Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η ακρίβεια ήταν και παραμένει το κυριότερο πρόβλημα της καθημερινότητας πολιτών και επιχειρήσεων, εδώ και χρόνια. Δεν αντιμετωπίζεται, όμως, -μόνο- με πρόστιμα, όπως αυτά που ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος εις βάρος δυο αλυσίδων σούπερ μάρκετ.
Όπως επίσης δεν αντιμετωπίζεται με διατάξεις αγορανομικού χαρακτήρα, έστω περιορισμένης διάρκειας, εάν επιθυμούμε να παραμείνουμε μία ελεύθερη αγορά. Διότι είναι προφανές ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική αγορά είναι δομικού χαρακτήρα, με επίκεντρο τους όρους ανταγωνισμού που ισχύουν στη λειτουργία της.
Διαφορετικά δεν εξηγείται όχι μόνον το επίπεδο της σωρευμένης ακρίβειας που αντιμετωπίζει ο Έλληνας καταναλωτής, μετά από σειρά ετών ανόδου του πληθωρισμού, εισαγόμενου ή μη, αλλά ούτε το κύμα ανατιμήσεων ενώπιον του οποίου στέκει ενεός.
Η ορθότητα ή μη της επιβολής αυτών των προστίμων, περί των οποίων ομνύει ο φίλτατος Θεοδωρικάκος, δεν είναι της παρούσης. Ούτως ή άλλως θα κριθεί στις δικαστικές αίθουσες όπως δηλώνουν οι εμπλεκόμενες αλυσίδες. Κυριότερα, αυτό που θα όφειλε να απασχολεί είναι το γεγονός ότι ο πληθωρισμός στη χώρα μας εξακολουθεί να τρέχει ταχύτερα από ό,τι ο μέσος κοινοτικός όρος, ωθώντας τις τιμές ακόμη υψηλότερα και μειώνοντας κατ’ αντιστοιχία την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων καταναλωτών.
Πρόκειται για ένα κύμα ανατιμήσεων, το οποίο όπως σημειώνει η συνάδελφος Αλεξάνδρα Γκίτση αναμένεται να κορυφωθεί τον Οκτώβριο, και έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του με μέση αύξηση πάνω από 6% και διάμεσο γύρω στο 5%. Όπως επισημαίνεται δε βάσει των στοιχείων που έχει στη διάθεσή του το Euro2day.gr, στο ένα στα δέκα προϊόντα οι ανατιμήσεις ξεπερνούν το 10%.
Πρόκειται για τάση η οποία απεικονίζεται και στα στοιχεία του πληθωρισμού, καθώς ο Εναρμονισμένος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΕνΔΤΚ) στην Ελλάδα αυξήθηκε στο 3,7% τον Ιούλιο, επιβραδυνόμενος στο 3,1% τον Αύγουστο, κατ’ αντιστοιχία του μέσου όρου πρώτου εξαμήνου, ενώ η μέση αύξηση του ΕνΔΤΚ στην Ευρωζώνη ήταν 2,1% στο 8μηνο.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, το κύμα ανόδου τιμών που ξεκίνησε επί πανδημίας και συνεχίστηκε με την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία, επηρεάζοντας τις ενεργειακές τιμές αλλά και εκείνες των σιτηρών και κατ’ επέκταση του συνόλου της προμηθευτικής αλυσίδας, τουλάχιστον στην Ευρώπη έχει αναχαιτιστεί, αν και μερικώς, σε σαφή αντίθεση με τη χώρα μας, στην οποία συνεχίζει να καλπάζει.
Εάν δε η λύση αυτού του προβλήματος στην αγορά των ταχέως κινούμενων καταναλωτικών προϊόντων διέρχεται διαμέσου της έντασης του ανταγωνισμού ή της εποπτείας της αγοράς και της αδιαπραγμάτευτης τήρησης του νόμου, όπως λέγει ο φίλτατος Θεοδωρικάκος, τότε για την αγορά ακινήτων, η οποία αποτελεί το άλλο μεγάλο τμήμα της εξίσωσης όσον αφορά την ακρίβεια, αυτή η λύση διέρχεται από την αύξηση της προσφοράς ακινήτων.
Παράμετρος που ευλόγως αφορά και στην απελευθέρωση του αποθέματος των ακινήτων που κατέχουν τράπεζες και servicers ή ακόμη και το δημόσιο, μέσω της μείωσης των νομικών και γραφειοκρατικών δεσμών που κρατούν αυτά τα ακίνητα εκτός αγοράς.
Το γεγονός, ωστόσο, ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να «κοιτά» το πρόβλημα καταφεύγοντας στην επιβολή -προαναγγελθέντων- προστίμων με περισσή σπουδή, καταδεικνύει και ένα μέτρο πανικού.
Ως προς αυτό, δε, έχει δίκιο. Μπορεί οι παροχές της ΔΕΘ και τα φορολογικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν εκεί να αφορούν πολλούς, όμως, ευλόγως δεν λύνουν το πρόβλημα. Για αυτό απαιτούνται δομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, τις οποίες ουδείς φαίνεται να βάζει σήμερα στο τραπέζι του διαλόγου.