Το έγκλημα δεν έχει κομματική ταυτότητα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η συζήτηση που διεξάγεται εσχάτως και δη σε υψηλούς τόνους, στον Τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με την πολιτική ή κομματική ταυτότητα  κάποιου κατηγορούμενου ή ήδη καταδικασθέντα για εγκληματικές πράξεις, είναι μία λάθος συζήτηση.

Πρώτον, διότι, ούτως ή άλλως, εδράζεται σε μία λογική περί συλλογικής ευθύνης καθώς αναγάγει τις πράξεις οποιουδήποτε προσώπου σε γνώρισμα της πολιτικής ιδεολογίας ή της παράταξης με την οποία συνδέεται, γεγονός ενδεικτικό της φιλοσοφίας μόνον απολυταρχικών καθεστώτων.

Δεύτερον, διότι διαμέσου αυτής της συζήτησης χάνεται από τον ορίζοντα της κοινής γνώμης το πραγματικό πρόβλημα που αφορά στην έξαρση της εγκληματικότητας και της βίας στην κοινωνία μας.

Τα εγκλήματα κατά της ζωής, όπως αυτά που αφορούν στη λεγόμενη «οπαδική βία», η οποία τόσες ζωές έχει στοιχίσει εσχάτως αλλά και παλαιότερα, οι δολοφονικές επιθέσεις κατά γυναικών, με τον κατάλογο των θυμάτων να διευρύνεται συνεχώς, το γενετήσιο έγκλημα και η εκμετάλλευση ανηλίκων, καθώς και μία πλειάδα άλλων εγκλημάτων κατά της ζωής και της περιουσίας, αποτελούν κατά τρόπο εντονότερο του παρελθόντος, τμήμα της σημερινής καθημερινότητας.

Εάν, δε, προστεθούν σε αυτά και τα κρούσματα έξαρσης της βίας στη δευτεροβάθμια και των εγκληματικών περιστατικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε σχηματίζεται μία αχλή στην ελληνική κοινωνία διαμέσου της οποίας είναι δυσχερές να υπάρξει διαύγεια και κατεύθυνση.

Μολονότι η παρούσα κυβέρνηση διανύει το καταληκτικό έτος της θητείας της, είναι απολύτως χρήσιμο να θυμίσουμε ότι εξελέγη στη βάση και εξαγγελιών περί πάταξης της εγκληματικότητας και καταπολέμησης της βίας. Αν και το έργο που έχει επιδείξει προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αμελητέο, η καθημερινότητα καθιστά σαφές ότι η απόσταση από το ζητούμενο παραμένει μακρά, εάν δεν έχει ήδη διευρυνθεί.

Θα συνιστούσε απάντηση στο πρόβλημα η περαιτέρω αυστηροποίηση των ποινών; Θα επενεργούσε θετικά στη διαδικασία πρόληψης και αποτροπής του οικογενειακού εγκλήματος η βελτιστοποίηση της λειτουργίας των κοινωνικών υπηρεσιών; Θα συνέβαλε στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας η μεγιστοποίηση των όρων αστυνόμευσης;

Όποια κι αν είναι οδός που πρέπει να επιλεγεί, η συζήτηση για την αποτελεσματική καταπολέμηση της έξαρσης της βίας και του εγκλήματος στην ελληνική κοινωνία πρέπει να διεξαχθεί και να οδηγήσει σε αποτελέσματα.

Όσα διαδραματίζονται σήμερα και αφορούν είτε μικρά παιδιά των 12 ετών, είτε  την ύπαρξη οργανωμένων και βίαιων συμμοριών διακίνησης ναρκωτικών σε πανεπιστημιακές εστίες, είτε ξυλοδαρμούς και δολοφονικές επιθέσεις σε οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων, είτε δολοφονικές επιθέσεις με στόχο τη ληστεία, δημιουργούν αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στην ελληνική κοινωνία. Καθιστούν, με άλλα λόγια, πιο δύσκολη τη ζωή και την καθημερινότητα του κάθε πολίτη, του κάθε νοικοκυριού.

Όπου κι αν βρίσκεται η άκρη του νήματος, είτε αυτή αφορά στη λειτουργία του δικαστικού συστήματος και στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης, είτε στο επίπεδο της αστυνόμευσης, είτε στη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος, η λύση πρέπει να δοθεί το ταχύτερο δυνατόν.

Η αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας μεταξύ των πολιτών οφείλει να είναι προτεραιότητα κάθε πολιτικού κόμματος ή παράταξης, αντί της άφρονος επίρριψης ευθυνών προς τη μία ή την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος για εγκληματικές ενέργειες κάθε είδους.

Δεν αντέχουν στη λογική πρακτικές όπως αυτές. Ακριβώς όπως δεν αντέχει στη λογική και η ύπαρξη απραξίας έναντι της άνθησης του εγκλήματος.