να γνωρίζουμε.
Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Η πλειοψηφούσα γνώμη μεταξύ των οικονομολόγων της Wall Street είναι πως τα πράγματα θα βελτιωθούν του χρόνου, επειδή η νομισματική και δημοσιονομική τόνωση είναι καθ’ οδόν. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ βρίσκεται σε φάση μειώσεων, και το ρευστό που χρηματοδοτείται από τα ελλείμματα θα αρχίσει να ρέει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση την άνοιξη, υπό τη μορφή μεγαλύτερων επιστροφών φόρων σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, χάρη στην αναδρομική πρόβλεψη του προϋπολογισμού αυτού του έτους. Ενώ αυτό το newsletter είναι της άποψης πως το νομισματικό μέρος της ιστορίας αυτής είναι στον αέρα, ωστόσο το δημοσιονομικό μέρος έχει λογική.
H Freya Beamish της TS Lombard περιμένει πως η ανάπτυξη του πραγματικού ΑΕΠ των ΗΠΑ θα επιταχυνθεί από το 1,8% φέτος στο 2,5% το 2026. Συνοψίζει το δημοσιονομικό μέρος και το συνδέει με την υγιή εταιρική οικονομία ως εξής:
«Οι εταιρείες δεν προσλαμβάνουν, αλλά ούτε απολύουν. Απορροφούν το δασμολογικό σοκ μέσω της ανάπτυξης της παραγωγικότητας…δεν χρειάζεται να απολύσουν, ιδιαίτερα επειδή τα περιθώρια ανάπτυξης κερδών εξακολουθούν να είναι πολύ πάνω από τα επίπεδα του 2019. Έπειτα οι καταναλωτές μεσαίου εισοδήματος αναμένεται να λάβουν τις επιστροφές φόρων από πέρυσι ως αποτέλεσμα αναδρομικών επιπτώσεων. Και οι καταναλωτές χαμηλότερου εισοδήματος του χρόνου θα επωφεληθούν της σταθεροποίησης της ανάπτυξης των μισθών λόγω της χαμηλότερης μετανάστευσης. Και πιθανότατα θα έχουν επιστροφές (τα "δασμολογικά μερίσματα" του Τραμπ) που θα είναι περίπου 225 δις. δολάρια ακόμα και αν είναι μόνο το μισό από τα υποσχεθέντα 2.000 δολάρια. Στη συνέχεια, οι μη τεχνολογικές κεφαλαιουχικές δαπάνες μπορούν να ανακάμψουν καθώς η αβεβαιότητα σταθεροποιείται, ακολουθώντας τις κεφαλαιουχικές δαπάνες της τεχνητής νοημοσύνης».
Το Unhedged σε γενικές γραμμές πιστεύει αυτό το στόρι, ωστόσο ο μεγάλος κίνδυνος -όπως έχουμε σημειώσει και στο παρελθόν- είναι ο αυξανόμενος πληθωρισμός. Δεν θα χρειαζόταν και μεγάλη αύξησή του για να πάει ο δομικός πληθωρισμός πάνω από το 4%, κάτι που θα οδηγούσε στο να βγουν αμέσως από το τραπέζι και τα χαμηλότερα επιτόκια και οι επιταγές των επιστροφών (ή οποιαδήποτε άλλα έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα). Και, ενώ το Unhedged δεν θα προέβλεπε ποτέ τον πληθωρισμό, μας φαίνεται πως η συρρίκνωση της προσφοράς εργασίας, η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και οι χαλαρές χρηματοπιστωτικές συνθήκες δεν καθιστούν τον πληθωρισμό λιγότερο πιθανό. Η επόμενη χρονιά θα μπορούσε να είναι καλή, αλλά πολλά εξαρτώνται από τη σταθερότητα των τιμών.