Η χαμένη τιμή του πολιτικού συστήματος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Υποθέσεις όπως αυτή της ευρωβουλευτού Εύας Καϊλή, ευλόγως, οδηγούν στην απαξίωση πολιτικών προσώπων -και του πολιτικού συστήματος εντός του οποίου λειτουργούν- ενώπιον της κοινής γνώμης. Όχι μόνον εγχωρίως αλλά συνολικά στην ΕΕ.

Όταν πολιτικά πρόσωπα σε κορυφαίες θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, όπως αυτή της αντιπροέδρου που κατείχε η κα Καϊλή, κατηγορούνται για τόσο βαριά αδικήματα, δεν πλήττονται μόνον τα ίδια αλλά και οι θεσμοί στους οποίους συμμετέχουν.

Εξ αυτού του λόγου και οι σφοδρές επικρίσεις που δέχθηκε χθες η κα Καϊλή εκ μέρους Γερμανών βουλευτών, οι οποίοι της ζητούσαν να παραιτηθεί της βουλευτικής της ιδιότητας, ούτως ώστε να περιοριστεί το πλήγμα στην αξιοπιστία του Ευρωκοινοβουλίου.

Μόνη σανίδα σωτηρίας, ενδεχομένως, όχι των προσώπων αλλά του ίδιου του συστήματος, είναι η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται από τον θεσμό της δικαιοσύνης και τις διωκτικές αρχές περιπτώσεις όπως αυτή της κας Καϊλή. Με άλλα λόγια, εάν επιβεβαιώνεται ή όχι η ύπαρξη κράτους δικαίου.

Αυτά, σε πρώτη ανάγνωση. Διότι «ανάμεσα από τις γραμμές», η κοινή γνώμη καταγράφει συμπεριφορές και στάσεις, βάσει των οποίων διαμορφώνει την τελική της αξιολόγηση τόσο επί των προσώπων όσο και επί του πολιτικού συστήματος εντός του οποίου αυτά κινούνται.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η αφωνία που συνόδευσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όταν η κα Καϊλή διατύπωνε επαίνους για τις πρακτικές του Κατάρ επί εργασιακών ζητημάτων. Την ίδια ώρα που το Κατάρ μετρούσε περισσότερους από 6,5 χιλιάδες θανάτους εργατών, ευρωβουλευτής κόμματος της σοσιαλιστικής ομάδας όχι μόνον του έπλεκε το εγκώμιο, αλλά παράμενε σε κατάσταση πολιτικής «ασυλίας» εκ μέρους του κόμματος στο οποίο ανήκε.

Ακόμη χειρότερα, όταν ήρθε η ώρα των συλλήψεων και της επίσημης αποπομπής της συγκεκριμένης βουλευτού από το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, με απόφαση του προέδρου του, Ν. Ανδρουλάκη, αντί να υπάρξει ανάληψη ευθύνης για την προηγούμενη αφωνία έναντι των πεπραγμένων της κας Καϊλή, διατυπώνονταν μύδροι κατά του κυβερνώντος κόμματος και αποδιδόταν ρόλος «δούρειου ίππου» στην ίδια από τον κ. Ανδρουλάκη.

Βεβαίως, το ελληνικό πολιτικό σύστημα βρίθει περιπτώσεων κατά τις οποίες δύναται να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία των πολιτικών προσώπων.

Από τη μακρινή κωλοτούμπα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα έως την πρόσφατη αιφνίδια αποχώρηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από τη Βουλή, στο πλαίσιο μιας κίνησης η οποία μπορεί να ερμηνευτεί ως απότοκο είτε θυμού είτε προσπάθειας υπεκφυγής από επίμαχα ερωτήματα, το εκλογικό σώμα έχει σταθεί μάρτυρας πληθώρας αντίστοιχων συμπεριφορών, οι οποίες δεν αφορούν, βεβαίως, μόνον τους δύο συγκεκριμένους πολιτικούς άνδρες.

Έτσι, λοιπόν, όσο σημαντική κι αν είναι η αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών στην αντιμετώπιση τυχόν εγκληματικών ενεργειών εκ μέρους πολιτικών προσώπων, για τη διακρίβωση της ύπαρξης ή μη κράτους δικαίου σ' έναν τόπο, άλλο τόσο είναι και η συμπεριφορά προσώπων τα οποία καταλαμβάνουν κορυφαίες θέσεις στο πολιτικό στερέωμα.

Διότι μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να στρέφονται σήμερα, δικαίως, στην υπόθεση της κας Καϊλή, όμως έχει αρχίσει να βαρύνει στην κοινή γνώμη και η σταδιακή εμφάνιση «τεκμηρίων» ως προς την υπόθεση των υποκλοπών. Τεκμηρίων που απουσίαζαν έως τώρα και πλέον αρχίζουν να προσδίδουν, αν μη τι άλλο, τροφή για σκέψη αναφορικά με την όλη υπόθεση.