Διαβάζετε τα προγράμματα, κάνει καλό

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν η κύρια διαφορά μεταξύ της «ενημέρωσης» που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα έναντι των παραδοσιακών δημοσιογραφικών μέσων, έντυπων τε και ηλεκτρονικών, εντοπίζεται στην εγκυρότητα και την τήρηση των όποιων κανόνων δεοντολογίας έχουν απομείνει στο επάγγελμά μας, τότε οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι χθες η παραδοσιακή δημοσιογραφία υπέστη μία ήττα.

Για την ακρίβεια, είτε υπέστη μία ήττα ως αποτέλεσμα του ελλείμματος γνώσης που εμφάνισαν οι ενασχολούμενοι με την εκπεφρασμένη προγραμματική θέση του ΠΑΣΟΚ να αυξήσει τους συντελεστές φορολόγησης μερισμάτων, είτε επικράτησαν σκοπιμότητες άλλου χαρακτήρα κατά την ενάσκηση των δημοσιογραφικών καθηκόντων, τουλάχιστον ορισμένων εξ όσων ασχολήθηκαν δημοσίως με αυτή την υπόθεση.

Πώς ακριβώς έχει, όμως, αυτή η ιστορία;

Δύο υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αρχικώς η κα Ελένη Χρονοπούλου προχθές και στη συνέχεια ο κ. Παναγιώτης Δουδωνής χθες, αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της συμμετοχής τους σε τηλεοπτικές εκπομπές ενημερωτικού χαρακτήρα στην πρόθεση του κόμματος στο οποίο είναι ενταγμένοι να αυξήσει ορισμένες κατηγορίες φορολόγησης.

Η μεν κα Χρονοπούλου, με τοποθέτηση την οποία απέδωσε εκ των υστέρων σε γλωσσικό ολίσθημα (σαρδάμ), έκανε λόγο για αύξηση κάποιων φόρων και μείωση άλλων ενώ όταν της εζητήθη να παράσχει διευκρινίσεις επ’ αυτού, υποστήριξε ότι «θα αυξήσουμε τους φόρους που βλέπουμε ότι ουσιαστικά πλήττουν τη μεσαία τάξη».  Η τοποθέτησή της, η οποία στη συνέχεια ανεκλήθη, είναι προφανώς ανοικτή σε πολυποίκιλες ερμηνείες.

Στη διάρκεια άλλης τηλεοπτικής εκπομπής, ο κ. Δουδωνής αναφέρθηκε ευθαρσώς στην πρόθεση του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ να υιοθετήσει έναν κλιμακωτό συντελεστή φορολόγησης μερισμάτων (από 5% έως 15%) έναντι του μοναδικού συντελεστή 5% που υφίσταται σήμερα.

Τα λεγόμενά του, υπό το φως του θορύβου που προκάλεσαν πρόσφατα -αλλά και της αποδιδόμενης εκλογικής ζημίας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ- οι δηλώσεις του Γ. Κατρούγκαλου περί νέας αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες, αποτέλεσαν έναυσμα σειράς δημοσιευμάτων εκ μέρους πληθώρας ηλεκτρονικών ειδησεογραφικών μέσων.

Οδήγησε δε αυτός ο νέος «θόρυβος» σε παρέμβαση επί της υποθέσεως τόσο εκ μέρους της ΝΔ, δια στόματος εκπροσώπου της Α. Σκέρτσου, όσο και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από τον Δ. Μάντζο.

Ο μεν κ. Σκέρτσος έκανε λόγο για «δύο νέους “μαρτυριάρηδες” -του ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά», οι οποίοι κατά τον ίδιο, «μας αποκάλυψαν τρία μέτρα: 1) την αύξηση του φόρου στα μερίσματα των επιχειρήσεων, 2) την έκτακτη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων και 3) την επαναφορά της φορολογίας στις γονικές παροχές».

Απαντώντας, ο κ. Μάντζος υπενθύμισε ότι η φορολογική πολιτική του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει αποτυπωθεί στο πρόγραμμά του, το οποίο δημοσιοποιήθηκε από τον Φεβρουάριο και κωδικοποιήθηκε ένα μήνα πριν τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Επιβεβαίωσε δε πλήρως την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να προχωρήσει στην κλιμακωτή αύξηση των συντελεστών φορολόγησης μερισμάτων (για τις πρώτες 50.000 5%, για το υπερβάλλον τμήμα έως τις 100.000 10% και για το επιπλέον τμήμα 15%), και ανέλυσε τις προθέσεις του κόμματος για άλλες φορολογικές αυξήσεις.

Με άλλα λόγια και σε «ελεύθερη μετάφραση», τι είπε ο άνθρωπος; Βεβαίως και θέλουμε να αυξήσουμε τη φορολογία μερισμάτων και ιδού οι λόγοι για τους οποίους επιθυμούμε να το πράξουμε, ανεξαρτήτως των όποιων επιπτώσεων τυχόν υπάρξουν στις άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα ή στην πορεία των ελληνικών επιχειρήσεων. Διαβάστε το πρόγραμμά μας, τα λέμε όλα εκεί, χαρτί και καλαμάρι, ώστε να γνωρίζουν άπαντες τις προθέσεις μας.

Έτσι, λοιπόν, φίλτατοι, ιδού που επιτέλους η προεκλογική συζήτηση επέστρεψε στο σημείο που όφειλε να επιστρέψει. Ποιο είναι αυτό;  Στις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων και στη διαύγεια που αυτές οφείλουν να έχουν, ώστε οι πολίτες να μην τρέφουν αυταπάτες σχετικά με τις προθέσεις εκείνων τους οποίους προτίθενται να υπερψηφίσουν.

Αρκεί να συντρέχουν, βεβαίως, δύο τινά: πρώτον, να μπουν στον κόπο να τις διαβάσουν και δεύτερον, τα κόμματα να μη βγάλουν «κρυφές ατζέντες» στη συνέχεια… Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, «τα γραπτά (και τα προγράμματα) μένουν», όπως λέμε στο χωριό μου…