Το ΕΣΥ και τα μάτια σας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εικόνα του  Γιάννη Γκαμπράνη, διευθυντή της κλινικής Covid του Γενικού Νοσοκομείου στη Λάρισα, να καταρρέει από κόπωση χθες, στη διάρκεια ενημέρωσης που παρείχε σε εκπροσώπους του Τύπου, θα μπορούσε να προσωποποιεί, υπό τις περιστάσεις, την εικόνα του ΕΣΥ.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δίνει εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, παλικαρίσια, τη μάχη του κατά της πανδημίας και των λοιπών νοσημάτων αλλά -παρά την στήριξή του σε προσωπικό και κλίνες- ενίοτε δείχνει να λυγίζει. Πώς θα ήταν δυνατόν, άλλωστε, να συμβαίνει κάτι διαφορετικό, δεδομένου ότι έχουν ήδη αποχωρήσει από τις τάξεις του περί τις 6.500 ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, εξαιτίας του μέτρου της διαθεσιμότητας, οι θέσεις των οποίων δεν έχουν ακόμη αναπληρωθεί πλήρως.

Στο σημείο που βρισκόμαστε, φίλτατοι, οφείλουμε να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Ούτε ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Θ. Πλεύρης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις χθες ως προς τη λειτουργία του ΕΣΥ και υπήρξε σαφής ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης. 

Μπορεί το ΕΣΥ να έχει σήμερα υπερδιπλάσιες κλίνες ΜΕΘ (1.300) και μπορεί να βρίσκονται πάνω από 2.000 μόνιμοι γιατροί, καινούργιες προσλήψεις, καθώς και 2.000 επικουρικοί γιατροί και 12.000 λοιπό επικουρικό προσωπικό,  όμως οι ανάγκες δεν καλύπτονται.

Ακριβώς εξ αυτού του λόγου και η συνεννόηση στην οποία αναφέρθηκε ο υπουργός Υγείας, με τις ιδιωτικές κλινικές, στις οποίες παραχωρούνται κλίνες Covid και non Covid, ιδίως στην Β. Ελλάδα, αλλά και τα οικονομικά κίνητρα που παρέχονται σε ιδιώτες ιατρούς να μπουν στο ΕΣΥ. Ακριβώς δε εξ αυτού του λόγου -δηλαδή της κάλυψης των αναγκών που γεννά η επέλαση της πανδημίας-, η προαναγγελία εκ μέρους του κ. Πλεύρη του μέτρου της υποχρεωτικής παρουσίας γιατρών στο ΕΣΥ, περί του οποίου ωστόσο δεν παρείχε περαιτέρω πληροφόρηση.

Είναι, άραγε, απαραίτητο, όμως να φθάσει ο «κόμπος στο χτένι» και να οδηγηθούμε σε τόσο ακραία μέτρα, για μία κατάσταση η οποία είναι ήδη οφθαλμοφανής; Δεν είναι σαφές ότι οι ΜΕΘ ασφυκτιούν, ιδίως στη Θεσσαλία και τη Βόρεια Ελλάδα; Δεν εμφανίζει ενδείξεις κόπωσης -όπως είναι φυσιολογικό εξάλλου υπό το φως της μακράς μάχης που διεξάγει- συνολικά το ΕΣΥ;

Η εμβολιαστική προσπάθεια μπορεί να προχωρά, όμως, όπως όλα δείχνουν -και τα στοιχεία περί εμβολιασμών δίδονται καθημερινά στη δημοσιότητα- το επίπεδο των 6,5 εκατ. εμβολιασθέντων βρίσκεται πιο κοντά στην οροφή παρά στη μέση της προσπάθειας. Στο μεταξύ, η πανδημία καλπάζει με ρυθμούς-ρεκόρ και τα μέτρα που λαμβάνονται, εντοπίζονται κυρίως στους ανεμβολίαστους, ως κίνητρο για τον εμβολιασμό τους.

Κοινή ελπίδα των περισσοτέρων είναι να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια, ώστε η χώρα να φθάσει σε επίπεδα ανοσίας αγέλης, όμως δεν είμαστε ακόμη εκεί. Μέχρι να φθάσουμε εκεί, πρώτιστο μέλημα θα όφειλε να είναι η διαφύλαξη του πολυτιμότερου «εργαλείου» που διαθέτουμε ως χώρα για την προστασία της δημόσιας υγείας, πέραν του εμβολίου. Του ΕΣΥ.

Πρόκειται για μία προσπάθεια, δε, που θα ήταν απολύτως θεάρεστο εάν κινητοποιούσε τους πάντες. Πολιτεία αλλά και ιδιωτικό τομέα. Ακριβώς όπως στην αρχική φάση της πανδημίας σημειώθηκε ένα κύμα δωρεών και στήριξης του ΕΣΥ με εξοπλισμό και αναλώσιμα, έτσι και τώρα, στη νέα έξαρση που παρουσιάζει η πανδημία, πρέπει να αναβιώσει αυτή η στήριξη.

Η ευθύνη, ευλόγως, είναι της κυβέρνησης, η οποία πρέπει να ηγείται αυτής της προσπάθειας. Πρέπει, όμως, να βρει και συμπαραστάτες…