Ο παραλογισμός των χαμηλών ευρωπαϊκών yields

Στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αναφέρεται δημοσίευμα του MarketWatch, τονίζοντας ότι το επιτόκιο του 5ετούς ελληνικού ομολόγου κυμαίνεται χαμηλότερα από αυτό του αντίστοιχου αμερικανικού τίτλου τον τελευταίο μήνα.

Προσθέτει ότι και οι αποδόσεις των ιταλικών, πορτογαλικών, ισπανικών και γαλλικών κρατικών ομολόγων – οικονομίες με χαμηλότερη αξιολόγηση από αυτή της αμερικανικής – προσφέρουν πολύ χαμηλότερα επιτόκια, ακόμη και στους 10ετείς τίτλους.

Ο αρθρογράφος αναρωτιέται γιατί οι επενδυτές αποδέχονται χαμηλότερη απόδοση στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα. Ενας λόγος, όπως σημειώνει, είναι ότι αναμένουν πως το ευρώ θα ενισχυθεί. Παρά τα χαμηλά ευρωπαϊκά yields, οι επενδυτές ίσως περιμένουν τελικά να πάρουν ώθηση οι αποδόσεις, πουλώντας ακριβό ευρώ και αγοράζοντας φθηνά δολάρια και άλλα νομίσματα. Και όπως σημειώνεται, υπάρχει κάποια βάση σε αυτή τη στρατηγική.

Ωστόσο, γιατί οι επενδυτές αναμένουν την άνοδο του ευρώ;

Μία εξήγηση είναι ότι η οικονομία της ευρωζώνης αναμένεται να αναπτυχθεί με πιο γρήγορο ρυθμό από την αμερικανική. Και αυτός ο πιο γρήγορος ρυθμός θα συνοδεύεται πιθανότατα από αυξημένες πληθωριστικές πιέσεις, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε αύξηση επιτοκίων. Τα αυξημένα βραχυπρόθεσμα επιτόκια και οι πιο ελκυστικές επενδυτικές ευκαιρίες που θα συνοδεύουν την άνοδο της ανάπτυξης θα φέρουν χρήματα στην ευρωζώνη, ενισχύοντας την αξία του ευρώ.

Aυτό όμως το σενάριο δεν φαίνεται να είναι εξαιρετικά πιθανό. Οι πρόσφατες προβλέψεις ανάπτυξης δείχνουν ανησυχίες και αντίθετη κατεύθυνση. Οι προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δείχνουν παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση, μεγαλύτερη από ότι προβλεπόταν έναν χρόνο πριν. 

Εάν για κάποιο λόγο το ευρώ ενισχυθεί, οι επενδυτές θα πάρουν τα κέρδη τους. Ωστόσο, με την ήδη αδύναμη ευρωπαϊκή οικονομία να κατεβάζει περαιτέρω ταχύτητα, η τρέχουσα ευφορία στα ευρωπαϊκά ομόλογα είναι ακόμη μία περίπτωση déjà vu. Βρισκόμαστε εν μέσω της ίδιας παράλογης κατάστασης που ήμασταν τον Ιούλιο του 2007, λίγο πριν την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Τότε, όπως και τώρα, τα γαλλικά, ελληνικά, ιταλικά, πορτογαλικά και ισπανικά κρατικά ομόλογα είχαν χαμηλότερες αποδόσεις από αυτές των αμερικανικών κρατικών τίτλων. Το ευρώ ήταν πιο δυνατό έναντι του δολαρίου. Η ευφορία ήταν μεταδοτική. Τον Ιούλιο του 2007, την ώρα που εμφανίζονταν τα πρώτα θύματα από την κρίση, το ΔΝΤ ενίσχυσε τις προβλέψεις για την ανάπτυξη, και ιδιαίτερα της ευρωζώνης, όσον αφορά το 2007 και 2008.

Το πόσο μη ρεαλιστικό ήταν αυτό, έγινε γρήγορα εμφανές.

Σήμερα, οι αναλυτές και οι επενδυτές αγνοούν τη μεγάλη εικόνα και την ευρεία οικονομική καθοδική πορεία που καταγράφεται από τα μέσα του 2018. Η αμερικανική οικονομία κατεβάζει ταχύτητα από τα υψηλά της, ενώ η κινεζική ανάπτυξη επιβραδύνεται. Οι αισιόδοξοι βλέπουν ελπιδοφόρες ενδείξεις: Η παγκόσμια οικονομία θα «ανακάμψει» το δεύτερο εξάμηνο του 2019, υποστηρίζουν. Ωστόσο, αναμένεται βραχύβια ανάπτυξη.

Σε αντίθεση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, αντιδρώντας σε κάποιο αναπάντεχο οικονομικό σοκ ή σε κακές οικονομικές ειδήσεις που επιμένουν, οι σημερινές πολύ χαμηλές αποδόσεις στα ευρωπαϊκά ομόλογα θα αυξηθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό, επιβαρύνοντας τις οικονομίες πολλών κρατών-μελών, αυξάνοντας τους φόβους για χρεοκοπία, ιδιαίτερα της Ιταλίας.

Το σωστό ερώτημα σήμερα δεν είναι γιατί η ευρωζώνη θα έχει μία κρίση. Αντ’  αυτού, το σωστό ερώτημα είναι γιατί δεν θα έχει αυτή την κρίση σύντομα.