Η εικόνα των πρώτων δημοσκοπήσεων μετά τα Τέμπη δεν απέχει πολύ από τις εκτιμήσεις που προηγουμένως διατύπωναν (ιδιωτικώς) πολιτικοί παρατηρητές. Φθορά της κυβέρνησης, χωρίς ενίσχυση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ανοδική τάση στα μικρότερα κόμματα που δεν έχουν κυβερνήσει, στο πλαίσιο και της «αντισυστημικής» ψήφου διαμαρτυρίας, αύξηση των αναποφάσιστων.

Αναμενόμενο ήταν άλλωστε και ότι η κυβέρνηση θα κάψει το σενάριο των εκλογών του Απριλίου, ώστε να δημιουργήσει χρόνο, μεταθέτοντας, λένε οι πληροφορίες, την πρώτη αναμέτρηση προς τα τέλη Μαΐου και τη δεύτερη στις αρχές Ιουλίου. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, καθώς η τραγωδία των Τεμπών δημιούργησε ζωτική ρωγμή στο αφήγημα περί ψηφιοποίησης και εκσυγχρονισμού του κράτους, αλλά και εξανέμισε (πολιτικά) το αποτέλεσμα των οικονομικών ενισχύσεων και επιδομάτων, που απλόχερα μοίραζε και μοιράζει, ανατρέποντας δύο από τα κύρια προεκλογικά της όπλα.

Το επόμενο διάστημα, ενόψει και των εκλογών, που μάλλον θα καθυστερήσουν αισθητά, αναμένονται έως και πρωτοφανείς πολιτικοί διαξιφισμοί γύρω από την τραγωδία στα Τέμπη, με προσπάθειες απόδοσης ευθυνών, ένθεν και ένθεν.

Το βέβαιο είναι ότι αυτή τη φορά η τραγωδία έγινε στη βάρδια της κυβέρνησης και ότι πέρα από τα ανθρώπινα λάθη, το τραγικό δυστύχημα αποκάλυψε τη «γύμνια» του ελληνικού κράτους, την αδιαφορία των αρμόδιων σε θέματα πρόληψης και ασφάλειας, τον βαθιά ελαττωματικό τρόπο με τον οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί ο δημόσιος τομέας.

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που υποστηρίξαμε ως σοβαρή πιθανότητα την εμπλοκή της Κίνας και της Ευρώπης, σε μια προσπάθεια επίλυσης του Ουκρανικού με διπλωματικό τρόπο. Στο διάστημα αυτό, η δεύτερη υπερδύναμη του κόσμου άρχισε να αναδύεται ως σοβαρός παράγοντας και στο συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ από ευρωπαϊκής πλευράς αποκαλύφθηκαν ενδιαφέρουσες παρασκηνιακές διεργασίες.

Η Κίνα παρουσίασε ένα σχέδιο (ατελές και μάλλον θεωρητικό) οδικού χάρτη ειρήνευσης με 10 σημεία, χαρακτηρίζοντάς το ως «θέσεις της Κίνας για την πολιτική επίλυση της ουκρανικής κρίσης». Το σχέδιο αυτό σχεδόν αμέσως έτυχε ψυχρής υποδοχής από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ.

Το τελευταίο διάστημα, καθώς γίνονται ολοένα και περισσότερο ορατές οι συνέπειες του καταστρεπτικού σεισμού στην Τουρκία, απομακρύνοντας τους φόβους μιας μικρότερης ή μεγαλύτερης εμπλοκής μας με τη γείτονα στο άμεσο μέλλον, επιχειρείται από αρκετούς μια προσέγγιση της «επόμενης μέρας» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο βασικός άξονας αυτών των αναλύσεων περιστρέφεται γύρω από τις εκλογές στην Τουρκία, που σήμερα είναι άγνωστο αν θα πραγματοποιηθούν στα μέσα Μαΐου ή θα υπάρξει αναβολή τους (όπως πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, αναμένουν), λόγω των συνεπειών του σεισμού, το εύρος και η σφοδρότητα των οποίων σε ανθρώπινες και υλικές ζημιές προσομοιάζει πράγματι με αυτές ενός πολέμου.

Όσοι ανέμεναν ότι οι επιτυχημένες αντεπιθέσεις της Ουκρανίας στο δεύτερο μισό του 2022 θα έχουν γρήγορα συνέχεια, διαψεύστηκαν όπως κι εκείνοι που ανέμεναν μια γρήγορη νίκη της Ρωσίας, πριν από περίπου ένα χρόνο.

Το κακό με τους πολέμους είναι ότι συνήθως έχουν απρόβλεπτες εξελίξεις. Κι όπως οι επιτυχίες των Ουκρανών έφεραν τη μερική επιστράτευση στη Ρωσία και τις συστηματικές επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές της Ουκρανίας, κλιμακώνοντας την ένταση του πολέμου, έτσι οι τελευταίες επιτυχίες των στρατευμάτων εισβολής, στο Σολεντάρ, στο στρατηγικό Μπαχμούτ (που είναι στα πρόθυρα πλήρους περικύκλωσης) και στον Νότο, οδήγησαν στην απόφαση για αποστολή δυτικών αρμάτων μάχης και άνοιξαν το παράθυρο για την αποστολή δυτικών αεροσκαφών.