Πάνω από ένα εκατομμύριο μετοχές της Σελόντα άλλαξαν χέρια την Παρασκευή, όταν ολόκληρο τον προηγούμενο μήνα είναι αμφίβολο αν ο όγκος των συναλλαγών ξεπέρασε τα 200 χιλιάδες τεμάχια!

Επακόλουθο είναι ότι κάποιοι βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να αναφερθούν στα προϋπάρχοντα σενάρια για διπλό ή και τριπλό deal.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Όταν οι παράγοντες της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες στα τέλη Ιουνίου έλεγαν πως «είμαστε αρκετά κοντά στην προσέγγιση στρατηγικού επενδυτή», μάλλον εξέφραζαν την πραγματικότητα με συντηρητικό τρόπο.

Και αυτό γιατί μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες το fund της Linnaeus όχι μόνο κάλυψε το μετατρέψιμο σε μετοχές ομολογιακό δάνειο των 15 εκατ. ευρώ (σε μία εισηγμένη με τρέχουσα κεφαλαιοποίηση γύρω στα 41 εκατ.) αλλά αγόρασε και πακέτο τίτλων από τον βασικό μέτοχο της ελληνικής εταιρίας κ. Στέλιο Πιτάκα.

Παίρνοντας μάλιστα κάποιος «χαρτί και μολύβι», διαπιστώνει ότι σε περίπτωση μετατροπής του ομολογιακού δανείου ο κ. Πιτάκας και το Linnaeus θα έχουν παραπλήσια ποσοστά στην εισηγμένη.

Όσον αφορά στις σχέσεις της Δίας με τη Νηρέας -που ποτέ κατά το παρελθόν δεν ήταν κακές-, σύμφωνα με πολλούς έχουν έρθει ένα βήμα πιο κοντά, καθώς το Linnaeus ελέγχει κάτι παραπάνω από το 5% στον Νηρέα.

Ωστόσο, όπως αναφέρουν και παράγοντες της αγοράς, οι εξελίξεις πολύ πιθανόν να μην είναι ανάλογα ταχείες με αυτές του πρόσφατου παρελθόντος (υπάρχουν φήμες και για τριπλή συγχώνευση που περιλαμβάνει και τον όμιλο Σελόντα), καθώς για να γίνει συγχώνευση των δύο ή των τριών ομίλων θα απαιτούνταν:

1. Πρόσθετα κεφάλαια από το Linnaeus, που δεν είναι γνωστό αν τα έχει ή, σε περίπτωση που τα έχει, αν τα διαθέτει.

2. Η συμφωνία των δύο διοικήσεων, υπόθεση που για τα ελληνικά δεδομένα δεν θεωρείται καθόλου απλή, όσο και αν πολλές φορές κατά το παρελθόν οι τρεις πλευρές έχουν συνομιλήσει σχετικά με θέματα που αφορούν στον κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας.

3. Η πιθανή εξεύρεση ενός δεύτερου στρατηγικού επενδυτή, έτσι ώστε να προκύψει ένα νέο σχήμα, διπλάσιο περίπου σε μέγεθος, το οποίο θα έχει σαφή ηγετική παρουσία στη Μεσόγειο και θα διαθέτει πολύ καλή -για τα δεδομένα του κλάδου- ρευστότητα.

Όπως λέγεται, επίσης, στον Νηρέα το θέμα μιας ενδεχόμενης συγχώνευσης δεν έχει μπει στην ατζέντα και από πουθενά δεν επιβεβαιώνεται η ύπαρξη συνομιλιών - διαπραγματεύσεων είτε με τη Δίας είτε με τη Linnaeus που κατέχει κάτι παραπάνω από το 5% των μετοχών.

Αντίθετα, επί καθημερινής βάσεως προωθείται το ζήτημα της εσωτερικής αναδιάρθρωσης, έτσι ώστε ο αυξημένος όγκος εργασιών να συνδυάζεται και με κινήσεις στο μέτωπο του κόστους.

Οι «παρατηρητικοί» επενδυτές, επίσης, θα πρόσεξαν και κάποιες αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο.