Η χθεσινή εξέλιξη με την αντιπρόταση εμπνεύσεως ΔΝΤ, που όμως δεν συνάντησε καμία ανοικτή αντίδραση από τους άλλους δύο θεσμούς- και κυρίως από την Κομισιόν, αφήνει μόνον δύο περιθώρια για τις περαιτέρω εξελίξεις.
-Είτε πρόκειται για μια αριστοτεχνική κίνηση μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, προκειμένου να συρθεί η ελληνική κυβέρνηση σε περαιτέρω υποχωρήσεις, χωρίς όμως να αναγκαστεί να αγκαλιάσει πλήρως τα δεδομένα και τη «φιλοσοφία» της ξαφνικής «αντιπρότασης».
-Είτε πρόκειται για γνήσιο τελεσίγραφο, στο οποίο η ελληνική πλευρά θα έχει περιθώρια για επιδερμικές μόνο αλλαγές, γεγονός που θα φέρει την ελληνική κυβέρνηση σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, στο εσωτερικό.
Και στις δύο περιπτώσεις, είναι πλέον προφανές ότι το ΔΝΤ λειτουργεί με την πλήρη κάλυψη ορισμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρωταγωνιστή τη Γερμανία.
Όπως δε αποδεικνύεται, το παιχνίδι «του καλού και του κακού μπάτσου», έχει λειτουργήσει εξαιρετικά καλά, εις βάρος της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία δείχνει να έπεσε αυτή την εβδομάδα στην παγίδα των ενθαρρυντικών δηλώσεων για την ελληνική πρόταση (θετική εξέλιξη, βάση για συζήτηση κ.λ.π.) χωρίς όμως να συνυπολογίσει ότι ειδικά οι «σκληροί» του Eurogroup ήθελαν να δείξουν ότι δεν έχουν καλά-καλά προλάβει να τη διαβάσουν, παρότι δεν ήταν δύσκολο, λίγες σελίδες ήταν!
Σε κάθε περίπτωση, τα δεδομένα δεν διαφοροποιούνται σημαντικά. Ο συμβιβασμός- που πρέπει να γίνει για το καλό της χώρας αφού δεν υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές- γίνεται πλέον εξαιρετικά επώδυνος για την πολιτική «γραμμή» της κυβέρνησης, δημιουργώντας σοβαρά ερωτήματα για τη συνοχή της, κι ανοίγοντας ίσως τον δρόμο για απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις.
Θα ήταν ευχής έργο, αν ο συμβιβασμός συνοδευόταν από την πολύ απλή κίνηση της αναχρηματοδότησης- μέσω EFSF- των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, κι από μια σοβαρή προσπάθεια χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Όμως, ως τώρα, πέραν της παρουσίας του κ. Ρέγκλινγκ στις συζητήσεις Τσίπρα με τους Θεσμούς, (και των υποσχέσεων Γιούνκερ για «πακέτα βοηθείας) δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό, που να δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα υπάρξει κάποια θετική έκπληξη, την τελευταία στιγμή, τώρα που το «θρίλερ» κορυφώθηκε και η ελληνική κυβέρνηση βρέθηκε εντελώς στριμωγμένη στη γωνία, με το πιστόλι του ELA στον κρόταφο;
Αν δεχτούμε ότι οι δανειστές κατανοούν τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που είναι πολύ πιθανό να προκύψουν στην Ελλάδα, κατόπιν μιας δυσβάστακτης συμφωνίας- και η συμφωνία θα είναι σε κάθε περίπτωση δυσβάστακτη- δεν θα πρέπει να το αποκλείσουμε.
Αν όχι, θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι ο «Αρμαγεδδών» της ρήξης θα αποφευχθεί μεν, αλλά η ελληνική οικονομία και η κοινωνία θα συνεχίσουν να συνθλίβονται στον καταστροφικό φαύλο κύκλο ύφεσης και χρέους.
Κι αυτό, πέρα από τα βάσανα της Ελλάδας, θα είναι μια τεράστια πολιτική αποτυχία για το ιδεώδες της «Ενωμένης Ευρώπης».