Γιατί πληρώνουμε φόρους;

Οι ιστορίες δεν είναι λίγες.

Πριν από αρκετό καιρό, ο επικεφαλής ενός συνεταιρισμού στην κεντρική Ελλάδα μάς είχε αναφέρει ότι ο συνεταιρισμός κινδύνευε με λουκέτο γιατί πολλοί αγρότες δεν πήγαιναν τα προϊόντα τους εκεί.

Ο λόγος; Θα έπρεπε να κόψουν παραστατικά και επομένως να δηλώσουν τα λεφτά που θα εισέπρατταν. Προτιμούσαν λοιπόν να πουλήσουν το προϊόν τους σε τρίτους, π.χ. εμπόρους, γιατί προφανώς τους συνέφερε, κοινώς φοροδιέφευγαν, αντί να το πάνε στον συνεταιρισμό.

Κατά τη διάρκεια μιας κόντρας κυβέρνησης-αγροτών πριν λίγα χρόνια, είχε αναφερθεί από επίσημα χείλη ότι το 90% και πλέον των αγροτών δήλωναν ετήσιο εισόδημα κάτω των 5.000 ευρώ.     

Πρόσφατα, υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλης εταιρείας της χώρας μας εξιστορούσε τι γίνεται στον χώρο της εστίασης, με «επιχειρηματίες» που φτιάχνουν μικρές αλυσίδες, π.χ. 4-5 καταστήματα, που «εκμεταλλεύονται» για μερικά χρόνια με διπλές ταμειακές μηχανές κ.τ.λ. και μετά τις κλείνουν, για να πάνε να φτιάξουν άλλες με άλλο όνομα.

«Το τι γίνεται στην εστίαση δεν μπορείς να φανταστείς», ήταν η επωδός του.

Και ασφαλώς όλοι έχουμε πάει διακοπές το καλοκαίρι σε κάποιο νησί ή παραθαλάσσιο χωριό ή πόλη και έχουμε δει τι γίνεται με τη μη έκδοση αποδείξεων.

Αλλοι θεωρούν πως αυτό συμβαίνει γιατί η φορολογία είναι υψηλή και σε συνδυασμό με τις ασφαλιστικές εισφορές, το κράτος τούς εξωθεί στην παρανομία για να επιβιώσουν.

Όμως, άλλοι εκτιμούν πως είναι θέμα κουλτούρας και είναι διάχυτη σε όλους τους κλάδους, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο.    

Πρακτικά, όλοι έχουν δίκιο, ανάλογα με την περίπτωση.

Πράγματι, η φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα έχει ανέβει κατακόρυφα, ιδίως τα τελευταία χρόνια, όπως πιστοποιεί ο ΟΟΣΑ και άλλοι.

Η ελληνική οικονομική κρίση και η αύξηση των φόρων πάνε χέρι χέρι.

Κι αν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα είναι η μία όψη του νομίσματος, η άλλη όψη είναι τα αλλεπάλληλα ρεκόρ κατασχέσεων και το γεγονός ότι οι μισοί φορολογούμενοι έχουν ληξιπρόθεσμα στην εφορία.

Οι επιπτώσεις στην ψυχολογική και φυσιολογική κατάσταση αυτών των ανθρώπων που επιφέρουν τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης είναι δύσκολο να μετρηθούν αλλά υφίστανται.

Όπως και οι συνέπειες στα «συνδεδεμένα» χρέη προς τρίτους, π.χ. ασφαλιστικές εισφορές, ΔEH κ.τ.λ. καθώς αδυνατούν να ανταποκριθούν, όταν δίνουν προτεραιότητα  στην εφορία.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα που αφορά όλους. Γιατί πληρώνουμε φόρους;

Πληρώνουμε φόρους για να μας παρέχει το κράτος κάποια αγαθά και υπηρεσίες δωρεάν ή τουλάχιστον επιχορηγούμενα, για λόγους ανταποδοτικότητας;

Ή μήπως οι φόροι μπαίνουν για να «τιμωρούνται» αυτοί που έχουν εισοδήματα και άλλη περιουσία, δηλαδή οι πιο εύποροι, και να μπορεί το κράτος να προχωρά σε αναδιανομή;    

Η απάντηση που θα δοθεί στο ανωτέρω ερώτημα από την πλειοψηφία χαρακτηρίζει την κοινωνία μας.