Οι όμορφες προβλέψεις όμορφα καίγονται

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πόλεμοι, καταστροφές, εκτόξευση των ενεργειακών τιμών και των τιμών των σιτηρών, υψηλός πληθωρισμός και βεβαίως άνοδος των επιτοκίων, οδηγούν την Ευρωζώνη, κατά την Κομισιόν, σε οριακή ανάπτυξη μόλις 0,3% το 2023. Κατάσταση από την οποία προβλέπεται ότι θα διαφύγει η χώρα μας, καταγράφοντας ποσοστά ανώτερα του μέσου κοινοτικού όρου.

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει, ωστόσο, το εύρος και το βάθος αυτών των εξελίξεων στην αυγή του τρέχοντος έτους; Αν και η παράμετρος της αβεβαιότητας είναι -ευλόγως- πάντα παρούσα, ποιος θα μπορούσε να προβλέψει την έκταση που έλαβαν τελικά αυτές οι εξελίξεις και τις επιπτώσεις που είχαν στην οικονομική δραστηριότητα και τις ζωές όλων μας;

Έτσι, λοιπόν, όταν ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, φίλτατος Ιωάννης Στουρνάρας, κάνει λόγο για ανάπτυξη της τάξης του 1,5% το 2023 -κατά τι χαμηλότερη του 1,8% που προβλέπει ο άρτι εγκριθείς από τη Βουλή των Ελλήνων προϋπολογισμός-, δεν παραλείπει να συνοδεύσει αυτήν του την πρόβλεψη με «έξι συν μία» αβεβαιότητες και κινδύνους που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν, σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό, την όποια αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας.

Συνοψίζοντας, όσα επισημαίνει ο κ. Στουρνάρας στην Ενδιάμεση Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα: μία περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω επιβράδυνση της διεθνούς οικονομίας, υψηλότερος και περισσότερο παρατεταμένος πληθωρισμός, νέο κύμα πανδημίας, χαμηλό ποσοστό απορρόφησης των κονδυλίων της ΕΕ, εμφάνιση νέας γενιάς κόκκινων δανείων, ο πολιτικός κίνδυνος που συνδέεται με ενδεχόμενη καθυστέρηση στον σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις επερχόμενες εθνικές εκλογές και, βεβαίως, το ενδεχόμενο νέων εντάσεων ή και χειρότερα με τη γείτονα.

Όλοι αυτοί οι λόγοι και -Κύριος οίδε- πόσοι ακόμη, θα μπορούσαν να εξαλείψουν τις όποιες αναπτυξιακές τάσεις της χώρας μας και να την οδηγήσουν στη συντροφιά των λοιπών κρατών-μελών της ευρωζώνης, πλησιέστερα δηλαδή στον μέσο κοινοτικό όρο ανάπτυξης για το 2023, του 0,3% ή φευ και χαμηλότερα αυτού.

Έτσι, λοιπόν, σε μία εποχή ιδιαίτερα αυξημένης αβεβαιότητας, ποιες είναι οι άμυνες που θα μπορούσε να λάβει η χώρα μας, αν όχι η επίδειξη νηφαλιότητας και στωικότητας, όσο δύσκολο κι αν εμφανίζεται αυτό σε μία εκλογική χρονιά όπως το 2023;

Εάν, φερειπείν, επιθυμούμε όντως να φυλάξουμε δυνάμεις, ίσως θα έπρεπε να ήμασταν περισσότερο συγκρατημένοι σε ό,τι αφορά στη χορήγηση κάθε είδους επιδομάτων και βεβαίως οι κυριότεροι πολιτικοί εκπρόσωποί μας να απόσχουν από τυχόν πλειοδοσία σε παροχές, με την κάθε πλευρά να τάζει ακόμη περισσότερα από ό,τι η άλλη, στο εκλογικό σώμα.

Με άλλα λόγια, το δημοσιονομικό «μαξιλάρι» υπό τις παρούσες περιστάσεις είναι περισσότερο απαραίτητο από ποτέ, ιδίως υπό το φως του πολιτικού κινδύνου που ελλοχεύει και ο οποίος ενδέχεται να μας στερήσει την επενδυτική βαθμίδα και το 2023.

Αρκεί να θυμηθούμε ότι προ έτους ουδείς μπορούσε να προβλέψει ότι μόλις δέκα μήνες μετά, ο πληθωρισμός θα βρισκόταν στο 10% και ότι τα επιτόκια θα τραβούσαν την ανηφόρα, επιβραδύνοντας την πορεία της οικονομίας και πετσοκόβοντας τα όνειρα εκατομμυρίων πολιτών για καλύτερες ημέρες στο άμεσο διάστημα.

Υπ’ αυτό το φως, πρώτον, ας κρατάμε «μικρό καλάθι» όταν ακούμε οικονομικές προβλέψεις και δεύτερον, ας βλέπουμε με τον προσήκοντα σκεπτικισμό τον… «ταβλά με τα κουλούρια» για τον οποίον διαγκωνίζεται το πολιτικό κατεστημένο.

Έχει ο καιρός γυρίσματα!