Τα επίχειρα της συμφωνίας Ε.Ε-ΗΠΑ έχουν αναλυθεί εκτενώς από το Euro2day.gr. Δεν θα μακρηγορήσω, η Αγγελική Παπαμιλτιάδου περιέγραψε αποκαλυπτικά το παρασκήνιο πίσω από την συμφωνία, που για την πλειονότητα των διεθνών Μέσων ήταν ετεροβαρής για την Ε.Ε.
Ωστόσο, αυτό είναι το κατ' αρχήν ερώτημα, για ποια Ε.Ε μιλάμε όταν από την ίδια ημέρα κιόλας της συμφωνίας κάθε κυβέρνηση χώρας-μέλους είναι σε επαφές (ή αναζητά δίαυλο για την Ουάσιγκτον) προκειμένου να (επανα)διαπραγματευθεί επί μέρους. Διακρατικά, για να τα λέμε ως έχουν.
Γιατί πως αλλιώς να ερμηνευθεί το γεγονός πως, πριν καν "στεγνώσει το μελάνι" ο Φρήντριχ Μερτς ξεκινά συζητήσεις με τον Σκοτ Μπέσεντ (απ' ευθείας με τον Υπ.Οικ των ΗΠΑ ο καγκελάριος της Γερμανίας/πόσο πιο εμφανές δηλαδή).
Σε ανάλογη κατεύθυνση Μπαϊρού/Παρίσι, Μελόνι/Ρώμη (πρακτικά οι 3 μεγαλύτερες οικονομίες της Ε.Ε είναι σε κατ' ιδίαν επαφές για βελτίωση των όρων της συμφωνίας που έχει υπογράψει η ίδια η Ε.Ε ως ενιαία (μορφή).
Σύμφωνα με διεθνή Μέσα ακόμη 3-4 χώρες "βλέπουν" προς Ουάσιγκτον, την ίδια ώρα που και στην Αθήνα η κυβέρνηση αναζητεί τρόπους εξαίρεσης (ή βελτίωσης των όρων) λ.χ. για το ελληνικό ελαιόλαδο, την φέτα κ.α προϊόντα με σημαντικές εξαγωγές στις ΗΠΑ.
Περίεργος που θα καταλήξει όλο αυτό το γαϊτανάκι, μένει να φανεί εάν στο τέλος ( ; ) όλης αυτής της διαδικασίας θα προκύψει μία πιο συνεκτική ή λιγότερο ενιαία Ε.Ε.
Εάν στοιχημάτιζα, τα bets θα τα έβαζα στο δεύτερο ενδεχόμενο, αλλά ας μην βιαστούμε να προκαταλάβουμε τις εξελίξεις.