Ο Σαμαράς και τα μηνύματα για τη Νέα Δημοκρατία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση, με άρθρο του στα «Νέα» υπό τον τίτλο «Πού πάμε;», ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν είναι ούτε πρωτόγνωρη ούτε αντιβαίνει στην πραγματικότητα.

Τη στιγμή κατά την οποία η Τουρκία «σαρώνει» διπλωματικές νίκες τη μία μετά την άλλη, από τη Συρία έως το Ουκρανικό, και ο Ερντογάν τείνει να αναδειχθεί σε προνομιακό συνομιλητή της Δύσης ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, η Ελλάδα είναι παντελώς απούσα, υποστηρίζει. Δεν είναι σε θέση ούτε καν έρευνες να διεξαγάγει για την πόντιση ενός καλωδίου, ενώ ακόμη και σε διεθνείς συσκέψεις που την αφορούν άμεσα παραμένει είτε εντελώς εκτός είτε στο περιθώριο.

Κυριότερα, όμως, το διττό μήνυμα Σαμαρά αφορούσε και ακόμη ένα σκέλος, μηδέποτε ευθέως διατυπωθέν, αλλά για το οποίο προϊδεάζει το επιμύθιο της παρέμβασής του μέσω της εφημερίδας «Τα Νέα»: «Αυτή δεν είναι πια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη».

Πρόκειται για μήνυμα το οποίο ευλόγως βρίσκει αποδέκτες τόσο στο παραδοσιακό ακροατήριο της ΝΔ όσο και δεξιότερα αυτής, εκεί όπου σήμερα βρίσκει καταφύγιο περί το 20% του εκλογικού σώματος, βάσει της πλειονότητας των δημοσκοπήσεων. Κύριο χαρακτηριστικό δε αυτού του συγκεκριμένου χώρου είναι η απουσία μιας προσωπικότητας υπό την οποία θα μπορούσε να συμπαραταχθεί και να συστεγαστεί, αλλάζοντας δραματικά τα σημερινά πολιτικά δεδομένα.

Ούτως ή άλλως, ο πρώην πρωθυπουργός έχει ήδη αποπεμφθεί από τις τάξεις της ΝΔ, με πρωτοβουλία του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, και θεωρητικά θα μπορούσε να ηγηθεί ενός έτερου πολιτικού εγχειρήματος, κάτι για το οποίο ο ίδιος τηρεί σιγή έως τώρα, περιοριζόμενος στην άσκηση κριτικής προς την κυβέρνηση. Κυρίως επί ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής αλλά και ευρύτερα.

Τούτων όλων δοθέντων, αν και τίποτε δεν μπορεί να προεξοφληθεί στην πολιτική, ιδίως υπό το φως της διετίας που θεωρητικώς μας χωρίζει από τις επόμενες βουλευτικές κάλπες στην Ελλάδα, η τελευταία παρέμβαση Σαμαρά θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως προπομπός μιας πολιτικής πρωτοβουλίας αυτού του είδους. Σε περίπτωση υλοποίησής της, δε, τότε ο στόχος της ΝΔ περί αυτοδυναμίας ευλόγως απομακρύνεται. Όμως, ακόμη δεν είμαστε εκεί.

Ο «πυρήνας» της τελευταίας παρέμβασης Σαμαρά αφορούσε τα εθνικά ζητήματα και την πλήρη αποδυνάμωση της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση. Εν πολλοίς, οι παρατηρήσεις του δεν απέχουν από την πραγματικότητα και είναι βέβαιο ότι θα βρουν ευήκοα ώτα ακόμη και εντός της παράταξης ή και του στενότερου κομματικού προσδιορισμού της.

Από τη διαλλακτική στάση που τήρησε ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή του με τον Γερμανό καγκελάριο Φ. Μερτς για το ζήτημα του ρόλου της Τουρκίας στον επανεξοπλισμό της Ευρώπης έως το μεταναστευτικό και το θέμα των επανεισδοχών χιλιάδων παράνομων μεταναστών από τη Γερμανία, η στάση που τήρησε η κυβέρνηση απέχει εκείνων που θα ανέμενε το παραδοσιακό ακροατήριο της ΝΔ.

Όπως, αντίστοιχα, απέχουν και όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο διάστημα σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό ζήτημα ή την ενεργειακή συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η οποία, όπως λέγει ο κ. Σαμαράς, εγκαταλείφθηκε προσωρινά από τη χώρα μας.

Με άλλα λόγια, η τελευταία παρέμβαση Σαμαρά υπήρξε στοχευμένη, τόσο ως προς το κοινό της όσο και ως προς τη θεματολογία της. Θα υπέθετε βάσιμα δε κανείς ότι αποσκοπεί και σε αποτελέσματα…