Το κόστος της αδράνειας στα εθνικά

Σύμφωνα με την Συνθήκη της Βιέννης, για το Δίκαιο των Συνθηκών (1980), μία διεθνής συμφωνία θεωρείται ως έγκυρη εάν συντρέχουν δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, εάν έχει υπογραφεί μεταξύ των εκπροσώπων δύο νομίμων παραστατών κρατών και δεύτερον εάν έχει κυρωθεί από τα εκατέρωθεν κοινοβούλιά τους, ώστε να καταστεί εσωτερικό δίκαιο.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, έως τώρα, πέραν όλων των άλλων αιτιάσεων της χώρας μας κατά του τουρκολιβυκού μνημονίου, που αφορούν στην κραυγαλέα καταπάτηση του δικαίου της θαλάσσης και βεβαίως των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με την αγνόηση της επήρειας των ελληνικών νησιών πέραν των χωρικών τους υδάτων, το γεγονός ότι αυτό το μνημόνιο δεν είχε εγκριθεί από το λιβυκό κοινοβούλιο, προσέφερε ακόμη ένα βέλος στην φαρέτρα των επιχειρημάτων της χώρας μας, ότι είναι παράνομο.

Είναι πολύ πιθανό το προσεχές διάστημα αυτό το βέλος να χαθεί.

Αν και η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης δεν έχει προχωρήσει ακόμη στην κύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου, την προηγουμένη Δευτέρα, 2 Ιουνίου, αποφάσισε τη σύσταση τεχνικής επιτροπής για τη μελέτη αυτού του μνημονίου.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, αν και ο Στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, που ελέγχει την ανατολική Λιβύη δεν έχει μεταβάλει την έως τώρα θέση του σε σχέση με το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενδέχεται να το πράξει υπό το φως των επαφών που αναπτύσσει τόσο ο ίδιος όσο και οι δυο γιοί του, με την Άγκυρα.

Ο μεν αντιστράτηγος Σαντάμ Χαλίφα Χαφτάρ, αρχηγός των χερσαίων δυνάμεων του Εθνικού Στρατού της Λιβύης, συναντήθηκε πρόσφατα στην Άγκυρα, με τον υπουργό Άμυνας της Τουρκίας, Γιασάρ Γκιουλέρ, ο δε έτερος γιός, Μπελκασέμ Χαφτάρ, είχε επίσης επισκεφθεί την Άγκυρα με την ιδιότητα του γενικού διευθυντή του Ταμείου Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης της Λιβύης.

Όλα αυτά θεωρούνταν από την Αθήνα, τουλάχιστον έως πρόσφατα, ως αδιανόητα. Ο Στρατάρχης Χαφτάρ είχε συναντηθεί επανειλημμένως με Έλληνες αξιωματούχους, η Ελλάδα είχε πρωτοστατήσει στην ανοικοδόμηση του λιμανιού της Βεγγάζης, μέσω του ΟΗΕ, ακόμη και με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και γενικώς υπήρχε η πεποίθηση ότι το λιβυκό κοινοβούλιο δεν θα συναινούσε στην κύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου.

Όλα αυτά, όμως «last year» ή για την ακρίβεια έως τον Ιούλιο του 2023 οπότε μετακόμισε από το υπουργείο Εξωτερικών στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ο Νίκος Δένδιας. Έκτοτε, σιγή ασυρμάτου. Ούτε καν στα εγκαίνια του λιμανιού της Βεγγάζης, το οποίο -στο κάτω – κάτω- αποκαταστάθηκε και με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, δεν παρέστη η Ελλάδα, διά εκπροσώπου της.

Δύο χρόνια μετά η εικόνα έχει μεταστραφεί. Το έως πρότινος αδιανόητο φαντάζει πλέον ως πιθανό και το έκτρωμα του -προφανώς παράνομου βάσει διεθνούς δικαίου- τουρκολιβυκού μνημονίου, ενδέχεται να αποκτήσει μία κατ’ επίφαση νομιμοποίηση από το λιβυκό κοινοβούλιο.

Αυτά, όμως, είναι τα επίχειρα της αδράνειας εκ μέρους της χώρας μας. Όταν εμείς είμαστε απόντες, σκοπίμως ή μη, αυτά είναι τα επίχειρα. Κάτι που φάνταζε έως τώρα ως αδιανόητο, να θεωρείται πιθανό, ακόμη κι αν συνιστά νομικό εξάμβλωμα, δίχως υπόσταση στο διεθνές δίκαιο.

Υπήρξε σκοπιμότητα ή δυνητικά καταστροφική αμέλεια εκ μέρους της χώρας μας; Διότι, εντέλει, πώς είναι δυνατόν να «ξεχάσεις» ένα τόσο μείζον ζήτημα το οποίο αφορά στα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας;

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin