Oποιος προτρέχει, συνήθως σκοντάφτει

Στην αγορά υπάρχει συμφωνία ότι η Fed και η ΕΚΤ θα ανεβάσουν κι άλλο τα επιτόκια παρέμβασης και μετά θα περιμένουν να δουν αν αυτό είναι αρκετό για να υποχωρήσει ο πληθωρισμός προς το 2%. Όμως, πολλά μπορούν να συμβούν από τώρα μέχρι το τέλος του 2024, που η Fed περιμένει ότι ο πληθωρισμός θα είναι μεταξύ 2% και 4% και η ΕΚΤ κάτι το ανάλογο στην ευρωζώνη.  

Στην τριλογία «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», ο Γκάνταλφ είναι ο μάγος, μέλος του τάγματος των Ιστάρι και αρχηγός της «Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού». Στη Γουόλ Στριτ, Γκάνταλφ αποκαλείται από μερικούς ο Μάρκο Κολάνοβιτς, επικεφαλής στρατηγικής της JP Morgan για τις αγορές. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις συχνά πετυχημένες προβλέψεις του. Ο Κολάνοβιτς ανήκει στο κλαμπ των αισιόδοξων (ταύρων) της Γουόλ Στριτ αυτή την περίοδο. Ο ίδιος προέβλεψε το ράλι των μετοχών το καλοκαίρι, αλλά τον Οκτώβριο μείωσε ελαφρώς τη σύσταση για υπερέκθεση (overweight) στις μετοχές, λόγω του τόνου των ανακοινώσεων της Fed και των γεωπολιτικών. Έκανε το ίδιο, κοινώς, σύστησε για δεύτερη φορά την περαιτέρω μείωση της υπερέκθεσης σε μετοχές τη Δευτέρα, μετά τη σημαντική άνοδο της προηγούμενης εβδομάδας. 

Η ομάδα της Goldman Sachs υπό τη Σεσίλια Μαριότι είναι πιο συγκρατημένη αυτό το φθινόπωρο αλλά κι αυτή προειδοποίησε προχθές ότι η αγορά προτρέχει και οι επενδυτές θα πρέπει να αποφύγουν τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας.

Είναι λογικό. Το πιο πιθανό είναι πως τουλάχιστον η Fed μπορεί να κάνει λάθος και να πληγώσει τους ταύρους των αγορών. Ως γνωστόν, οι επιπτώσεις της αυστηρής νομισματικής πολιτικής εμφανίζονται με πολύμηνη καθυστέρηση, π.χ. 9-18 μηνών. Επιπλέον, το ζωντανό παράδειγμα για πολλούς κεντρικούς τραπεζίτες είναι ο Πολ Βόλκερ, που «έσφαξε» τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980. Ο συνδυασμός της καθυστέρησης και του Βόλκερ ενισχύει τις πιθανότητες να αυξήσουν οι κεντρικές τράπεζες τα επιτόκια περισσότερο από όσο χρειάζεται, μέχρι να βεβαιωθούν ότι ο πληθωρισμός κατευθύνεται στο 2%. 

Ως γνωστόν, οι γνώμες διίστανται αναφορικά με την εξέλιξη του πληθωρισμού. Οι αισιόδοξοι, όπως ο Πολ Άσγουορθ της Capital Economics,  ποντάρουν στην παρατηρούμενη υποχώρηση του πληθωρισμού των αγαθών και στη διαφαινόμενη πτώση των ενοικίων και των τιμών των σπιτιών, για την ακρίβεια, στις υπηρεσίες. Αντίθετα, άλλοι, όπως ο Θάνος Βαμβακίδης της BofA, διαβλέπουν αργή, πολυετή υποχώρηση του πληθωρισμού, όταν ξεπερνά το 5% στις ανεπτυγμένες χώρες όπως έχουμε ξαναπεί.

Κάθε ράλι στις αγορές περιπλέκει την κατάσταση, γιατί οδηγεί σε χαλάρωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών που οι κεντρικές τράπεζες δεν θέλουν να δουν καθώς πολεμούν τον πληθωρισμό. Ιδίως όταν η οικονομία μεγεθύνεται και η αγορά εργασίας παραμένει ισχυρή. Αυτό σημαίνει πως τα ράλι στις αγορές ίσως αποδειχθούν αυτοκαταστροφικά, γιατί μπορεί να αναγκάσουν τις κεντρικές τράπεζες να επαναλάβουν την επιθετικά περιοριστική στάση τους. Όποιος προτρέχει λοιπόν στις αγορές, συχνά σκοντάφτει.