Το ελληνικό κεκτημένο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πρόσφατα, ένας άνθρωπος ο οποίος καλύπτει δημοσιογραφικά το «ελληνικό ζήτημα» από το 2010, ήτοι σχεδόν από την έναρξη της κρίσης, για λογαριασμό διεθνώς κορυφαίων εντύπων όπως οι Financial Times, ο Πίτερ Σπίγκελ, υποστήριξε, στα προεόρτια του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, ότι η χώρα μας έχει πάψει πλέον να αποτελεί «ειδική περίπτωση» στην Ευρώπη.

Όπως είπε, στο πλαίσιο συνέντευξης, αν και «πιστεύω ότι υπάρχουν ανησυχίες ως προς το αν -όχι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάποια από τα μικρότερα κόμματα που αυξάνουν τη δημοτικότητά τους προεκλογικά- θα κατορθώσουν να θέσουν τη ΝΔ εκτός κυβέρνησης (σ.σ. τούτο) δεν νομίζω ότι είναι εκτός του μέτρου της κανονικότητας του σύγχρονου πολιτικού διαλόγου στις περισσότερες δυτικές οικονομίες».

Με λίγα λόγια, ότι ακόμη κι αν υπάρξει εναλλαγή στα ηνία της εξουσίας στη χώρα μας, δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας ως προς αυτό. Αιτιολόγησε, δε, αυτή του την άποψη, αναφερόμενος στα επιτεύγματα κυρίως της παρούσας κυβέρνησης, η οποία επανέφερε, όπως είπε, τη χώρα σε τροχιά ευρωπαϊκής κανονικότητας.

Πρόκειται για την κυρίαρχη άποψη μεταξύ των διεθνών “opinion makers”, η οποία, όμως, δεν προσμετρά την ουσιαστική στροφή πολιτικής που έγινε και επί της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μετά το καταστροφικό πρώτο της εξάμηνο και την παρωδία δημοψηφίσματος στην οποία οδηγήθηκε η χώρα. Η συνέχεια και έως την έξοδο της χώρας από το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο το καλοκαίρι του 2018, υπήρξε απολύτως συμβατή έναντι όσων είχε δεσμευτεί ότι θα πράξει η Ελλάδα και αποκατέστησε σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της έναντι εταίρων και δανειστών.

Αντίστοιχη άποψη εμφανίζονται να συμμερίζονται και κορυφαίοι Έλληνες επιχειρηματίες, όπως ο Ευάγγελος Μυτιληναίoς, ο οποίος μόλις χθες, σε συνέντευξή του στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι: «Η Ελλάδα είναι μια συμπαγής δυτική δημοκρατία, έχει σαφή προσανατολισμό προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν είναι Τουρκία. Είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία. Όταν γίνονται εκλογές, όποιος και να κερδίσει, είναι μια φυσιολογική διαδικασία, όπως στις παλιές δημοκρατίες».

Πρόκειται, δε, ακριβώς για την κυρίαρχη άποψη που ενσωματώνουν στις αναλύσεις τους οι κυριότεροι χρηματοπιστωτικοί και επενδυτικοί οίκοι του εξωτερικού, όταν αναφέρονται στην Ελλάδα. Η βρετανική Barclays σε έκθεσή της σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «τα περιθώρια για ριζικές πολιτικές ασυνέχειες είναι πολύ μικρότερα από ό,τι το 2015, χάρη στην ευρεία μετακίνηση της ελληνικής πολιτικής προς τον κεντρώο χώρο».

Αντίστοιχη άποψη, τέλος, καταθέτει και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, σε ανάλυσή του για τις εκλογές και τους δυνητικούς κινδύνους όσων επιθυμούν να επενδύσουν στη χώρα μας.

Κοντολογίς, από πολλά «μετερίζια» η Ελλάδα εμφανίζεται σήμερα ως τμήμα της ευρωπαϊκής κανονικότητας και όχι ως η εξαίρεσή της. Μετά από τρία μνημόνια και πολλά χρόνια ταλαιπωρίας η Ελλάδα δεν αποτελεί, πια, το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης ή της ευρωζώνης και αυτό δεν ήταν έργο μόνον ενός κόμματος ή μίας διακυβέρνησης αλλά αποτέλεσμα των συνδυαστικών προσπαθειών που κατέβαλαν οι ισχυρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί του τόπου, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προφανείς ιδεολογικές ή λοιπές διαφορές που τους χωρίζουν.

Οι κύριοι άξονες πολιτικής που ακολούθησαν, ήτοι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ, στο ευρώ και στο ΝΑΤΟ, ήταν εν πολλοίς κοινοί και ανέδειξαν αυτό που πλέον η Ευρώπη και η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζουν ως το «ελληνικό κεκτημένο».