Από νόμους... πάμε καλά!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αναλαμβάνοντας εκ νέου χθες τα καθήκοντα του προέδρου της Βουλής ο Κωνσταντίνος Τασούλας δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «παραλαμβάνουμε τη σκυτάλη από το παραγωγικότερο κοινοβούλιο των τελευταίων 40 ετών, με περισσότερους από 400 νόμους, αριθμός αυξημένος κατά 50% από τον προηγούμενο».

Ευλόγως, κατά τον κ. Τασούλα, η παραγωγή ενός τόσο πλούσιου νομοθετικού έργου και μάλιστα εν μέσω πανδημίας και σειράς άλλων κρίσεων, από το προηγούμενο κοινοβούλιο, συνιστά ένα κατόρθωμα.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος και μας τη θύμισε πρόσφατα, κατά την παρθενική συνεδρίαση του νέου του υπουργικού συμβουλίου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, επικαλούμενος μάλιστα τα ίδια στοιχεία.

«Θέλω να θυμίσω ότι στην πρώτη μας θητεία έχουμε ψηφίσει παραπάνω από 400 νόμους, όμως οι στόχοι μας πρέπει να είναι πιο φιλόδοξοι, όχι ως προς τον αριθμό των νόμων που θα ψηφίζουμε αλλά κυρίως στην εφαρμογή όσων νόμων έχουμε ψηφίσει. Έχουμε ακόμα εκκρεμότητες από την πρώτη μας θητεία, σημαντικά νομοσχέδια τα οποία πρέπει να εφαρμοστούν στην πράξη με την έκδοση όλης της δευτερογενούς νομοθεσίας, αλλά και με την εφαρμογή στην πράξη σημαντικών μεταρρυθμίσεων».

Δύσκολα μπορεί να διατυπωθεί διαφωνία ως προς αυτά τα λεγόμενα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ, όπως έλεγε και μία ψυχή!

Δεν χρειάζεται μόνο να νομοθετεί μία κυβέρνηση, διαμέσου της πλειοψηφίας που διαθέτει στο Κοινοβούλιο, αλλά πρέπει και να φροντίζει ώστε αυτή η νομοθεσία να είναι λειτουργική, εκδίδοντας όλες εκείνες τις αποφάσεις που είναι απαραίτητες για την εφαρμογή της.

Στην Ελλάδα δεν μας λείπουν οι νόμοι. Στην εφαρμογή τους πάσχουμε. Όχι μόνον επειδή επικρατεί μία γενικευμένη τάση παραβατικότητας, από τη φορολογική νομοθεσία έως την εργατική, την οικοδομική και τόσες άλλες πτυχές της κείμενης νομοθεσίας, όσο κυριότερα επειδή το ίδιο το κράτος -όπως μας υπενθύμισε ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης- αφήνει εκκρεμότητες σε σχέση με το νομοθετικό του έργο.

Σύμφωνα με μελέτη της διαΝΕΟσις από το μακρινό… 2017, η χώρα μας πάσχει όχι μόνον από πολυνομία (αλήθεια, γιατί 400 νόμοι την τελευταία τετραετία; Τι τους χρειαζόμαστε;) αλλά και από κακονομία. Με λίγα λόγια, από την παραγωγή πολλών νόμων και με κακό τρόπο, γεγονός που οδηγεί απλά σε κακό αποτέλεσμα.

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, η οποία αφορούσε την περίοδο από το 2001 έως το 2016, η Ελλάδα παρήγαγε περίπου 100 νόμους ετησίως. Με άλλα λόγια, περίπου όσους παρήγαγε και η προηγούμενη Βουλή, στην οποία αναφέρθηκαν οι φίλτατοι Μητσοτάκης και Τασούλας, εκθειάζοντας το νομοθετικό της έργο…

Όπως παραδέχθηκε δε ο πρωθυπουργός, πρόκειται για ένα ατελές νομοθετικό έργο, για σημαντικό μέρος του οποίου εκκρεμεί ακόμη η παραγωγή της δευτερογενούς νομοθεσίας, που είναι απαραίτητη για την εφαρμογή του.

Κατά τη διαΝΕΟσις, τα συμπτώματα αυτής της κακονομίας είναι οι αντιφάσεις των νόμων μεταξύ τους, τα κενά δικαίου, οι δυσερμήνευτες και πολύπλοκες διατυπώσεις, η ατέλεια και η ανεπάρκεια των ρυθμίσεων,  η θέσπιση νέων κανόνων δικαίου, προκειμένου αυτοί να ερμηνεύσουν τι πραγματικά εννοούσε ο νομοθέτης  και σειρά άλλων τινών…

Εάν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα, τότε τι είναι χειρότερο; Η παραβατικότητα ή οι ατελείς νόμοι;