Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Από το 1951 που συστάθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, με μόλις 6 κράτη-μέλη, έως σήμερα που η Ευρωπαϊκή Ένωση αριθμεί 27, η οικονομία και δη το εμπόριο θεωρούνται ως ο «φυσικός τους χώρος διαβίωσης» ή their natural habitat, όπως θα έλεγαν και οι Βρετανοί, πριν... αποχωρήσουν από την ΕΕ.
Η οικονομία και το ελεύθερο εμπόριο ήταν ο συνδετικός κρίκος και επ’ αυτών, όπως και επί μίας σειράς άλλων αντίστοιχων αρχών και ελευθεριών, όπως η ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων, οικοδομήθηκε η Ευρώπη του σήμερα. Τουλάχιστον, στη θεωρία.
Διότι, παρ' όλα αυτά, δεκαετίες μετά τη σύσταση και σταδιακή ωρίμανσή της, η ΕΕ ακόμη δεν έχει κατορθώσει να διευθετήσει στοιχειώδη ζητήματα ανταγωνισμού και ισονομίας στην αγορά, όπως ευθαρσώς κατήγγειλαν χθες ο φίλτατος Σταύρος Καφούνης, πρόεδρος της ΕΣΕΕ, και η Γενική Διευθύντρια της EuroCommerce, Christel Delberghe, κατά τη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου που διοργάνωσε η Συνομοσπονδία.
Χωρίς, δε, τη θέσπιση αυτών των κανόνων ισονομίας, η κοινή ευρωπαϊκή αγορά και βεβαίως η ελληνική απειλούνται ευθέως από την εφόρμηση των ασιατικών προϊόντων διαμέσου διαφόρων πλατφορμών ηλεκτρονικού εμπορίου, που ήδη στην Ελλάδα έχουν εξασφαλίσει ποσοστό 17,63% - 20,9% των πωλήσεων μέσω διαδικτύου.
Πρόκειται, δε, για προϊόντα, τα οποία χάρη στους ισχύοντες κανονισμούς της ΕΕ, θεωρούνται ως ευτελούς αξίας (de minimis) και δεν υποβάλλονται σε δασμούς ή άλλη φορολογία, σε αντίθεση με αντίστοιχα που πωλούνται στην ευρωπαϊκή αγορά και υποβάλλονται σε ΦΠΑ από το πρώτο ευρώ.
«Δεν ζητάμε να κλείσει η πόρτα της Ευρώπης στο διεθνές εμπόριο αλλά η “κερκόπορτα” του αθέμιτου ανταγωνισμού», είπε ο κ. Καφούνης και πρόσθεσε: «Η Ενιαία Αγορά δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Πρόκειται για ένα ζήτημα, το οποίο όπως έχει ήδη επισημάνει η στήλη, αφέθηκε στην τύχη του επί σειρά ετών και μόνο τώρα απασχολεί την ΕΕ.
Την ίδια ώρα, δε, που συνέβαιναν όλα αυτά, η ΕΕ και δη η Κομισιόν θεωρούσε σκόπιμο να παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωδικαστήριο λόγω... μη έγκρισης σχεδίων δράσης για τον θόρυβο για όλα τα πολεοδομικά συγκροτήματα και τους μεγάλους οδικούς άξονες, όπως απαιτείται από την οδηγία για τον θόρυβο (2002/49/ΕΚ).
Ουδείς θα διαφωνήσει ότι η χώρα μας καθυστερεί συχνά στην εναρμόνιση της εσωτερικής της νομοθεσίας με την κοινοτική ή ακόμη ότι δεν λαμβάνει εγκαίρως τα προσήκοντα μέτρα για την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως φερειπείν η ηχορύπανση. Μεταξύ των δύο καταστάσεων, όμως, εκείνης που αφορά την απουσία ανταγωνισμού και αυτής της ηχορύπανσης, υπάρχει μία συγκεκριμένη σημειολογία και συμβολισμοί.
Στην περίπτωση του θεμελιώδους ζητήματος του ελεύθερου εμπορίου, που πρέπει να διεξάγεται επί ίσοις όροις, η Ευρώπη επιδεικνύει τερατώδη κωλυσιεργία, με αποτέλεσμα οι ευρωπαϊκές οργανώσεις του εμπορίου, όπως η EuroCommerce και η δική μας ΕΣΕΕ, να υψώνουν κραυγή διαμαρτυρίας, ενώ σε περιπτώσεις, αν όχι ήσσονος, τουλάχιστον δευτερεύουσας σημασίας, εμφανίζει σπουδή και αμεσότητα, παραπέμποντας απευθείας τα κράτη-μέλη της στο Ευρωδικαστήριο.
Ο λαός μας βέβαια έχει το ρητό «ακριβή στο λάδι και φθηνή στο ξίδι», για αυτές τις περιπτώσεις, οι οποίες προκαλούν ακόμη και τη θεϊκή μήνη: διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο, είχε λεχθεί κάποτε στα Ιεροσόλυμα, για τους... φαρισαίους.