Απογοητευτικά ήταν τα αποτελέσματα της εισηγμένης Επίλεκτος κατά το πρώτο εξάμηνο της χρήσης που λήγει στις 30/6/2009: πτώση τζίρου, αρνητικά μικτά κέρδη κατά 4,3 εκατ. ευρώ, ζημιογόνο EBITDA 3,4 εκατ., κόστος χρηματοδότησης 1,4 εκατ. ευρώ και συνολική ζημία 6,38 εκατ. ευρώ…

Και μπορεί βέβαια η διοίκηση να υποστηρίζει ότι «στόχος μας κατά την επόμενη διαχειριστική περίοδο παραμένει η μείωση των ζημιών που εμφανίστηκαν τα τελευταία έτη», ωστόσο πόσο πιστευτό μπορεί να γίνει ένα turn around story όταν το EBITDA είναι αρνητικότατο και όταν επιπλέον η Επίλεκτος πληρώνει μόνο για τόκους γύρω στο 1,4 εκατ. ευρώ το εξάμηνο;

Και μη νομίσετε βέβαια ότι κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα η εισηγμένη δεν έλαβε τα (επώδυνα για τους εργαζομένους) μέτρα της. Ξεκίνησε νέο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης, εφάρμοσε την πολιτική τετραήμερης απασχόλησης των εργαζομένων, έδωσε άδειες άνευ αποδοχών στο προσωπικό και άλλα σχετικά.

Θεωρητικά, βέβαια, θα μπορούσε να καταλογίσει κάποιος στη διοίκηση ορισμένες εσφαλμένες επιλογές που ακολούθησε κατά το παρελθόν. Όπως, για παράδειγμα, το να αυξάνει την παραγωγική της δυναμικότητα όταν οι ανταγωνιστές της την περιόριζαν. Τώρα αναγκάζεται να κάνει και αυτή πίσω…

Κάποιοι άλλοι επίσης απόρησαν για τη σκοπιμότητα του προγράμματος αγοράς ιδίων μετοχών (έχουν αποκτηθεί μέχρι γύρω στο 1,2 εκατ. μετοχές με μέσο κόστος τα 60 λεπτά) προκειμένου αυτές να δοθούν στο προσωπικό... Bonus εν μέσω ζημιών και απολύσεων;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η κύρια ευθύνη των ζημιών δεν βαρύνει τη διοίκηση της εισηγμένης. Αντίθετα, τα αποτελέσματα της Επίλεκτος στέλνουν ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα προς το υπουργείο Ανάπτυξης: ότι δηλαδή αν δεν ληφθούν άμεσα και γενναία μέτρα, τα οποία θα αναβαθμίσουν άρδην την παραγωγικότητα του κλάδου, τότε είναι θέμα χρόνου να χάσουμε γύρω στις 80.000 θέσεις εργασίας.

Και όταν λέμε μέτρα δεν εννοούμε τις πιέσεις προς τις τράπεζες προκειμένου να δώσουν όπως-όπως δάνεια σε μία ή δύο επιχειρήσεις του κλάδου (αλήθεια, οι πρόσφατες δόσεις προς την ΕΝΚΛΩ είναι με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, ή μήπως όχι;).

Αν, τώρα, στο υπουργείο πιστεύουν ότι ο κλάδος δεν σηκώνεται με τίποτε και όσο κρατικό χρήμα και να πέσει θα πάει χαμένο, τότε γιατί δεν βγαίνουν να το πουν από τώρα;